PRIDIGE
sa vſe
NEBELE SKUSI LEJTU,
katęre je is mnogih jesikov ſpiſsal
inu napręj nęſsèl
JURI JAPEL.
Fajmaſhter, i nu Dęhant per Ş. Kanzjanu
na Jęshzi blisa ſavſkiga moſta.
I. Dęjl.

V' LUBLANI,

Per Iginaziu Kleinmajerju v' lęjti 1794.

Ad emditu Lectorem.

Quos in Præfatione Pentateuchi
promiseram ſermones, hic
demum opinione tardius in lucem
profero, ut ingenue ſatear, fatis
incultos, & typi erroribus hinc
inde ſcatentes. Nec enim ſat
temporis operi impendere, nec
ſupremam eidem, ut in Bibliorum
versione, limam adhibere licuit; ſed
ut præcedente dictionem hebdomo
da e calamo prodierunt ſermones,
ſic typis vulgatos exhibeo. Hinc
iliæ expreſſiones complures magis
obviæ, ſeu, ut verius dicam,
populares, quas, ſi per tempus licuiſſet,
puriori vernacula reddidiſsem. Ur-

gebat vero Celſiſſimus Noſter
Archipræful, & pro innata ſua
benignitate tergiverſantem me
hortabatur, ut juniori, inquit, Clero
levamen aliquod in componendis
ſermonibus præberem. Cui pio voto
ſi vel a longe ſatisfeci, beatum
me predicabo.

Dominicas tantum opus iſtud
complectitur, fertivis concionibus
pro ſpeciali volumine reſervatis,
quod ſi hoc gratiam in eruditorum
oculis invenerit, ſecundus
Dominicarum curſus ſequetur.

Brevitas, ût vel primo obtutu
patebit, principalis mihi Scopus
erat, ne dimidium per ſuprema
terræ Principis mandata præſixum
horæ ſpatium dictio excedat, quod
& laſſis æſtàte agricolis, &
ſrigore torpentibus in hyeme
ſuſſicere luculenter perſpexi.

Si quæ autem juſto breviores
videbuntur, inventis facile erit
addere. Cavendum tamen, ne nimis
protracta oratio ſatietatem, aut
nauseam potius generet, quam
optatum aſſerat fructuni. Hisce
enim auribus murmurantium
turmas audivi, qui vix conſpecto in
ſuggeſtu Oratore prolixam ejusdem
perhorreſcebant concionem, &
hiulcum inſuper carpebant
proferrendi modum. An mirum deinde,
ſi tam parum diſpoſitis ſomnus
obrepat? Nil igitur brevitate
exoptatius: hæc auditores allicit, & ad
alacriter audiendum excitat, nec
ſuo, utut mediocrem, deſtituit
ſructu orationem. Brevis, inquiunt
ſed nervoſus eſt viri ſermo.

Interim, ût prolixioribus
quoque ſerviam, bina
ampliſicationis exempla ex ipſo Originali
adjungam, quæ in hoc typuin
eſſugerunt opere.

Pag. 233. I. Par. linea 4. poſt
verba ilia: ti grosovitni trynogi ne
porajtajo vezh na obenu vſmilenje,
in Originali Italico cruciſixionis
actus fie legitur expreſſus:

E quale hanno gid cominciate a
farne macello e Scempio! Chi nei
capelli lo piglia, e chi nelle mani
chi il deſtro, e chi il ſiniſtro
braccio gli afferra: chi lo preme de
ginocchi ſul petto; chi lo trae con
funi per i piedi. L'uno tiengli ferma
ſul diſegnato foro la mano, l' altro
appuntatovi un groſſo chiodo
lungiſſimo leva a tutta ſorza in aria
pesante martello, e giù laſcialo
orribilmente cader a piombo. Ahi fiera
percoſsa! Il chiodo v'entra, e ſtrada
facendoſi per larga ferita apre, infrange,
ſquarcia vene, nervi, muscoli, arterie.
Al primo ſuccede il ſecondo colpo, al
ſecondo il terzo, e li replica il bar.
baro, e li raddopia con maggior
lene, chi puo deſerivere a quanto ſpa-

simo dell' innocente? Cosi ſi fa dall
una parte, cosi dall' altra; non v' e
tregua, non v' è respiro. Salgono,
e scendono i micidiali martelli, e ſi
rialzano, e ricadon di nuovo con
furia immensa: mugghia il monte,
rimbomba la valle, il ſangue ſuma,
e corre a torrenti, ne pero ſi
riſtanno que' dispietati. Queſto fanno alle
mani, to ſteſso a' piedi, e poi
rivolgon ſoſsopra la croce a ribatter
i chiodi, ad inasprir le ferite.
Quindi cacciato un alto grido
concordemente dal petto, drizzan ſublime a
viſta di tutti , ed inalberano quell'
opera memoranda delle scellerate lor
mani, ed allora fu, che in mezzo al
cielo e alia terra ſoſpeso a un
orrido tronco di morte comparve il
Mediatore tra Dió e gli uomini &c.

Quod in noſtrate Ingua Slavica
fic circiter ſonat: Kakú ſtraſhnu
planejo na njega! eden ga popade sa
laſse, drugi sa róke, eden mu s'ko-

lęnam na pèrſsi poklękne, drugi ga
s'vervjó sa nóge vlejzhe. Eden tiſhy
njega rokó na to svertano jamo,
drugi pervlęjzhe en debel, inu ſilnu dolgi
shebèl vunkaj, ga naſtavi na roko,
vsdigne enu teshku kladvu na kviſhku,
inu mahne s'vſo mozhjó po njemu.
O nevſmileni shlak! Ta shebèl Je sa,
ſady ſkusi ſhiroko rano v' róko,
preprebye shile inu kite. Na pervi shlak
pride ta drugi, na drugiga ta trętji,
inu ti trynogi tolzhejo lę naprej, kdó
vęj povędati, s'kaj sa eno grosovitno
bolezhino tiga nedolshniga? Take ſe
ſtury na eni ſtrani, takú na tej drugi; ny
prenęhanja, ne oddahnenja. Te
ràsbójnſke kladova ſe vsdigujejv inu
padajo s'nesmaſno ſilo, zęla gorra
sagarmy od hruſhanja, malik ſe po
dolini raslega, kry ſe kady, inu tezhe
v'potokih, ali ti hudobni rabelni ſhe
vſelej ne nęhajo. Kakor per rokah,
taku delajo tudi per nogah, inu potle
obernejo krish okuli, sanętajo nasaj
te ſkus perbyte sheble, inn ſturé rane

ſhe hujſhi. Po tęm savpiejo is zęliga
gerla s'enim glaſsam, vsdignejo na
kviſhku pred vſih ozhmy tó imenitnu
dęlu nih pregręſhnih rôk, inu ga
vſade v' semlo po konzi. Tèdaj ſe je
vidil viſsęti med Nębam inu semlo na
enim ſtraſhnim trami tę ſmerti ta
Şrednik med Bógam inu ludmy &c

Alterum ampliſicationis
exemplum pag. 2,66. ante §phum. Zhe
ti tedaj o zhlovek ex celebri
verſione Germanica Trautweiniana
ſic adjungi poſſet:

Zhlovek je ſlàb. 'Ku bi lę ne bilu
praſhanje od dęla sa ſvoje isvelizhanje,
bi on vſe samogel. On pretezhe
Nebeſsa: on svęsde smeri: on prehódi
morję klub njega valov am, on
prekople semlo, inu jo ob nję ſhaze
obpróda: on premaga vſe sadershike,
inu pobolſha ſkusi ſvojo kunſht naturo;
on ſi vſe perdoby: snanje, vmetalnoſt,
vuzhènoſi: Kaj ne ſtury on, de ſvoj

zyl inu konèz doſęshe? On terpy
vrozhino, mras, shęjo, lakoto,
nevarnoſti, supernoſti, de enu malu zhaſty
sadoby. En lakomnik ſi vſe perterga,
de lę nà kup grabi: en nezhiſti óſſra
ſvoj myr, ſvoje premoshenje, ſvoje
sdravje, de lę vshiva. Ali ſe vam
morebiti uni Vojſhak inu
premagovavèz en ſlab zhlovek sdy, katęri zęlo
semlo ſtręſse, dé ſe lę na krajlęvi
ſédesh povsdigne? Je uni kupèz en ſlab
zhlovek, katéri ſe enimu ſhibkimu
lejſsu, eni ladji savupa, inu ſe
podſtopi med tréſki inu viharji na konèz
ſvéjtá zhes morſke bresne pelati? Ah
ferbéshni ród zhlovęſhki, kaj niſi ti
v' ſtani ſturiti, kadar ſi ter dnu napréj
vsamesh kaj h' kraju pèrpraviti!

Plura exempla adducere
ſupervacaneum foret: ſupereſt, ut pau
ca quædam de ipſa vertendi
methodo, ejusque cauſis
coriimemorem.

ubi authoris nomen ad calcem
prastermiſsum reperitur,
intelligi velim. Si publicæ
expectationi minus ſatisfecero, meminerint
eruditi Lectores illius dicti: In
magnis vel voluiſſe ſat eſt.

Dabam ex ædibus
Parochialibus ad S. Cancianum
in Jeshza prope Labacum
die 6ta, Sept, 1794.

GEORGIUS JAPEL,
Parochus & Decanus.

Sapopadik.
Vſęh Pridig, katęre ſe v' I
dęjli letęh buku snajdejo.

Stran

• Na I inu II Adventno Nedęlo. Od Sodbe 1
• Na III Nedęlo v' Advęnti. Od ſmerti
  tiga gręſhnika 26
• Na IV Nedęlo v' Advęnti. Od Pokore 40
• Na Nedęlo Med Boshizhnimi Prasniki.
  Od ſposnanja Jęsuſa Chriſtuſa. 52
• Na Nedęlo med Novim lęjtam inu
  med Ss. Tręm Krajli , inu na I
  Nedęlo po Ss. Treh Krajlih. Od
  dolshnoſti tih Stariſhov pruti ſvojim
  otrokam. 64
• Na II inu II Nedelo po Ss. Tręh
  Krajlih. Od Sakona. 83
• Na IV inu V Nedęlo po Ss. Tręh
  Krajlih. Od Sovrashhikov naſhiga
  isvelizhanja, inu od vishe kaku
  imamo tęiſte premagati. 104
• Na VI Nedęlo po Ss. Treh Krajlih.
  Kaku malu ſadu ſe is Pridig doſęshe. 134
• Na Nedęlo imenovano Septuageſima,
  Od dęla. 148
• Na Nedélo imenovano Sexageſima,
  Tiga popréjſhniga govorjenja II inu
  III déjl. 158

Sapopadik.

Stran.

• Na Nedélo Quinquageſima. Od ene
  falſh ali làshinve véjſty. 171
• Na I Nedélo v' Poſti. Rasdéjlenje
  vſéh Pridig ſkuſi Poſt. I.
  Premiſhluvanje od Poſledne Vezhęrje
  Chriſtuſove. 182
• Na II Nedélo v' Pôſti, Chriſtuſovaa
  molita, inu Kryvavi pót v' verti
  Gethſemani 193
• Na III Nedélo v' Poſti. Chriſtus
  pred Kajphasovim, inu
  Herodeshovim ſodnim ſtolam. 205
• Na IV Nedélo v' Poſti. Chriſtus pred
  Pilatusovim ſódnim ſtolam. 217
• Na V Nedólo v' Poſti. Chriſtus na
  Krishi. 228
• Na Zvetno Nedélo. Maria pod
  Krisham. 242
• Na Velikonozhno Nedélo. Od
  Nasajpadanja v' té ſtare gréhe. 259
• Na I Nedélo po Velikinozhi. Od
  myrú té véjſty. 272
• Na II Nedélo po Velikinozhi. To
  popréjſhnu govorjenje. 288
• Na III inn IV. Nedélo po Velikinozhi.
  Od dolshnoſt tih, duhovnih
  Paſtirjov, inu od teshar inu muje
  njih ſlushbę. 303

Sapopadik.

Stran.

• Na V. Nedélo po Velikinozhi, inu
  na Pondélik v' Krishovim téjdni.
  Od savupanja na Boga 325
• Na VI Nedelo po Velikinozhi. Od
  Pohujſhanja. 343
• Na Ş. Finkuſhtno Nedélo, inu na
  Finkuſhtni Pondélik. Od
  ſkrivnoſti letih dnév. 353
• Na I Nedélo po Finkuſhtih, tó je,
  na ta velik Gód inu Prasnik Şvete
  Trojize. Od téh per ſvétim Kerſti
  ná ſe vsétih dolshnoſt. 374

Pridiga
Na
I. inu II. Nedęlo v' Adventi.
Od Sodbe.

Is Laſhkiga preſtavlena, inu ſèm ter kje sa
gmajn ludy prenarejena. *

Tunc videbunt Filium hominis
venientem in nube cum poteſtate magna
& majeſtate.

Tedaj bodo vidili, Synú tiga zhlovęka
priti na enim oblaki s' veliko oblaſtjó inu
zhaſtjo. Luk. 21.

pridem danas na povęle mojaa Boga
vuſs preſtraſhen osnanit, lubi
poſluſhavzi, inu leta je: De bo en dan ta
nar sadni dan od vſih priſbal, v'
katerim ſe bó ta nar vikſhi Sodnik Syn
boſhji na eno ſtraſhno vishno s' vſo
oblaſtjo inu zhaſtjó obdan perkasal: inu
de ga bóte vy s' vaſhimi ozlimy vidili, inu
od njega mógli ſójeni biti. Dalej
vam pridem tudi osnanit, de bó mógla
vender enkrat konèz imeti vaſha
ferbęshnoſt, o gręſhniki, inu de bó gviſhnu
en zhaſs priſhal, v' katęrim bó Jęsus
Chriſtus, pravi shivi Bog s'vami na
tanku rajtingo dęlal: ali męjnite vy
morebiti, kęr je on miloſtiv, de bo
vaſho hudobo ſhe dalej terpel, inu vſe
tę krivize hm ſhpote posherl, katęre
vy njemu vędnu delate? Kaku delezh
ſe vy goluſate! Zhes vaſs v pie Nebú
inu semla, zhes vaſs vpiejo vſe ſtvary,
katęre ſo vshę trudne to krivizhno
tęsho vaſhih gręhov noſsiti: Kaku dolgu
ſhe, vpiejo onę k'njih Stvarniku, kaku
dolgu ſe bódo greſhniki hvalili (Pſ. 93.
3.) Kaku dolgu te bódo ony super tebe
vsdigvali? Sturi konèz letej hudobi,
inu ne glęj vézh ſkusi perſte, vsdigni
ſe ti katęri semlo ſodiſh, poverni tim
prevsętnim. (Pſ. 93.20) Taku vpiejo tę

ſtvary, inu Bog jih poſluſha is ſvojga
viſsokiga ſędesha, inu puſty, de ſe
pozhaſsi njegovu veliku maſhuvanje
dosori. Ali o ſtrah inu grosa! onu pride
napręj, de ſe pod nogami vshę semla
majé, de hribi inu gorrę s' ſtraſhnim
hruſhaujam pókajo, de morję
s'neisrezhnim ſhumenjam divjá: de ſonzè
otàmny, de męſsèz vuls kryvav
poſtaja, inu de svesde od Nęba padajo; inu
ognji, lakote, kuga, konzhanje povſod
goſpodari. Jeſt saſtopim, kaj vſe leto
pomęjni: Ti ſi nęhal shiveti o
zhlovęſhki ród, tvoja poſlerina ura bye o
ſvęjt! Ta velik Sodnik ſe blisha.
Kadar hote vſe leto vidili, pravi S.
Mattheush, taku imate vęjditi , de je on
blisu pred durimi. (24. 33.) Ali o
vęzhni Bog! zhe je bliſk taku
grosoviten, kaku ſtraſhni bódo grómi? zhe
je jutru taku shaloſtnu, kakuſhni bo
popoldan eniga taku ſtraſhniga
dnęva? katęriga Preroki sdaj
nevſmileniga, sdaj grenkiga, sdaj en dan
tę jęse, sdaj en dan tę trobente,
en dan tę tàmmę, en dan tiga
maſhvanja, inu bi ſe snalu rezhi, en dan
tiga ſhpota sa gręſhnika imenujejo.
Sakaj leto? Sato pervizh kęr bó ta
gręſhnik na leta dan pred ozhmy
zęa % liga j

liga ſvęjta v'ſhtalti eniga kriviga ali
satosheniga napręj poſtavlen: drugizh,
kęr bó on kakor kriv inu dolshan pred
zęlim ſvęjtam previshan: Trętizh kęr
bo on kakor kriv pred zęlim ſvęjtam
obſojen inu ſerdaman. Saſliſhite vſe
leto s'enim isvelizhanſkim ſtraham, inu
s'poterplęnjam.

I. Dęjl.

Od vſęh ozhitnih ſodbâ ſe meni
obena hujſhi ne sdy, kakor una,
katero je Nabuhodonosor ta velik
Babilonſki Krajl dershal zhes tiga
puntarſkiga premaganiga Sedezia, poſledniga
Krajla v' Judęi. Leta vbogi premagani
Krajl ie bil v' ſvojim bęjgi vjęt,
s'kętnami kakôr en rasbojnik svęsan, inu
taku ſhpotlivu ſkusi ſrędo armade pred
Babilonſkiga Krajla k' ſodbi pelan. Kdo
ſi more domiſliti njegovo ſramoto,
kęr je mogel leta neſręzhni
premagani Kraji gologlov, bóſs, vklęnjen pred
tęmi ſhpotlivimi ozhmy tih sholnirjov
męmu jiti, inu taku sanizhvan pred
tiga ſerditiga ſovrashniga Krajla priti,
vſo jęso njegovih od ſerda ognęnih

ozhy perneſti, vſe ozhitanje ſvoje
nesveſtobe preterpęti? Pred eno bres vſe
perglihe vękſhi trumo ſe boſh mogel
ti perkasati o zhes vſe neſręzhni
gręſhnik! inu ſhe s'to gèrdo butaro tvojih
gręhov obloshen, katęri ſe bódo tebi
kakor na zhęli sapiſsani vidili. Kaj ſe
zhaka dalej? Vsdignite ſe vy
osnanuvavzi tę velike ſodbe vy Angeli!
satrobíte na vaſhe trobęnte! Inu vy
zhlovęſhki otrozi, kulikur koli vaſs je od
Adamoviga róda, kar ſvęjt ſtoji, vun
s'vami is pokopaliſh, is vodâ, is syavk
inu globozhine tę semle inu tiga morja,
vſtanite, inu pridite k' ſodbi! O
ſtraſhni glaſs tę trobęnte! ſtraſhnu
ſhumenje tęh koſty, katęrih ſe ena k' drugi
blisha! vshę ſe vudi vkup ſprięmajo,
vshę vſtajajo koker oſtudne poſhaſti tę
oshivlene trupla. Posnaſh tvoje telú,
o duſha? ti ſe ga braniſh, inu ſe doli
ſtaviſh ? Vſtani! Drugekrat ſi tudi leto
ſhtimo ſliſhala, katęra je tebe vabila,
de bi bila ti is blata tvojih gręhov
vſtala, tazhaſs ſi ſe ti gluha ſturíla, sdaj
ſe ne moreſh. vezb gluha dęlati: Vſtani.
O s' kaj sa enim gèrdim, zhernim,
gnilim truplam te vidim ogerneno? Ti
neſrezhna ! ti ſi ja lepo tvoje telu
zartlala, lepotizhla, puzala, paſla, nali-

vala, s'vſimi luſhti polnila: kaku
ſlabu ſi ga ti preſkerbela! Poglęj kaku
ſo ga druge v' ojſtroſti eniga
ſpokorjeniga shivlenja, ali tudi per eni pametni
maſsi eniga kerſhanſkiga sadershanja
tavshentkrat bol previdile, inu ſo sda
en lęjp, en ſvital en nebęſhki shivot
nasaj dobile. Ali kęr ſi ti taku hotla,
prozh s'tabo v' to vęlko dolino,
kjękaj te to povele tiga Narvikſhiga
Bogá shene.

O smęſhnjava tih od vſih platov
tiga ſvęjta vkupej gredózhih ludy! kaj
sa en ràslózhik tih obrasov, tih
jesikov, tih ſprah! ti vikſhi med timi
majnſhimi, Krajli, Firſhti, Zeſsarji
med podlóshnimi, med berazhi! kaj
sa en hrup, inu krizhanje ſe ſliſhi
med njimi! Pridi ti vboshzhik! prozh
s'tabo ti goluf! perblishajte ſe vy
tukaj! inu vy tam odſtopíte! Inu ti,
kaj dęlaſh tukaj? Na dęſno. Inu my? Inu
vy na Ięvo! Sakaj Angeli poidejo
vunkaj, inu bódo lozhili tę hude is ſręde
tih pravizhnih. Inu takrat ſe bódo
vidili tę krotke, pokorne ovzę na
deſnizi, inu ti nepokorni, ſamopaſhni
kosli na levizi, kakor popiſsuje S.
Mattheush na 13. inu 25. poſtavi. O

takrat pazh ſe bó vidil en sapravleni
pyani ozhe od ſvojih lubih otrôk, od
ſvoje shene odlózhen, en neboglivi,
nevgnani ſyn od ſvojih ſtarſhov, ena
loterſka hzy od ſvoje brumne
matere, ena preſuſhna shena od ſvojga
svęſtiga, pravizhniga mosha prozh
odtèrgana, priatel od priatla, brat od brata
na vſelej odlozhen! Sadoſti dolgu je
vshę lulka med ti dobrim shitam,
med pſhenizo na nyvi tę Zerkve raſla. Inu
ta poterpeshlivi Goſpodar je vſe vku-pej
raſti puſtil, sdaj je shętu priſhla:
Vy tedaj pravi on k' Angelam,
poberite vkup lutko v' ſnope, de ſe ſeshgé.
Tukaj en ſhop tih loternikov, tih
nezhiſtih, tih shivinſkih. Tam en ſnop
tih posręſhnih, tih pyanzov, tih
sapravlenzov, tih trynogov ſvojih shęn
inu otrok. Tukej en ſnop tih
odertnikov, tih goluſov, tih vohernikov, tih
tatov, tam en ſnop tih
preklinuvavzov, tih ſhentvavzov, inu s' njimi vred
en ſnop tih lęjnih, nevęrnih
Chriſtianov, katęri niſo marali ne sa Zęrku,
ne sa faro, ne sa boshjo ſlushbo, ne sa
boshjo beſsędo, ne sa ſvojga partirja.
Poberíte vkup vſe letę ſnope de ſe
ſeshgo. Inu o ſhpot! med tęmi ſnopi je
tudi uni mladenzh, katęri ſe je snal ta-

ku brumnu dershati, med tęmi ſnopi je
tudi una dękelza, katera ſe je taku
brumna dęlala, med tęmi ſnopi je tudi
una shena, katęra je na vides taku rada
molila, med tęmi ſnopi je tudi uni
mosh, katęri ſe je brumen, andohtliv
inu pravizhen dęlal, inu je bil en
vohernik, en opravlavez, en puntar, en tat,
en hynavèz.

Kaj pomaga sdaj tebi o greſhna
duſha tvoje hynavſtvu? Ti ſi ſe na làshó
saneſla, inu jeſt pravi ta
Vſigamogozhni bom tvojo nagoto pred tvojmi ozhmy
odgernil, hu tvoj ſhpot bo ozhitnu na
dan priſhal. (Jer. 13.25.) O
ſhpotlivi pogled! gręſhniki nagy, ſamu s'njih
golo tęsho tih nar neſramniſhih, nar bol
ſkritih gręhov obdani pred zęlim
ſvęjtam ozhitnu vun poſtavleni biti! Inu
vender leta pogled bôſh ti enkrat dal,
me saſtopiſh o neſrezhni! od tebe
govorym, kir me tukaj poſluſhaſh! Jeſt
bom tvojo nagoto, taku te Bóg ſkusi
mene opomina, jeſt bom tvojo nagoto
pred tvojmi ozhmy odgernil, inu jo
hom folkam inu krajleſtvam pokasal,
vſim, kateri te posnajo, inu katęri te
ne posnajo.

II. Dęjl.

Po tem ne bó ta velik Sodnik
veliku muje imel tiga gręſhnika tudi pred
zęlim ſvęjtam previshati, kaku delezh
je on kriv inu falen. Inu h'tęmu zyl
inu konzu ſe vshę odperajo tę
dvanajſtęre Nebeſhke vrate, katęre je S.
Joannes v' ſvojim ràsodenji popiſsal,
en zęl potok nebęſhke luzhi ſhine
vunkaj is tiga ſvętiga prebivalſha, dolge
verſtę v'tęj nar lępſhi ordengi, inu
trume bres ſtivila tih Patriarhov, tih
marternikov, Apoſtelnov, tęh Diviz,
tih Prerokov ſe na tim neismęrjenim
proſtori v'luſti vſtavjo, Angeli po
tavshentih s'nagimi ſvitęzhimi mezhmy
obſtavjo leto ſvęto vojſko. Vshę ſe
kashe ta ſvęti krish, o vęzhni Bog!
sraven sagledam Mater tiga Krishaniga,
o Maria! Inu sdaj ſe perkashe ſam ta
nar vikſhi Sodnik, inu ogjn prednjim,
inu grómi inu viharji okuli njega, o
Jesus! Ja tukaj ſim o hudobni
greſhniki! me posnate? Ah hribi, gorrę,
padite na naſs, inu naſs ſkrite pred tim
grosnim ſerdam inu jęso njegovo!
Ali sabſtojn ſe vpie, tukaj ſe ne more
obeden vezh vmàkniti. Poglęjte ga o
folki, poglejte Synu tiga zhlovęka v'

ſvoji zhaſti. Ali o ſtrah! Kadar ſe
bódo vaſhe ozhy s'njegovimi vjęle,
ozhy tiga gręſhnika, inu ozhy Chriſtuſa
tiga ſodnika. Kdo bó pred oblizhjam
tę ſerditoſti obſtal, praſhà ta Prerok
Nahum? Zhe bó tedaj greſhnik kumaj
pred poględam tiga Sodnika obſtal, kaj
bo ſhe lę kadar bó on to ſtraſhnu
garmęnje njegove ſhtime saſliſhal? Kadar
bó Criſtus h' gręſhnikam v' ſvoji
pravizhni jesi govoril, kadar bo on k'
ſlednimu rękal: Daj rajtingo, inu plazhaj
kar ſi dolshan. Ti ſi bil zhlovek inu
Chriſtian. Kakor zhlovęku ſim jeſi tebi
luzh tę pameti dal, de bi bil ti tvoje
pèrve miſli meni ſhęnkal, mene molil
inu ſposnal, de ſim jeſt ſtudenz inu
sazhętik vſiga tęga kar ſi, inu kar imaſh;
Plazhaj kar ſi dolſhan! Delezh prozh,
de bi bil ti meni tvoje perve miſli
oſſral, mi ſhe niſi tih sadnih miſèl dal.
Ti ſi kakor ena shi vina na ſvęjti shivel,
kakor shivina ſi doſtikrat sjutraj vſtal,
inu svezhęr ſe doli vlęgel, bres tęga de
bi bil lę ſamu smiſlil, ali tudi skoraj
vęjdil, od kogá ſi bil ſtvarjen, inu is
kaj sa eniga viſsokiga zyl inu konza.
Poglęj tukaj vſe na tanku te
nemarnoſti, inu porędnoſti vshę tvoje perve
nar bol prepróſte mladoſti, inu tę hude

kunſhti tvojih ſhe nedolshnih lęjt!
kaku ſi bil ti prezej nebogliv, ſvoje
glave, jesizhèn, neſramen, inu hudoben.
Poglej s' kaj sa eno nagnuſsobo ſi ti tó
pervu oblazhilu tvoje nedolshnoſti
omadeshval. Letó ſi ti miſlil, letó ſi ti
ſpelal, letó ſi ſam gręſhil, letó
s'tvojimi tovarſhi, ali s' lęjtami ſi ti ſhe
vſelej hujſhi poſtal. Kaj niſi ti
v'odraſhenih lęjtih vſe hudiga pozhęl? Ti ſi
ſe podſtopil tvojga blishniga sakonſko
poſtelo ognuſsiti, ti ſi drugih nevęſte
v' nesveſtobo perpravil, ti ſi bzhery
tvojga blishniga hudobnu sapelal, inu
na vſelej neſręzhne ſturil: Tebe ny
savesa tę krivy, ne tę priasnoſti, ne
shlahte nasaj dèrshala. Ti ſi kakór en
jaſtrob s' tvojmi krempli zhes tę
nedolshne pjanil, inu tęiſte nevſmilenn
rasdęlal. H' nezhiſtoſti ſi ti togoto, h'
togoti kręge, inu prepiranje, h'kręgam
boje, maſhuvauje, opraulanje, inu
ozhitanje, krivize, ferbeshnoſti, pèrſęge,
inu preklinuvanje perſtavil. Inu ti ſi
bil ja Chrirtian! Ah jeſt te bom
previshal, inu tebe ſamiga na prizho vsęl.
(Pſal. 49. 21.) Kaj niſim jeſt sa tebe
ſturil? Jeſt ſim tebi v' moji Zęrkvi
Vuzhenike , Pridgarje, Spovdnike,
katęri bi tebe podvuzhili inu vishali, jeſt

ſim tebi Angele sa Varhe, Svetnike sa
Pomuzhnike dal: jeſt ſam ſim priſhal
tebe yſkat, jeſt ſim tebe v'kèrſti sa
nevęſto vsęl, v'Sakramenti tiga Altarja
ſim jeſt tebe s' mojim męſsam redil,
jeſt ſim vędnu h'tebi ſkusi
noterdajanje govoril. Lę eno uro mi povęj, lę
eno ſamo uro tvojga shivlenja, kęr bi
jeſt ne bil eno poſębno ſkerb sa tebe
imel. Koliku poſębnih pomózh moje
gnade niſi ti v' drugih ſvętih
Sakramentih imel, en ſveti oſſer tę Maſhe sa vſe
tvoje potrębe, eno isvelizanſko kopel
k' ormivanju vſih tvojih madeshov, en
nebęſhki shivesh v'tira Angelſkim
kruhi. Ti hudobnik, moje meſsú ſi ti ſebi
v'ſtrup pſebernil, mojo kry h'tvojmu
ferdamanja. Skusi tvoje neſpodobnu
sadershanje je bil moj ſvęti tempel ob
zhaſt perpravlen, moj altar
omandeshvan, moje ſkrivnoſti ognuſsene, moji
Maſhniki k'ſhpotu ſturjeni, moje
sapovdi pohójene. Jeſt ſim te snal
klizati, kakor ſim hotel, ti mi niſi
odgovoril, jeſt ſim snal sa tabo ji ti, ti
ſi pred mano bęjshal; tebi shugati, ti
ſi me sanizhoval, tebe proſsiti, inu ti
niſi na me porajtal. Ti neſręzhni! Ali
taku vrazhujeſn to drago zęno tę
kryvi, katęro ſim sa tebe prelyi? taku po-

verneſh ti to lubęsen, katęro ſim k'
tebi imel? taku plazhujeſh ti tę
dobrote, katere ſim tebi ſkasal? Ali sakaj
ſi ti taku nehvaleshèn? dajmi rajtingo
od tiga ſvętiga oblazhila tę
nedolshnoſti, s' katęrim ſim tebe v' kopęli
ſvętiga kèrſta oblęjkèl, daj rajtingo od
tvoje vęre, katęro ſi meni perſęgel;
rajtingo od tiga odpuſhanja, katęru ſi
tolikukrat doſęgel, rajtingo od ſvętih
Sakramentov, katęre ſi vshival, dajmi
rajtingo od tebe, od mojga shivlenja,
od moje ſmerti, od mojih dobrót,
od tvoje nehvalęshnoſti. Plazhaj, kar
ſi dolshan.

V'tim zhaſsi ſtópi tudi ti napręj
o bogati inu premoshni? Kaku ſi ti tó
blagú obérnil, od katęriga je en dęjl
mojim vbógim, inu meni ſliſhal? Ali
niſi ti rajſhi vſe na ofert, na jęlinu
pyazho, na prepovędane luſhte, na
ygre, na kojne, na pſe inu druge
potrate obernil kakor de bi bil ti kaj
mojim Zerkvam, ali mojim vbógim
dal? ti ſi snal mene ſtukrat nagiga na
poti viditi, lazhniga, ali shęjniga, ti
me niſi ne s'enim koſzam od tvoje
miſe, ne s'enim kosarzam od tvoje
pyazhe, ne s'eno zujnizo od tvojga

obilniga gvanta previdil, sa druge
potrate tebi ny mankalu, sa mene ti je
vſelej mankalu, ah nevſmileni, jeſt
tebe sa tó moje tęrjam, plazhaj, kar ſi
dolshan!

Stopi leſem ti hiſhni Goſpodar,
daj rajtingo! Tvoja dolsbnóſt je bila
s'enim ſkèrbnim ozhéſsam na
sadershanje tvoje zęle drushine zhuti. Zhe
niti tega vęjdil, taku te tvoja
nevumnoſt ſama tóshi: zhe ſi vęjdel, taku te
tvoj'a sanikernoſt ferdama. Kaku ſi ti
tvoje otroke gori srędil , kaku ſi ti
tvoje hzhęre, inu dękle varuval.
Kaku ſi ti tvoje hlapze h' dobrimu vishal?
Vbóge duſhe, katere ſim jeſt v' tvoje
sanikerne rokę savupal! kaj sa eno
rajtingo ti sdaj meni daſh od tvojga
hiſhovanja? kaku ſi ti na nję męrkal, de
ſo ſe zęle nozby okuli vlazhili? Kaku
ſi jih ti poſvaril? Rej je tvoje
opominjanje, kęj je tvoje podvuzhenje? Kęj
je bil tvój dóber exempel, de bi ſe
bily nad tabo isględali? Plazhaj, kar
ſi dolshan.

Stopi leſem o hiſhna Mati, inu daj
rajtingo. Tvoje hzhęre bi bilę imele
nad tabo en svęſti ſhmęgel imęti eniga

tihiga, brumniga, domazhiga
shivlenja, ti bi jih bila imęla vędnu pred
tvojmi ozhmy imęti, inu ne ſame
okuli letati puſtiti, ſhe maju pak te
priasnoſti, tę snanja s' tem ali unîm, tę
poſhte, ali zelu tę ponozhne
ſhàpàtanja inu pogovore terpęti, zhe niſi
ti morebiti ſhe na laſh ſkusi pèrſte
gledala, ali na takih preshah ſàma tó
nar vękſhi dopadajenje imęla. Plazhaj
kar ſi dolshná!

Stópi naprej ti o sakónſki mosh!
Jeſt bom tebe pred tvojmi ozhmy
previshal. Jeſt ſim tebi eno sheno dal, de
bi jo bil ti kakor eno ſeſtro sa lubu
imel; sakaj ſi jo ti kakor eno ſushno
dèrshal? sakaj ſi jo byl inu tępel? sakaj
ſi jo hudu imel? Aku bi ti ne bil
tolikukrat v'oſhtarii vùſs lón od eniga
zęliga tejdna, ali en velik dęjl od tvojga
perdęlanja v'eni ſami pyanoſti
sapravil, bi ne bil taku delezh, ali veliku
vezh taku na konèz priſhial.

Stopíte napręj vy vſi, inu dajte
rajtingo od vaſhiga shivlenja, od
ſlędniga vaſhiga djànja. Naj pridejo vſi,
katęri ſo vam tę lęjpe ſvęte dajali, inu
vaſhe hudobie hvalili, naj vam sdaj

odkupa tvoje kryví. Ja ręſs je, ali on
je ena savèrshena ſtvar. Ali ſpomni
ſe Goſpod, de ſi bil ti njega dobrotliv
Ozhe, njegovu edynu vupanje, tróſht
inu perblishaliſhe. Ja, ali jeſt ſini sdaj
njegóv Sodnik. Ali zhe bi tudi ti, o
Goſpod, ne hotel, taku bó tvoja kry,
tvoje tèrplęnje, tvoja ſmèrt, inu letę
tvoje rane, katęre ſo ſhe sdaj odpèrte,
sa njega ſvojo ſhtimo povsdignile. Ah
vſe sabſtojn, pravi ta ſèrditi Sodnik,
ravnu letę rane, ravnu leta kry
klizhejo na maſhvanje zhes njega, inu
njegovu, ferdamanje ſhe hujſhi
ſturę. Moje oku ne bó saneſlu, jeſt ſe
ne bóm vſmilil. Inu tukaj lubi
Poſluſhauzi nęham jeſt s' mojim
govorjenjam, inu pèrhranim sa dans tęjden tó
ſodbo, katęra bo zhes greſihnika ſtekla.

Na II. Nedęlo v Advęnti.

Ecce ego mitto Angelum meum, qui
prœparabit viam tuam ante te.

Pole jeſt poſhlem mojga Anegela pred tvojim
oblizhjam, katęri bó perpravil tvój pôt
pred tabo. Matth. II, 10.

Modroſt inu dobróta naſhiga Bogà ſe
ſkusi tó ſuſebnu kashe, de nam naprej

povę, kadar hózhe ali ſvojo pravizo,
àli ſvoje vſmilenje ſkusi poſębne
snaminja ali perkasni na snanje dati.
Kadar je on hótel hudobo zhlovęſhkiga
ſerzá ſkusi potop poſhtrafati, je
vkasal Noetu eno barko zimprati, v'
katęri bi bil on inu ti njegóvi ohranjeni.
Noe je ſtu Ięjt leto barko dęlal. Sakaj
jo je dęlal, tó je vſaki lohka svęjdil:
ty tèdaj, katęri ſo biîy v' potópi
pokonzhani, ſe niſo mogli potoshiti; njim
je bilu napręj povędanu, inu je lę per
njih ſtalu, de bi ſe bily na pómin imeli,
inu pokoro dęlali. Prejden je Şyn
Boshji na ſvęjt priſhàl, kaj ny on
ſturil, de bi bil ludy k' ſvojmu prihódu
pèrpravil? Şkusi koliku Prerokov ny
puſtil ſvój prihod osnaniti? Pod
koliku podóbami je on ſvoje rojſtvu, ſvoje
shivlenje, ſvojo ſmèrt, ſvoje
gorivſtajenje, ſvojo zęrku, vſe Sakramente,
vſe ſkrivnóſti naſhe ſvęte vęre napręj
poſtavil, pręjdèn ſe je on ſam
perkasal, inu ſkusi ſvoje laſtne vuſta
govoril?

On bo na konzi tęh dnęv ſpęt priſhàl
ta ſvęjti ſódit. Od tęga ny ſamú on ſam
ozhithu govóril, takú de ne móremo
zviblati, ampak Preróki ſo letó naprej

pravili, Apoſtelni ſo osnanuvali inu
ny Pridigarja, ne vuzhenika, ne enih
kerſhanſkih buku , de bi od tęga ne
govorili. Ny lę en ſam Angel, ne en
ſam Elias, ne en ſam Joannes Kerſtnik,
ampak je vezh Eliasov, vezh
Joannesov, inu pride vezh Angelov enu sa
drugim, katęri ta prihod Jęsuſa
Kriſtuſa osnanujejo. Pole jeſt poſhlem
mojga Angela.

Tudi jeſt ſim unp Nedęlo vam,
moji Farmani letó osnanuval, inu aku
ſim lih veliku od tęga govóril, ſe mi
sdy, kakor de bi vam ne bil ſkoraj
nizh povędal, toliku miſèl ſe meni od
letiga ſtraſhniga dnęva napręj poſtavi.
Ali jeſt puſtym vſe drugu
premiſhluvanje na ſtran, inu vam bóm danàs lę
to edinq poſlędno reſnizo pred ozhy
poſtavil, kaku bó gręſhnik v' tęj veliki
ſodbi pred zęlim ſvęjtam kakor kriv
obſójen, inu ferdamau. Pręjden
sazhnem, perpravimo ſe.

III. Dęjl.

Kadar bó vshę gręſhnik taku kakor
ſmo uni dan ſliſhali, pred zęlim

ſvęjtam previshan, de je kriv inu
dolshan, taku njemu drusiga napręj ne
ſtojí, kakor de bó on ſhe pred zęlim
ſvęjtam kakor kriv obſojen, inu
ferdaman. Inu tukaj ne zhakite Chriſtiani
moji, de bi vam jeſt popiſsal ta
ſèrditi obras tiga velikiga ſodnika, s'
katerim bo on to ſodbo zhes tę hudobne
isrękal. Kaku bi jeſt v' ſtani bil enu
takuſhnu popiſsvanje ſturiti? Kaj sa
eninu s'zhernimi oblaki prevlęzhenimu
nębu bóm jeſt njegovu kolnú zhelu
perglihal? Kaj sa enim bliſkam
njegove ognęne ozhy? Kaj sa enimu
riovenju ali eniga od vrozhinſke bolęsan
obdivjaniga lęva, ali eniga od velike
fortune buzhęzhiga morjá, ali eniga
groma, kir semlo ſtręſsa, bóm jeſt
ta ſhe nigdar saſliſhani glaſs njegove
ſhtime perglihal? Jeſt vam bóm tedaj
lę ſamú to povędal, kar ſmo od letę
ſtraſhne ſodbe v' ſvetim Evangęlji is
ſarmih vuſt naſhiga prihodniga Şodnika
prejęli, inu letó vam bóm k' vaſhimu
premiſhluvanju zhęs puſtil.

Pèrvizh ſe bó tedaj s' enim priasnim
poględam naſh Jęsus h' tęm obernil,
kateri ſe bódo na njegovi dęſni ſtrani
v' zhaſtitlivih trumah vſtavleni sneſhli.

Priſhal je enkrat taiſtí zhaſs, o moji
lubi, jim poręzhe on, de vam
povèrnem to, kar ſte vy sa mene na
semli ſturili. Jeſt niſim nizh posabil:
Jeſt ſi ſpómnim na toiſtu oblazhilu,
s'katęrim ſte mene nasiga pokrili, jeſt
li ſpómnim na taiſti kruh, s' katerim
ſte mene lazhniga napaſli, na taiſti
korz vode, s' katęrim ſte mene
shęjniga napojili: tudi na toiſtu vaſhe
vſmilenu obyſkanje ſi ſpómnim, kadar ſim
bil bolan, ali v'jęzhi, na toiſtu
lubesnivu jęrpergvanje, kadar ſim kakor
popotni k' vam priſhal. Na vſe leto
niſim posabil. Prejmite sdaj vaſhe
plazhilu ſkusi leta ozhętovi shęgèn,
katęriga vam dam, v'letęj neismęrjeni
zhaſti, katęro ſim vam perpravil, v'
letęre zhes vſe ſręzhnih Nebęſsih, v'
katęre vaſs klizhem. Pridite vy
poshęgnani mojga Ozhęta, pridite inu
poſędite tó ſręzhnu krajlęſtvu, katęru
je vam perpravlenu od sazhętka tiga
ſvęjtá. O lubęsnive beſsęde mojga
vſmileniga Jęsuſa! Ali jih boſh ti k'meni
rekàl, o dobrotlivi Odreſhenik? ali
jih ti k'mojim lubim poſluſhavzam
poręzheſh? h'komu jih bóſh rękal? O
duſhe, katęre v' enim ſvętim boshjim
ſtrahi shivité, odprite veſselu vaſhe

ſerza, blagur vam bodi! Pole taku bó
shęgnan tá, katęri ſe Goſpóda bojí
( Pſ. 127.4. ) Kakú bote tudi vy na
ſpruti ta dan shęgnale, kęr ſte ſklenile ſe
saręſs k'Bogu obèrniti! Ah porezhete,
kaku ob pravim zhaſsi ſim jeſt toiſto
ſpovd opravila, kaku prav ſim jeſt
tóiſtu poſmęhvanje tih ſhpotlivzov
premagala, kaku prav ſim ſturila, de niſim
na ludy nlzh porajtala, kadar je bilu
tręba mojmu Bogu ſlushiti! takrat bóte
ſpósnali, kaj sa eno veliko ſręzho vam
tę ſgręvane ſolſę, to sdihvanje, tę is
lubęsni boshje ſturjene dobre dęla
perneſsó.

Ali o Bogu ſe vſmili, kaku na naglim
ſe gkaſs, beſsęde inu obras mojga
Odreſhenika preberne? On je vshę vuſs
ognen, inu plàmęni, inu ſtręle
gredo vún is njegovih ozhy, katęre
konzhanje osnanujejo. Sdaj ſe vùſs ſèrdit
h' tem obèrne, katęri s'trepetanjam inu
vſi prepadeni, inu s'groso napolnjeni
na njegovi Ięvi ſtrani ſtoję: Inu vy
neſręzhni, bó savpil on na nję
s'enogarmęzho ſhtimo, kaj dęlate vy tukaj,
otrozi tę hudobe? na enim taku lęjpim
krajlęſtvi nimate vy obeniga dęjla,
kęr ga ſamy niſte hotli imęti. Kaj

ſtojté vy ſhe pred mojmi ozhmy?
Poberíte ſe vy preklęti ſpred mene!
s'vami nimam, inu nózhem jeſt nizh
opravit imęti, vy poſode te jęse, jeſt
vaſs prekólnem, vy savershena derhal,
jeſt vaſs ferdamam, prozh s'vami na
vęzhnu od mene, prozh v' ta vęzhni
ogjin! Vſi Svetniki, inu Angeli ſe
bodo, k' boshji ſodbi perdrushili inu
rekli: Ti ſi pravizhen o Goſpod, inu
pravizhna je tvoja ſodba! ( Pſ. 118.
137.) Naj sginejo ti hudobni, naj
padejo kakor ſvinèz v' globozhino: v'
ogjin s'njimi! v'ta vęzhni ogjin! prav
ſe jim gody! Ti ſi pravizhen, o Goſpod,
inu pravizhna je tvoja ſodba.
Poberite ſe tedaj vy preklęti v' ta vęzhni
ogjin, katęri je perpravlen Hudizhu,
inu njegovim Angelam; Poberíte ſe,
inu neſsíte s' vami, o neſręzhni, to
tęsho letę klętve, katęra vaſs ima na
duſhi inu na telęſsi eno zelo
vezhnoſt neſręzhne ſturiti. Ali versíte
poprej ſhe enkrat, inu ta sadnikrat
vaſhe ozby na une ſręzhne trume,
kare s'enim zhaſtitlivim veſselam sa
Jęsuſam ſvojo pot v'Nebęſsa vsamejo.
Samerkate vy med temi tęiſte vaſhe
snànze, inu priatele, katęri ſo mógli
toliku zhaſsa vaſhe bolęzhe sbadanje,

poſmęhvanje, inu ozhitanje preneſti?
Si ſpomnite, kaku ſte jih vy
saſhpotovali, kęr ony vaſhim gerdim
exempelnam niſo hotli prav dati, ali vaſho
krivizo hvaliti? ali kęr ſo tę grenke
beſsede poterpeshlivu preneſli, s'
katerimi ſte jih vy morili? Lety ſo
ravnu tiiſti, katere ſte vy sa navumne,
sa norze dershali. Povejte sdaj, kdó
je prav imęl, vy, ali ony? O naſs
nevumne, porezhete vy ta zhaſs,
kakor ſtojí piſsanu v' bukvah tę
modroſti (Sap. 5,4, 5.) o naſs nevumne! my
ſmo njih shivlenje sa eno noróſt
dershali, inu njih konez bres zhaſty:
Pole! kaku ſo ony sdaj med boshje
otroke ſhtęti, inu njih dęjl je med
Svetniki! Sadoſti je sdaj, sadoſti je!
pojdite kje doli v'Pekel leto vaſho
nevumnoſt na vęzhnu objokat. Inu
tukaj ſe bó s'grosovitnim hruſhanjam ta
peklęnſki bręsèn odperl, ta semla ſe
bó kakor na dvoje ràspózhila, inu vſo
leto bres ſhtivila veliko trumo tih
neſręzhnih v' ſę poshèrla, tęk tih zhaſsov
ſe bó vſtavil, inu ſhtivilu tiga zhaſsa
bó nęhalu, inu vęzhnoſt ſe bó sazhęla.
Inu lety, pravi ta ſvęti Evangęlium,
pojdejo v'tô vęzhnu terplęnje, ti
pravizhni pak v'vęzhau shivlenje.

Takuſhen, o Chriſtjani, bó ta
ſtraſhni konèz letiga grosovitniga
dnęva. Kaj ſe vam sdy? Jeſst vam
danas pred vaſhe ozhy shęgèn inu
klętu poſtavim (Deut. 11, 26.) obóje vam
na povęle mojga Bogá v' roke inu v'
vaſho oblaſt dam. Sberíte ſi, katęru
hozhete. Lę ſamú vaſs opominjam,
de bóte shęgèn doſęgli, aku bóte po
sapovdi poſtave boshje shivęli, inu
pokórni njegovimu ſvętimu povęlu.
Aku pak hózhete po vaſhih ſpazhenih
shelah shivęti, po navukih tiga ſvęjtá,
po vaſhim hudóbnim nagnenji, taku
bóte bres vſiga zvibla klętu sadobili.
Katęru is tęh dveh ſi vy svólite? Ene
ſrędne pôti ny. Pomiſlite,
inu sberíte. Amen.

Pridiga
Na
III. Nedęlo v Advęnti.
Od ſmerti gręshnika. Is Laſhkiga.*

Ego vox clamantis in desérto,
dirigite viam Domini.

Jeſt ſim en glaſs tiga vpiozhiga v'
puſhavi: Poravnajte pôt tiga Goſpóda. Joan.
I. 23.

T

a vpiozhi glaſs v' puſhavi ſe je
nękàdaj taiſti Joannes ſam imenuval,
kateri je ſèrza tih ludy h'timu velikimu
prihodu tiga oblubleniga Odreſhenika
perpravlal. Sato jih je on tudi bres
prenehanja h' pokori opominjal, inu
doſtikrat taku omęzhil, de ſo ſvoje
gręhe ozhitnu ſposnali, inu od
njega ſe v' Jordani kàrſtiti puſtili.

Ta vpiózhi glaſs dan danaſhni ſo
Pridgarji inu Paſtirji teh duſh, katęrih
dolshnoſt je slaſti sdaj v'Adventnim

zhaſsi Chriſtjanam tę nar imenitniſhi
reſnize tę vęre napręj neſti, inu njih
ſerza v' glihi vishi h'pokori omezhiti,
de le taku tudi ony perpravio to
rojſtvu Jesuſa Chriſtuſa po vręjdnoſti
obhajati, inu njega v' ſvoje ſerzę
prejęti. H'tęmu zyl inu konzu ſim vam
ſkusi tę perve dvę Adventne Nedęle
to ojſtro ſodo bóshjo naprej nęſsel,
danàs pak vam morem enu nizh majn
ſtraſhnu govorjenje, namtezh od ſmerti
tiga gręſhnika dershati, katęri v'ſvoji
nepokori vmerjé. Vy bote s'groso
vidili, kaj sa en konz vam napręj
ſtoji, aku ſe ne bote per zajti
ſpokorili. Vy bote ſposnali, kaku
objokanja vręjdèn je en gręſhnik na ſvóji
ſmèrtni poſteli. Pręjden letó
saſliſhite, perpravite ſe

I. Premiſhluvanje.

Ta ſmert, kakor vſi ſposnajo, je
to nar grenkęjſhi, kar more en
zhlovek poshręti, inu zhe ſhe ti
pravizhni perv blishanji tęiſte trepęzhejo,
kaku ſe bo gręſhnikam godilu? Ta
Prerok Isaias pride noter h'timu
bolnimu Krajlu Ezechiu, inu ga taku ogo-

vory: Leto pravi Goſpod, ſpravi v'
ordengo tvojo hiſho, sakaj ti boſh
vmeri, inu ne boſh vezh shivel (Isai.
38. I.) Per letęh beſsędah ſe ta Krajl
k'sydu oberne, sazhne moliti inu
ſilnu jokati. Taku en brumni; kaku bo
enu taku osnanilu en gręſhnik
gorivsęl? On leshy tam na poſteli ſvoje
bolezhine, inu ta ſmert mu taku
rekozh sa vratam ſedy. Kaj dęlate vy
okuli njega ſtojęzhi, priateli, snanzi,
shlahta, sakaj ne greſte po
Spovednika? Bolnik bo sdaj sdaj vmèrl.

Tihu pravio ony, inu s'roko
molzhati velęvajo; tihu, de ta bolni ne
ſliſhi. Kaj to pomęjni, ſe jim
odgovory, taku tedaj bolnik ne vęj, de
s'njim taku nevarnu ſtojí? Vy ga
bote tedaj puſtili vmręti bres
Spovednika, bres ſpovdi, ali ſe to pravi
njega lubiti, de ga taku nevędama
v'Pekel poſhlete? Ah kdo mu hozhe
povedati? Eden pravi jeſt ne, ta drugi
jeſt ne: noter de ſe k'ſręzhi en
Spovednik najde, katęri mu pozhaſsi to
nevarnoſt povę, v'katęri ſe snajde.
Taku teshku je sa eniga gręſhnika lę
ſliſhati, de ima ſkoraj vmręti, taku

teshku je sa njega ſe v'boshjo volo
podati, katęra ga k'ſmèrti obſodi!

Ali naj ſe to ſhe taku s'lępo
manięro saſtopit da, kakor hitru ta
neſręzhni bolnik sa ręſs verjęti sazhne,
de bo vmerl, taku sazhnó njegove
miſli ſamę od ſebe ena zhes to drugo
na njega planiti, glih kakor tam tę
hude poſhte, katęre ſo Jobu njegovo
neſręzho osnanuvale.

To pervo poſhto je Jobu en pót
pernęſsel s'temi beſsędami; kadar ſo
tvoji voli orali, inu tvoje oſlize
sraven njih ſe paſle, ſo Sabearji naſhi
ſovraſhniki priſhli, ſo vſe prozh
vsęli, inu tvoje hlapze s'mezham pobyli,
inu ſam jeſt ſim vſhal, de ſim leto
tebi povedal. Dokler je leta pôt ſhe
govoril, je priſhal en drugi vùſs
oſtraſhen s'to poſhto: En velik ogjin je od
Nęba med tvoje ovzę padel, inu je
nję vſę inu paſtirje poshgal inu
pozęral, jeſt ſam ſim vbęjshal, de lęto
tebi povęm. Dokler je pak tudi leta
ſhe govoril, je priſhal en tretji, s'to
poſhto. Chaldæarji ſo tvoje kamęle
po ſili prozh odgnali, inu tvoje hlapze
s'mezham pomorili. Tudi leta ſhe ny

bil sgovoril, je vshę ta zheterti
priſhal s' to shaloſtuo poſhto: Kadar ſo
tvoji ſynovi inu hzhęre per timu nar
ſtariſhimu bratu dobre vole bily,
pyli, inu jędli, je en ſtraſhan vihar
vſtal, je hiſho na ſhtirih voglih taku
ſtręſsel, de je na kup padla, inu vſe
tvoje otroke pobyla. Kaj pravi Job
na vſe leto: Nag ſim od telęſsa moje
matere priſhal, nag pojdem ſpęt od
tod, Goſpod je dal, Goſpod je vsęl,
naj bo imę tiga Goſpoda zheſhenu!
(Job. I, 14.)

Taku na naglim pridejo ena sa
drugo tę shaloſtne miſli zhes bolnika,
katere njemu ſmert inu sgubo vſęh
lubih rezhy osnanujejo. Inu Isto je
sdaj njegovu edynu opravilu, kadar
mu ſpovednik napręj neſse, de ſe ima
na rajsho perpraviti, de bo vmerl. Ali
sraven mu pridejo ſhe drugi na glavo;
eden pravi: komu boſh ti tvoje blagu
saſhafal, sakaj ti boſh vmęrl! ta drugi
pravi: kaku boſh tvoje otroke
ràsglihal, kdo bo sa dom, koliko ſlęjdnimu
voliſh, sakaj ti bosh blesi vmerl.
Shena prjde: Lubi moj mosh, ali ne boſh
na mene nizh ſpomnil? pomiſli kaj
ſim k'hiſhi perneſla, ali pojdem shiva

v' sęmlo, sapuſti meni vſaj toliku, de
bom mogla poſhtenu shivęti, sakaj ti
boſh teshku gori priſhal. Inu sdaj
pridejo ſhe drugi snanzi, priateli,
ſhlahta, ali vli mu s' objokanimi ozhmy,
aku lih molzhę osnanujejo: Ti boſh
vmerl, inu ne boſh vezh shivel,

Ta ſpovednik njega, napravla, de
ſe imá v'boshjo volo podati, inu
rezhi: Naj bo ime, tiga Goſpoda
zheſhenu. Ali kakú ſe bo leta bolnik v
boshjo volo podál, katęri je bil per
vſaki neſręzhi navajen Ię klęti, rotiti inu
preklinjati zhudi de ſe semla ny
odperla? Ah sakaj morem jeſt ravnu
sdaj vmręti? Ah moji lubi otrozi, kdo
bo sdaj sa vaſs ſkerbel! O Bog ti ſi
me sapuſtil! ti bi ja snal meni ſpęt
sdravje dati, aku bi ti hotel, ali ti ſi
na mene posabil, inu smano je vún.
Pak sakaj bi jeſt imel vmręti, jeſt ſhe
nozhem vmręti. Inu tedaj sazhne
oterpniga ſerza biti, inu ne poſluſha
vezh obeniga opominjanja. Tedaj ga
ſhe lę po beſsedah tiga Kronaniga
Preroka bolezhine inu britkoſti tiga pekla
obdadó, inu ta mertvaſbki pót na
njega zhęli nam letę peklęnſke britkoſti
lę prevezh na snanje da. Tedaj

ſe ta ſkuſhnjavez tudi ne mudy, inu
mu sdaj zaglive miſli, sdaj enu
ſerbęshnu vupanje ſhe eniga dalſhiga
shivlenja noter dajé, sdaj ga na to
popręjſhnu v'gręhih vshitu veſsele
ſpomni, inu mu nove shelę obudy. Kaj
ſe more na eno tazhaſs perſileno ſpovd
dershati? ali na eno gręvingo, katęra
drusiga ny, kakor en prasni is gojsda
nasaj odgovorjeni glaſs, sa katęru ſerzę
nizh ne vęj? zhe mu ta
ſpovednik h' troſhtu Nebęſsa obęta, inu
kashe, de ima lę kje gori ſvoje ſerzę
oberniti, de bo tam gori njegovu
ſtanuvanje, taku ſo taki troſbti lę sa tę
pravizhne, katęri ſo ſe tukaj terdnu
vojſkovali, inu imajo sdaj enu
pametnu vupanje, de bodo krono tę
pravize doſęgli. Ali letiga greſhniga
bolnika, katęri ny vſe ſvoje shive dny
prave lubęsni imel, sdaj v'ſmerti
tudi vupanje sapuſha.

II. Premiſhluvanje.

Inu kaj sa enu vupanje bi tudi
en hinavez ali gręſhnik imel, pravi
Job, de bi Bog njega duſho odtęl?
ali bo on njega vjpitje vſliſhal, kadar

bo britkoſt zhes njega priſhla? Ah sa
greſhnika pravi S. Hyeronimus ny
obeniga reſhenja, sakaj Goſpod ne bo na
dan tiga maſhuvanja vezh njegove
proshne gori vsęl. Ali ta ſpovednik
ga ſhe vſelej opominja: Proſsi sa
odpuſhanje tvojih gręhov, moj lubi brat,
poglej tvojga krishaniga Jęsuſa, klizhi
na Boga tiga vſmilenja. Kaku ſe ti
podſtopiſh proſsiti, ga vſtavi ſpęt en
S. Hyeronimus , kaku ſe ti podſtopiſh
proſsiti sdaj v' nadlogi tęga,
katęriga ſi v' tvojih dobrih, dnęh sanizhoval?
Ah moj Bog, móli dalej ta ſpovednik
v'imęni tę Zęrkve, vſmili ſe o Goſpod
zhes njegovu sdihvanje, zhes njegove
ſolsę! Ja, odgovory en S. Auguſhtin,
aku bi leto sdihvanje, letę ſolsę is
eniga sgręvaniga ſerza priſhlé; ali to ny
is pokore, ampak lę sa volo blishne
ſmerti; sakaj greſhniki, pravi ta
vuzheni Salvianus, ſo perpravleni poprej
shivęti, kakor greſhiti nęhati, inu ho,
zhio rajſhi s'ſvojmi gręhi vred
pokopani biti. Ony ſposnajo ſamy, kakú
nevręjdne ſo njih ſolsę, de bi bile sdaj
gori vsęte. Taku bo tedaj, ſo beſsęde
S. Piſma, ta hudobni Gojpoda proſsil,
ali on nebo od njega miloſti prejel.
(2. Mach. 9. 13.)

Ali o ſtrah inn grosa! Kaj
sagledam jeſt okuli tiga vmęrajozhiga
greſhnika, kaj vidi on ſam s'ſvojirn ozbmy?
kaj sa ena derhal nesnanih poſhaſt
napolni ta hram, v' katęrim en leshy,
mu ſe okuli njega poſtele vſtavi? To
shugnje tiga ſerditiga Ştvarnika,
katęru je on ſhe timu bratovſkimu
vhyavzu Cajnu ſturil, ſe sdaj ſpolni: tvoj
gręh bo sdajzi pred durmi. Kumaj ſe
snaminje tę ſmerti saſliſhi, ſe pred
durmi kamre tiga bolnika vſe njega
hudobie inu pregręhe v kupa ſpravio,
de bi ſe na enkrat njemu v'tej nar
ſtraſhnęjſhi podobi perkasale.
Tukaj saględa on ſvoje ſhentuvanje, inu
preklinuvanje kakor eno ſtraſhno v'
verſto vſtavleno' vojſko tih
ſovrashnikov, tukaj vidi kakor gerde
poſhaſti ſvoje posręſhnoſti, inu pyanoſti,
tukaj kakôr oſtudne sverine ſvoje
nezhiſtoſti, inu nagnuſsobe, tukaj ſe ſhe
ena gerſhi, ſtraſhliviſhi poſhaſt,
namrezh tigaiſtiga gręha, perkashe,
katęriga ni ſmęl ne Pridigar na kanzelni,
ne ſpovednik per ſpovedi imenuvati,
sa katęriga ſam ti, o hudobuik, vęjſh,
inu le zhudiſh, de te je semla taku
dolgu noſsila! tukaj ſe tvoje ponozhne
nagnuſsobe, katęre ſo kumaj tàmmę

pokrile, pokashejo, inu o vęzhni Bog, kaj
sa en ſtrah inu trepetanje, kaj sa ena
grosa inu zagovitnoſt na enkrat tiga
vmęrajózhiga popadejo! On vidi sdaj
vſe to hudu, kar je ſturil, on je
previshan, njegova laſtna vęjſt ga ozhitnu
toshi, ta kry tih ſkusi njega
ferdamanih vpie na maſhvanje, ta sguba tih
od njega sapelanih klizhe na
ſhtrafingo, te lashnive hynavſke ſpovedi,
njegova nevtólashena jęsa inu ſovràthtvu,
njegove nevręjdne obhayla, ta
ognuſsena inu potàptana kry Jesuſa Kriſtuſa,
ti neſpodobnu prejęti Sakramenti, vſe
klizhe na maſhuvanje, vſe ga vshę
popręj ferdama, inu mu sdaj
s'grosovitno ſilo njegovo nefręzhno duſho is
perſs vùn terga. On pogledâ ſhe
enkrat ſtraſhnu tę okuli ſtojęzhe,
ſtrepęzhe, syne ta sadnikràt, inu puſty
ſvojo duſho v'narozhji ſvojih laſtnih
hudobij, inu pregręh! O ſtraſhni
konèz tiga hudubnika! o sagviſhnu huda,
inu zhes vſe huda je ſmert tiga
gręſhnika! Ali pomudinto ſe ſhe enu
koliku per njega ſmertni poſteli.

V'ſvojim shivlenji je ta hudobnîk
vshę taku delezh priſhal, de ſkoraj
ny vęruval ali ima on eno nevmer-

jozho duſho, ali je ena prava
isvelizhanſka vęra, ali je ena ſodba, ena
vęhnoſt, en Pèkel, enu Netu, en
Bog. Od tod je priſhlu, de je on
brumnoſt, inu tę bogabojezhe
sanizhoval, tę Duhóvne saſhpotuval,
andohti inu boshje ſlushbe sa
nepotrębne kvante dershal, inu satęgavolo ſe
od tęhiſtih odtęgnil, inu rajſhi po
ſvojih potih inu gręſhnih luſhtih hodil. Sdaj
ga na enkrat ta vęra lę prevezh;
rasſvitly, on vęruje sdaj kakor ti
paklenſki Hudizhi, katęri tudi vęrujejo, inu
ſe tręſsejo. Strah tiga Goſpoda pride,
kakor ojſtre puſhize zhes njega, inu
njih ſerditoſt ſpyé po beſsędah S. Pitma
njegovo duſho vunkaj. Leta ſtrah
pokrie s' merslim pótam ta mertvaſhki
obras, leta ſpravi vun to sadnu
sdihvanje is tih ſeshganih shnablov, leta
napne ſhe lę prav tę vshę popręj
ſtraſhnu napęte perſsi. Ta Podoba
naſhiga Krishaniga Jęsuſa, katęra ſe
mu kuſhnit dà, pogmęra ſhe bol
njegovi ſtrah, ah leto je ta pild ali
veliku vezh to dęlu moje pregręhe,
katęri me pride previshat! Ta ſvęta
popotniza, katęra ſe mu perneſse, ah
ta je moj ſodnik, katęri me pride
ferdamat! To ſvętu olje, s'katęrim to

poſlednu masilu prejme, ta Maſhnik,
tę molitve, vſe ga ſhe s' vękſhi groso
obda, kęr ga na eno vęro ſpomni,
katera ga savershe. Letę ſo tę ſtraſhne
ſulze, katere ga do ſmerti ranio,
katere ga vmorę, inu njega ręvno
duſho vunkaj is telęſsa ſtergajo.

III. Premiſhluvanje.

Vy ſe tręſsete Kriſtiani per ſamim
popiſvanju ene take ſtraſhne ſmerti?
Sakaj ſe je rajſhi poprej, dokler je ſhe
zajt, ne varujete? My vam is
Evangęlia tę ozhitne beſsęde Jesuſa Kriſtuſa
nepręj néſsemo, de ga bote ta zhaſs
yſkali, pak ga ne bote neſhli, ampak
bote v” vaſhih grehih vmerli. (Joan. 8.)
My vam kakor Noe, ta zhaſs kadar
je ſvojo barko zimpral, pokora
osnanujemo, ali vy zhakate na boshjo
poterpeshlivoſt. (I. Petr. 3, 20.) On shuga
ludęm, de imajo od ſvojih hudoby
nęhati, de bo ſizer bosh je
maſhuvanje zhes nję priſhlu, ali on ne
preberne ene ſame duſhe; Ta barka raſse
k'eni ſilni velikoſti, on jim povę is
kaj sa eniga zyl inu konza jo je
njemu Bog zimprati vkasal; leta bo vaſhe

edynu perblishaliſhe, tukaj notri ſamú
bote tirau gmajn potopu vſhli, aku
bote sa odpuſhanje vaſhih grehov
proſsili. O, je ſhe zajt, pravio ludję, je
ſhe zait, Poglęjte, pravi dalej Noe, tę
sverine ſe vshę vkupej s-hajajo, inu
zèlú tę divje nar ſilniſhi svęri yſhejo
enu ohranenje notri, ne bodite vender
bol nevumni, kakor ta nevumna
shivina: ona ſe jęse eniga Bogà bojí, kakor
ſamy vidite, inu vy ga s' vaſhimi
hudobiami ſhe bol k'maſhuvanju drashite.
Sgręvajte ſe, potop bó sdajzi priſhal.
Ti oterpneni ludję poględajo na Nebu:
O je ſhe jaſnu, ſhe je zajt, boshja
poterpeshlivoſt je bres konza:
Obeden ſe ne gane, Noe ſe v'barko
vmakne, inu Bog jo od svunaj sàpré:
Nebu ſe s'zhermmi oblaki prevlęzhe,
ſtraſhne plohę inu lyaki pèrderó
doli, ta ſvęjt ſe potopy, inu vſi ludję
potonejo bres ene gnade inu miloſti.

O jeſt vbogi grèſhnik! ali bóm jeſt,
en nevręjdni ſlushabnik mojga Bogá, na
danaſhni dan per enimu Kriſtianſkimu
ſvęjtu vèzh vęre neſhàl, kakor Noe
per nękadajnimu? Na noge tedaj o
greſhniki! ta barka vaſhiga ohranenja
je vshę dodęlana. Jęsus Kriſtus ſam

jo je sa vaſhe ohranenje sdęlal.
Poglejte jo do kraja odperto v'tim
ſvętim Sakramenti tę pokóre! Tezíte, ah
tezíte, dokler je leta barka tiga
isvelizhanja odpèrta, ne trudite vezh
boshe poterpeshlivoſti, ne rezíte, de ſte
ſhe mlady de ſté sdravi, de ſo Nebeſsa
ſhe jaſne! Mladęnzhi, dękelze, moshję,
shenę, ſtari inu mladi poloshite, ah
poloshite doli vaſhe gręſhnu shivlenje,
ne zhakite vezh zajta, dokler vam ſam
vaſh nar lubesnivi Ozhe ta nar lępſhi
zajt h' pokori da; Naj vaſs leti prihodni
prasniki kakor ſnęg ozhiſhene,
s'gnado ſvetiga Duh9a, kakor nev eſte lepu
napravlene vidio. de bóte vręjdni
poſtali per obhajanji rojſtva vaſhiga
Isvęlizharja h'tim nebęſhkim Angelam
ſe perdrushiti, inu s'njim vred to
veſsęlo pęſem sàpęjti: Zhaſt bodi Bogu
na viſsokoſti, inu myr ludęm na
semli. Amen.

Pridiga
Na
IV. Nedęlo v' Advęnti.
homilia zhes XV. Poſtavo Evangęlia
S. Lukesha,
ali
Govorjenje od Pokóre.

Et venit in omnem regionem
Jordanis prœdicanis baptiſmum pœnitentiœ.

Inu on je priſhàl na vſe ſtrany okuli
Jordana, inu je osnanuval kârſt tę pokóre.
Luk. 3, 3.

Pokora je ta drugi kàrſt, kakor jo ta
danaſhni Evangęlium imęnuje, inu leta
kàrſt tę pokóre bi vam jeſt na boshje
povęle tudi osnanuvati imel; ali kęj
bom jeſt eno pravo podóbo, ali en
muſhter tę pokore neſhal, po katerim
bi ſe my dershati mogli? Meni ſe je
ſkusi leta tęjden kakor enimu
shęjnimu godilu, katęri ne najde eno kaplo
ſriſhne vode, de bi mogel ſvojo shę-

jo ogaſsiti, de ſi lih k' veliku tekozhim
vodam pride. Jeſt ſim tedaj miſlil,
de hozhem rajſhi h'ſtudenzu tę shive
vodn jiti, inu tam vunkaj sá ſe, inu
sa vaſs, Iubi Farmani, kolikur nam je
potręba, sajęti.

Ta ſtudenez tę shive vode ny
drugi, kakor beſsęda naſhiga Isvelizharja
Jęsuſa Chriſtuſa. Inu kaj sa eno
Iępſhi podóbo tę pokóre hozhem jeſt
yſkati kakor jo v' 15. Poſtavi S.
Lukesha samęrkano najdem? Naſh
vſmileni Odreſhenik nam je jo ſam na
leto visho ràsloshil, kakor jo bote
sdajzi v'tim pervim prémishluvanji od
beſsęde do beſsęde saſliſhali. Pręjden
sazhnem, perpravite ſe.

I.Premiſhluvanje.

En zhlovek je imel dva ſyna
(ſo beſsęde Jęsuſa Chriſtuſa) Inu ta
mlajſhi is njih je djal k'Ozhętu: Ozhe
daj meni ta dęjl blagá, katęri meni
ſliſhi. Inu on je njima to premoshenje
ràsdęjlil. Inu zhes malu dny, je ta
mlajſhi ſyn vſe vkup ſpravil, inu ſe je
v'eno dalno dèshelo podal, inu je tam

ſvoje premoshenje sapravl, ker je on
rasvusdanu shivel. Po tęm pak kęr je
bil on vſe sadjal, je ena velika
lakota v'tęjſti dèsheli vrtala, inu on je
ſhal pomankanje terpęti, inu on je
ſhàl inu ſe je dèrshal pèr enimu Purgarju
tejſte dèshele. Inu ta ga je poſlal na
ſvojo priſtavo ſvinję paſt, inu on je
shelel ſvój trębuh napólniti s'otróbmi,
katęre ſo ſvinję jedle, inu obedèn jih
ny njemu dal. On pak je ſam v' ſę
ſhàl, ina je djal: Kóliku najęmnikov
v' hiſhi mojga Ozhęta imajo obylnu
kruha, jeſt pak tukaj od lakote konèz
jemlem. Jeſt ſe hózhem vsdigniti,
inu k'mojmu Ozhętu jiti, inu
porezhem k'njemu: Ozhe, jeſt ſim grèſhil
v'Nebú inu pred tabo, inu jet niſim
vezh vręjdèn tvój ſyn imęnovan biti:
Şturi mene, kakor eniga tvoiih
najęmnikov. Inu on ſe ie vsdignil, inu je
priſhàl k' ſvojmu Ozhętu. Ker je pak
ſhe delezh prozh bil, ga je njegóv
Ozhe vidil, inu on ſe je njemu
v'ſerze vſmilil, inu je pèrtękèl, inu je
padel okoli njega vratú, inu ga je
kuſhnil. Şyn pak je djal k'njemu: Ozhe
jeſt ſim grèſhil v' Nebú, inu pred
tabo, inu jeſt niſim vrejdèn vezh tvój
ſyn imenován biti. Ozhe pak je rę-

kàl k' ſvojim hlapzam: Hitru pèrneſíte
tó narbólſhi oblazhilu, inu ga oblęzíte,
inu dajte njemu en pèrſtan na
njęgóvo rokó: Inu zhęvle na njegóve nogę.
Inu pèrpelíte enu pitanu tele, inu ga
sakolíte, inu my hózhemo jęſti, inu
dobre vole biti. Sàkaj letá mój ſyn
je bil mèrtú, inu je supet oshivel,
inu on je bil sgublén, inu je najden.
Inu ony ſo sazhęli dobre vóle biti.
Njegóv ſtariſhi ſyn pak je bil na póli,
inu kadar je priſhàl inu ſe k' hiſhi
pèrblishal, je on ſliſhal pęjtje, inu
pleſsajne: Inu on je eniga tih hlapzov
poklizal, inu je popraſhal, kaj bi letó
bilú, on pak je djal k' njemu: Tvój
brat je priſhál, inu tvój Ozhe je enu
pitanu tele saklal, kęr ga je ſpęt
sdraviga nasaj dobil. On je pak jęsèn
po-ſtai, inu ny hotèl nóter jiti. Tèdaj
je njegóv Ozhe vún ſhàl, inu ga je
sazhęl proſsiti. On pak je odgovoril,
inu je djal k'ſvojmu Ozhętu: Pole
tóliku lęjt jeſt tebi ſlushim, inu niſim
nikoli tvoje povele preſtópil, inu ti
mèni niſi nigdar lę eniga koslizha dal,
de bi jeſt s'mojmi priateli dobre
vóle bil. Kęr je pak letá tvoj ſyn,
katęri je ſvoje premoshenje s'kurbami
sapravil, priſhàl, ſi ti njemu enu pi-

tanu tele saklál. On pak je djal
k'njemu. Şyn, ti ſi vſelej pèr meni, inu
vſe tó moje je tvoje. Dobre vóle
pak biti, inu ſe veſsęlíti, ſe je
ſpodóbilu, sakaj letá tvój brat je bil mèrtú,
inu je supet oshivel; on je bil
sgublén, inu je najden.

Leta pergliha, Chriſtjani moji,
kakor ſini sdajzi od sazhętka rękal, imá
danàs nam sa en muſhter tę pokóre
biti, slaſti pak hózhemo my try
rezhy k' naſhimu podvuzhenju vùn vsęti.
Ta mlâjſhi ſyn, katęri ſe ſizer tudi ta
sgubleni ſyn imenuje, pomęjni naſs
vhoge gręſhnike, inu my bomo njega,
ali veliku vezh naſs pervizh v' tim
ſręzhnim ſtani premiſlili pręjden ſe
on od ſvojga ozhęta lózhi. Drugizh
hózhemo my njega inu s' njim vred
naſs ſamy ſebe v'tim ręvnim ſtani
premiſliti, v'katęrim ſe on po
sapuſhenim ozhęti snajde. Trętizh inu sadnizh
bomo my njega supet najdeniga, inu
v' ozhętovo gnado gori vsętiga
premiſlili, vſe kar je nar ból mogózhe ob
kratkim.

II. Premiſhluvanje.

Kdó ſe ſkusi tiga sgubleniga ſyna
saſtópi, ſim vam vshę povędal, de
ſmo namrezh my gręſhniki taiſti
sgubleni ſyn. Kdó ſe pak ſkusi tiga Ozhęta
saſtópi, od katęriga ſe ta sgubleni ſyn
lózhi, męjnim jeſt, de ſamy lohka
vganete, de obeden drugi, kakor naſh
vſmileni Nebęſhki Ozhe.

Poglęjmo sdaj, kaj je timu
Evangęlſkimu ſynu v'ſvojga Ozhęta hiſhi
mankalu. On je bil per enimu
bogatimu Ozhętu gori srejen, kęr ſo zelu
najęmniki obilnu kruha imęli,
shlahtnu oblazhilu je bilu njegova navadna
nóſha, en lubęsnivi ozhe je bil krona
tę hiſhe, inu njega vſmileni pogled je
bil vſtani tudi tó nar bol doli pobytu,
ſerzę ràsveſseliti. Ali ta porędni ſyn
je kruha ſit, ali kakor ſe pravi, od
kruha pyan ratal, inu od prevelike
ſręzhe vùſs oroamlen ſe hózhe od ſvojga
Ozhęta lozhiti, inu o ferbęshnoſt! on
pogęruje ſhe ta dęjl blaga od
premoshenja ſvojga Ozhęta! Kam, ah kam
hózheſh ti neſręzhni otrok od tvojga
Ozhęta prozii jiti? Kęj boſh ti taku

ſręzhen, taku varen, taku dobru
ſ-hranjen, kakor per tvojmu lubimu Ozhętu?

Chriſtjani vam ſe milu ſtury pèr
saſliſhanju letę Evangęlſke perglihe,
oberníte jo sdaj ſamy na ſę. Vy ſte
leta v'hiſhi ſvojga ozhęta gori srejeni
ſyn. Ta nàr bólſhi, ta nar bogatiſhi
Ozhe na semli inu na Nębi vaſs je
sdajzi po vaſhim rojſtvi v' narozhje tę
nar ſkerbnęjſhi matere podál, inu v'
ſhtivilu tvojih ęrbov sapiſsal, on vaſs
je kakor serklu ſvojga ozhęſsa lubil,
inu varuval, on vais je v'vaſhi
mladoſti s'mlękam tę nebęſhke modróſti
pital: inu potle od debelóſti tę semle,
inu od roſse tęh Nebęſs redil. On vaſs
je s'tim shlahtnim oblazhilam tę
nedolshnoſti oblęjkèl, on vaſs je po tęm
k' ſvoji mysi poſadil, inu tolikukrat
s' kruham tih Angelov napaſsel. S' eno
beſsędo vy ſte bily vtih ſhazov
njegovih otrók vshę tukaj na semli
dęjIęshni, ali o nehvaleshnoſt! vy ſte
s' tim sgublęnim ſynam tiga dobriga
ſiti poſtali, inu od vaſhiga nar
bólſhiga Ozhęta ſe lozhili, inu ſte ferbęshnu
vaſh dęjl od njega terjali, inu od
njęga ſe prozh podáli. Kam, ah kam ſte
hotli jiti vy neſrezhi? kam miſlite vy?

kej bóte eniga bólſhiga, eniga bol
vſmleniga, eniga bol dobrotliviga Ozhęta
neſhli?

III. Premiſhluvanje.

Ta sgubleni ſyn je zhes malu dny
vſe vkup ſpravil, inu ſe je v eno dalno
dèshelo podál, inu je tam ſvoje
pretnoshenje sapravil, ker je on
ràsvusdanu shivel. Ti islagarji ſvętiga
Piſma saſtopio ſkusi to dalno deshęlo enu
gręſhnu, malopridnu shivlenje, ſkusi
katęru ſe eden vſelej delezh prozh od
Bogá podá.

Ne drugazhi kakor ta sgubleni ſyn
ſte ſe tudi vy od vaſhiga Ozhęta prozh
v'eno dalno deshęlo podali, inu ſte
tamkaj vaſhe premoshenje ſkusi enu
ràsvusdanu shivlenje sapravili. Sakaj
kęj je ta Ięjpi gvantez tę nedolshnosti,
kej ſo ti shlahtni darovi ſętiga Duha,
kęj je ta ſhaz gnade boshje, s'katęro
je bila vaſha duſha kakor ena
nebęſhka Firſhtina ozirana?

Ali o ſtraſhna nadloga! ena
velika lakota perpravi tiga neſręzhniga ſy-

na v' to nar ſtraſhnęjſhi pomankanje
taku, de je perſilen zelú otrobe s'to
shivino jęſti, katęro je paſel, inu ſhe
teh sadoſti nima, de bi ſvoj lazhen
shelodèz napolnil.

Ali ſe je vam, o gręſhniki kaj bol
godilu, kar ſte vy vaſhiga
Nebeſhkiga Ozhęta sapuſtili? Enu ſtraſhnu
pomankanje nebęſhkih troſhtov je zhes
vaſs priſhlu, vſe pravizhnu veſsele je is
vaſhiga ſerza sginilu, vy ſte
nadloge vaſhiga ſtanu kakor ti ferdamani
terpęli, bres eniga notrajuiga veſsela, bres
eniga saſlushenja pèr Bogu, vy ſte s'to
nevumno shivino v' blati tęh pregręh
ſevalali vy ſte zhe dalej globokęjſhi
sabredli, inu zhe dalej bol od vaſhiga
dobrotliviga Ozhęta prozh saſhli. Vſe
opominjanje, vſe pergovarjanje vaſs
ny moglu noter do sdaj is bresna tęh
pregręh vùn ſkopati, inu vaſs k'
vaſhimu Ozhętu supet nasaj perpelati.

Ah Bóg hotel de bi vy tudi,
kakor ta sgubleni ſyn, ſamy vſę ſhli,
inu rekli: Jeſt ſe hozhem vsdigniti,
inu k'mojmu Ozhętu jiti, inu
porezhem k'njemu: Ozhe jeſt ſim gre

ſhil v' Nebu inu pred tabo, inu niſim
vezh vręjden tvoj ſyn imenovan biti.

Vender pak ali vam ne ſturym,
krivize, lubi poſluſhavzi, zhe vaſs jeſt
eniga taku oterpniga ſerzá dershym,
de bi ſe vy tudi ne mogli vsdigniti,
inu k' vaſhimu dobrotlivimu Ozhętu
nasaj podati. Na noge tedaj o
gręſhniki, vy sgublene duſhe, vsdigpite ſe,
pojdite k'vaſhimu Ozhętu, inu rezite:
Ozhe my ſmo greſhili v'Nebu, inu
pred tabo, inu niſmo vezh vręjdni
tvoji otrozi imenovani biti, dershi naſs
lę kakor tvoje nevręjdne hlapze!

III. Premiſhluvanje.

Inu o miloſt neisrezhena tiga
dobrotliviga Ozhęta! kumaj
saględa on ſvoje sgublenu dęte od
delezh, ſe mu toiſtu vshę v' ſerze
vſmili, mu pertezhe na pruti, mu pade
okuli vratu, ga kuſhne, inu na eno
ſamo beſsędo: Ozhe jeſt ſim greſhil,
ga on ſpęt sa ſyna gori vsame, ga to
nar bolſhi oblazhilu oblęze, mu dęne
sa eno saſtavo tę lubęsni en perſtan
na roke, inu puſty od prevelikiga
veſsela eno veliko goſtario napraviti.

Kdo ne ſposna na letęh snaminjah,
to vſe lubęsni polnu ſerzę naſhiga
Nebęſhkiga Ozhęta? Ah ne enkrat,
ampak morebiti vęzhkrat naſs je on
po naſhim pregreſhenji supet v'gnado
gori vsęl! Ja zhe je bila vękſhi naſha
hudoba inu nehvaleshnoſt, bol ozhitnu
je on ſvoje vſmilenje nad nami ſkasal.
On je ſvoje Nebęſsa k' nam nagnil, je
zelu med nami ſvoje prebivaliſhe vsęl,
inu ta thron ali ſędesh ſvojih gnad
tukaj per naſs poſtavil, de je ſlęhernimu
is naſs vſaki dan perpuſhenu h' thronu
tę gnade ſe blishati. Kadar ſkusi
njega pomozh miſlimo, k'njemu ſe
nasaj podati, nam on lubesnivu na
pruti pertezhe, ſtęgne obę roke pruti
nam, naſs zartanu objame, inu
kuſhne, inu ene zęle Nebęſsa ſe zhes
naſhe prebernenje veſselę, vezh kakor
zhes devęt inu devętdeſsęt pravizhnih.
Kdo je tebi enaki o Nebeſhki Ozhe?
Kdo je taku vſmilen, kakor ti?

Ali bomo pak my leto tvoje
vſmilenje ſhe dalej trudili, o dobrotlivi
Ozhe? ali ne bo riaſhe shivlenje
drusiga, kakor de bi vędnu padali, inu
supet vſtajali, od tebe prozh vhajali,
inu supet h'tebi ſe nasaj vrazhuvali?

Tó bódi delezh od naſs! kakor
dolgukoli snaſh ti sanaſhati, ne ſmęmo my
vender s' tvojim sanaſhanjam s'
tvojim odpuſhanjam inu vſmilenjam ſi
norzhuvati: ta męra naſhih gręhov ſe sna
enkrat napolniti, inu zhe bomo po
prejetim ſposnanji tę reſnize
radovolnu greſhili taku sa gręhe obeni oſſer
vezh ne oſtane, kakor naſs tvoj
Apoſtel S. Pavl sagviſha, ampak enu
ſtraſhnu zhakanje tę ſodbe, inu enu
ognęnu maſhuvanje, katęru bo naſs,
kakor tvoje ſovrashnike posherlu. Inu
takrat bomo my ſposnali, kaku
grosovitnu je v'rokę tiga shiviga Bogá
paſti. (Hebr. 10, 26 , 27, 31.)
Amen.

Pridiga
Na
Nedęlo med boshizhnimi Prasniki.
Od sposnanja Jęsuſa Chriſtuſa.
Preſtavlena is Franzóſkiga jesika. *

Ertant Joſeph & Maria Mater
Jesu mirantes ſutper his, quœ
dicebantur de illo.

Joseph, inu Jęsuſova Mati Maria ſta
ſe zhudila zhes to, kar je bilu od njega
govorjeni! Luk. 2, 33.

Kolikajn vezh ſe Jęsus Chriſtus
premſhluje, tolikajn vezh zhudeshov ſe
v'njemu najde. Njegóvu ſpozhetje,
Rojſtvu, ſmert, njegov Evangęlium,
prava Vęra, inu ſkrivnoſti ſo bilę od
sazhętka tiga ſvęjtá vupanje tih
Patriarhov, enu zhudu tih Prerokov, en
tróſht tih pravizhnih, en ſhaz tę semle,

ena ſręzha vſiga volniga ſvęjta. Sató
ny zhudu, de je Maria ta prezhiſta
Diviza, katęri ſo bilę tę vęzhne
ſkrivnoſti Boshje previdnoſti bol snane,
kakor vſaki drugi ſtvari, zhe dalej bol
samaknena bd zhuda, kakor jih je
vidila na ſvojim boshjim Şynu ſe ſpolniti.

Tó, kar ſe je pak sa ręſs zhuditi,
je, de vękſhi dęjl tęh, katęri prâvio,
de v' Jęsuſa Chriſtuſa vęrujejo, njega
kumaj posnajo, de ſi doſti Chriſtianov
taku malu muje persadęne tę ſhaze
nebęſhke modroſti yſkati, katęri ſe v'
Chriſtuſu najdęjo, de ſe zelú taki
najdejo, katęri ſhe ne snajo tih pèrvih,
ſhtukov kerſhanſkiga navuka, inu ſe
ne ſramujejo ſamy ſposnati, de ſo
letę rezhy vshę posabili, de ſi ſo lih
v' drugih rezhęh ſilnu snajdeni inu
premedeni.

Kaku ſe leto sgody? Ali more
eden morebiti vuzhen, inu v' bukvih
ſhtudiran biti, zhe hozhe Jęsuſa
Chriſtuſa posnati? Kratku nikar moji lubi
poſluſhavzi. Kadar je Şyn boshji
zhlovek poſtal, ſe je on vſim ludęm viditi,
inu ſposnati dal, tudi tim nar ból,
nevumnim, inu preproſtim, inu jih je

v' ſtan poſtavil, kakor hitru ſo od vęre
ras ſvitleni, de ga snajo ſposnati, inu
s' njim ſe isnaniti. Ali more en
Chriſtian posabiti, kaj ſo ga njegovi
ſtariſhi, inu Paſtirji od Chriſtuſa
navuzhili? Po obeni vishi; sakaj ta ſvęta
vera mu leto bres prenęhanja pred
ozhy poſtavla. Inu zhes leto hozhem
jeſt danàs enu premishluvanje s' vami
dershati. Poſluſhajte s'potèrplęnjam.

I. Premiſhluvanje.

Oben taku nevumen zhlovek ſe na
ſvęjti ne najde, katęri bi ſvojih
ſtariſhov ne posnal. Zhe jih je kdó v'
ſvojih detęzhnih dneh sgubil, inu ſi
ne ſpomni vezh, de bi jih bil vidil,
taku jih vender is tega ſposná, kar je
ſliſhal od njih govoriti, inu praviti.
On vam bó vęjdil povędati: mój ozhe
je bil takiga ſtanú, on je taku shivel,
inu je takrat vmèrl. On bó vęjdil
govoriti od ſvoje shlahte, od
premoshenja, od praviz, od krivize, katęra
ſe je njim sgodila, od ſręzhe, katęro
ſo imęli, inu od tavshent rezhy,
katere ſo ſe sgodile, ſhe pręjden je bil
on na ſvęjti, kar on ny nikoli
s'ſvojmi ozhmy vidil, ampak je lę praviti

ſliſhal, inu ſi je vſe dobru samęrkal.
Puſtite, k' vam tiga nar ból abotniga
zhlovgka priti, inu povęjte mu! Eno
dobro poſhto, priatel: Ny sdavnaj,
kar je 40. mil od tód en bogat mosh
vmèrl, inu leta je tebe v'ſvojim
teſtamenti sa ęrba poſtavil od zęliga
ſvojga premoshenja; inu meni je gori
danu, de imam letó tebi povedati.
Pojdi tedaj, inu glej de bóſh tó
premóshenje v'roke dobil, kar- je tebi
puſhenu. Kaj bó letá, aku lih nevumni
zhlovek ſturil? De ſi lih on ne vęj,
kaj bi ſe imel pervizh vlotiti, ne bó
on ene minate sgubil, ſe bó podal na
męſtu, ker je ta bogati dobrotnik vmèrl,
inu bó k'malu vſe svęjdil, kar
njegovo ęrbſhino, inu to perſhono am
tizhe, katera je njemu to ęrbſhino
sapuſtila. Kadar bo potle damu priſhal,
bo vęjdil sheni, otrokam, ſoſędam inu
vſakimu vſe na tanku povędati.

Leta zhlovek tèdaj, de ſi lih
pravite, de sa volo ſvoje preproſhnoſti
ſkoraj ny zhlovek svunaj kerſtá,
katęriga je prejęl, ima vender pamet inu
saſtopnoſt, kadar je praſhanje od
eniga njegoviga posęmelſkiga dobizhka,
ali ſręzhe, inu kakú hozhete potle,

de bi on na enkrat patnet inu vum
sgubil, kadar bo eden s'njim od
Jęsuſa Chriſtuſa govoril, njega od
njegove vęre praſhal inu djal: Moj ſyn,
Jesus Chriſtus je ozhe tvoje duſhe,
on je Boshji Şyn, katęri |e zhlovek
poſtal. On je vezh kakor 30 lęjt na
semli shivel, de bi bil tebe to pot
navuzhil, katęro imaſh dershati? inu kadar
je vmèrl, je is lubęsni pruti tebi ſvoj
teſtament ſturil, inu tebe sa ęrba
poſtavil. To blagú, katęru je tebi
sàpuſtil vela vęzh, kakor vſi ſhazi tiga
ſvejtà. Ali je morebiti tręba eno
bólſhi glavo imęti, de bi eden saſtopil
inu samęrkal, kar naſs vuzhę od
shivlenja inu ſmèrti Chriſtuſove, kakor
kadar nam pravio od shivlenja inu
ſmerti naſhih ſtàriſhov, ali drugih
ludy, katęre niſmo nikoli posnali? Aku
bi Bóg ne bil zhlovek poſtal, ſposnam
jeſt ſam, de bi en bol perproſt
zhlovek ne mogel taku lohká eniga duhá
posnati, sakaj en sgol duh ſe ne
sapopade s'naſhimi pozhutki. Ali en
Bog s'naſhim męſsam obdán, katęri ſe
je perkasal med ludmy, inu je med
njimi prebival, katęriga ſo ludję
vidili, inu s'ſvojmi rokami njega ſe
dotaknili, katęri je s' njimi jędel, pyl,

inu govoril, katęri je s'ſvojmi vuſtmi
ta Evangęli pridigval, v'katęriga my
vęrujemo, katęri je tó vęro gori
perpravil, v' katęri shivimo, katęri je s'
ſvojo ſmertjo to vęzhnu shivlenje
saſlushil, katęriga ſe my tróſhtamo, inu
nam je s' ſvojmi exempelni inu
beſsędami to zęſto pokasal, po katęri
moremo hoditi, zhe ga hozhemo doſęzhi.
En Bog, katęri ſe jeponishal, inu nam
ſe taku ſposnati dal, ali ny on vſe ludi,
tudi tę nar bol abotne v'ſtan poſtavil,
de ga snajo taku rekozh, kakor
shiviga premiſliti, inu ſposnati?

Kadar ſe nam ta hiſtoria pravi od
rojſtva, od shivlenja, od zhudeshov,
od terplęnja, inu ſmerti tiga boshjiga
Isvelizharja, de je bil on ſpozhęt od
ſvętiga Duha, de je devęt męſzov v'
maternim telęſsi sapert bil, kakor en
drugi otrok, de je bil rojen v'eni
ſhtali od njega prezhiſte Matere Marie,
de je enu vbogu shivlenje pelal, de je
to ludſtvu sa njim tiſhalu noter
v'puſhavo, inu na gorrę njegovo boshjo
beſsędo poſluſhat; de ſo vſe shlaht
bolniki sa njim tekli, de bi bily od
njega osdravleni, de ſo ga Judje
vmolili na enim krishi, de je bilu njegovu

telu v' en grob poloshenu, is katęriga
je on ta trętji dan vùſs zhaſtitliv vun
priſhal, de je 40 dny pode pred
ozhmy ſvojih Jogrov v' Nebeſsa ſhàl, de
bo na konez tiga ſvejta ſpęt priſhal,
tę dobre inu tę hude ludy ſodit. Vſe
letę rezhy, kęr pod naſhe pozhutke
padejo, ſe nam lohka v'glavo
vtiſnejo, inu oſtanejo v'mushganih eniga
ſhe taku nevumniga zhlovęka.

Perſtavite h' tęmu, de ſi eno ręzh
tolkajn loshej samęrkamo, kolkajn
vezh naſs ara grę, ali nam je na njej
leshęzhe. Sdaj vaſs jeſt praſham, na
kaj sa eni ręzhi, nam je Vezh
leshęzhe, ali kaj naſs taku am gre, kakor
Jesus Chriſtus? Sa naſs je bil on rojen,
sa naſs je shivel, terpel, inu vmerl.
Kdo je na ſvęjti, de bi ne mogel po
vſej reſnizi rezhi, kakor S. Paul:
Jęsus Chriſtus me je lubil: inu leta
njegova lubęsen ga je vmorila! On ſe je
noter do mene ponishal, de bi mene
do ſebe povsdignil, on ſe je meni
enakima ſturil, de bi ieſt njemu enaki
poſtal. Vſa moja zhaſt ſtojí v'njegovi
ponishnoſti, njegovu vboshtvu je
moje bogaſtvu, njegove ſlaboſti ſo moja
mozh, njegovu terplęnje moj troſht,

njegova ſmert moje sdravje, inu
vupanje.

Jęsus je mene lubil: o kaku sladka
je leta beſsęda! Vſe, kar je on ſturil,
je sa mene ſturil. O neisrezhena
lubęsen! Jeſt bi mogel enu kamnatu ſerzę
imęti, aku bi per ſarnim saſliſhanji
letiga imęna v' mojim ſerzi eno
zartano lubęsen ne zhutil. Vtim zbaſsi
obudy njegova lubęsen mojo
hvalęshnoſt, leta hvalęshnoſt rody v' mojim
ſerzi lubęsen, inu moja lubęsen pruti
Jęsuſu Chriſtuſu obudy per meni en
ſvęti ſęrbiz vſe leto ſvéjditi, kar koli
njegovo zhes vſe zheſheno perſhono
am grę. Satoręj ſim ſkoraj neyoſhliv
tęm, katęri ſo to ſręzho imeli njega
viditi, inu ſliſhati, inu sa tęga volo
bi hotel rad vſe od kraja vęjditi, kar
je pozhęl, ſturil, inu govoril. O
kaku shelym tudi vſe tę kraje obhoditi,
katęri ſo bily od njegovih ſtopin
poſvezheni? Kaku andohtlivu bi hotel
vſe njegove ſtopine, inu vſaki nar
majnſhi ſlęd tęhiſtih kuſhniti, inu s'
mojmi ſolsami pomozhiti!

Taku samaknen gręm s'miſlio od
Bethlehemitarſke ſhtalize noter do

Kalvarie sa mojim Jſsuſam. Jeſt ſi ga
ſhe ſhiviga naprej poſtavim, kaku on
k'ludęm govory. Jeſt ſi njegovo
boshjo perſhono taku rekozh moji
pameti naprej ismalam. Vidim njegove
iiebęſhke ozhy, katere ſo s'enim
ſamim poględam gręſhnike prebernile,
njegove lubesnive vuſta, katere ſo s'
enim ſamnim dahnenjam Hudizhe
isgnala, peklęnſko mozh premagale,
Apoſtelne s' ſvętim Duham napolnile, s'
eno ſamo beſsędo morſke valove
vkrotile, bolęsni osdravile, mertve
obudile, tęiſte vuſta, katere ſo sa mene
govorile, molile, sdihvale, jeſt vidim
dalej tęiſte vſiga mogozhne rokę
mojga Isvelizharja, katęre ſo s' enim ſamim
dotikanjam te gobove ozhiſtile, tim
ſlępim pogled, tim mutaſtim beſsędo
dale, tę gluhe ſliſhati, inu hrome
hoditi ſturile, jeſt vidim tęiſte
isvelizhane nogę, katere ſo sa mojga
isvelizhanja volo tolkajn ſtopin ſturile;
katęre je Magdalena taku ſręzhna bila,
de jih je kuſhvala, inu s' ſvojmi
ſolsami pomozhila. Ja Chríſtjani moji
jeſt rezhem ſhe enkrat, vſe letę
kraje, koder je on hodil, bi hotel jeſt
is zęliga ſerza rad obhoditi, inu
vſako njegovo ſtopino, inu vſaki nar
majnſhi ſlęd tęhiſtih kuſhnizi.

Vſe leto je ręſs, inu ſe vender na
to ne miſli. Kaku nesnanu je to, de
en Chriſtjan na Jęsuſa Chriſtuſa ne
miſli, de posabi, inu ne vęj njegove
ſkrivnoſti, kęr mu v' tim zhatsi vſa
vunajna boshja ſlushba Jęsuſa Chriſtuſa
vędnu pred ozhy ſtavi, na njega bres
prenęhanja opomni, inu taku rekozh
perſili, de ga nikoli is ozhy ne sguby.

II. Premiſhluvanje.

Sakaj povęite mi Inbi Poſluſhavzi,
od koga le pridiguje, kdo ſe v'
Sakramentih prejme, ali v'miſel vsame,
v'zhiga imęni ſe moli? Kaj ne, de ſe
tukaj ediynu Jęsus Chriſtus v'miſel
vsame, inu prejme? Od letiga
Boshjiga Isvelizharja ſo vam vaſhi ſtariſhi
tę perve navuke dali, inu vaſhi
duhovni paſtirji vam ſhe dan danaſhni
v' kerſhanſkih navukih, v pridigah,
inu v'poſsębnim podvuzhenji govorę.
Jęsua Chriſtus vaſs v'ſvętim Kerſti
k'boshjim otrokam ſtury, per Firmi
s'ſvętim Duham napolni, v'pokori
vaſhe gręhe sbriſhe, v' obhajilih
s'ſvojim męſsam ſpisha, v' bolęsnih
potroſhta, v'porokah vaſh sakon poshęgna,

lę on vam bres prenehanja tę paſtirje
poſhila, katęri vaſs vuzhę, vishajo,
inu vam njegove gnade vun dęjlę.

Ti ſvęti Prasniki ſkusi lejtu nam
ſpęt drusiga kakor tę ſvęte ſkrivnoſti
naſhe vęre naprej ne neſsó.
Svęzhenza, Osnanenje Marie Divize,
Velki Petik, Velikanozh, Affertni dan,
ſvętu Tęlu, Boshizh, Novu Ięjtu, Ss.
tręh Krajlov dan, vſe nam zhlovęſhku
poſtajenje, Rojſtvu, terplęnje, ſmert,
gorivſtajenje, inu v' Nębuhojenje,
naſhiga Isvelizharja osnanuje.

Tudi Prasniki tih Svetnikov
boshjih, tih Apoſtelnov, kateri ſo
Chriſtuſove Zerkve grunt poſtavili, tih
Marternikov, katęri ſo sa Criſtuſovo vęro vmerli,
tih S. Shkofov, katęri ſo Chriſtuſovo
Zęrku regirali; tih Vuzhenikov, katęri
ſo naſs Chriſtuſove reſnize vuzhili,
s'eno beſsędo vſi prasniki tih isvolenih
boshjih, katęre kakor naſhe
pomozhnike per Chriſtuſu zhaſtimo, nam
Chriſtuſa napręj neſsó. Skusi njega naſhe
molitve sazhnemo, ſkusi njega jih
ſklęnemo, zelu krisha ne moremo
ſturiti, de bi njega ne imenuvali.

Zhe

Zhe ſi my tedaj s' enim hvalęshnim
ſerzam vędnu na njega ne ſpomnimo,
niſmo vręjdni Chriſtiani imenuvani
biti. Ali ti o Goſpod boſh tvojo
lubęsen v' naſhe ſerza vlyl, inu tedaj
bomo bres prenehanja na tebe miſlili.
Kadar ſe bomo s'vezhęr doli vlęgli,
ſi bomo ſpomnili na tvojo grenko
ſmert, kadar ſe bomo s' jutraj sbudili
bomo na tvoje gorivſtajenje smislili.
Kadar bomo jęd@i, ſi bomo ſpomnili
na to jęd, katęro ſi ti sa naſho duſho
perpravil, v' naſhim dęli bomo miſlili
na tvoj trud, inu terplenje, katęru ſi
is lubesni pruti nam preſtal. Ta
ſpomin na tvoje boshje beſsęde bo vſe
moje govorjenje kakor s'ſoljó tę
modroſti potręſsel; inu to imę Jęsus na
mojih shnablih bo kakor ena ſtrasha ali
vahta, super vſe pregręſhne beſsęde.
Leto preſladku imę v' mojim ſerzi
vtiſnenu, bo moje veſsele, moj troſht,
moje vupanje, sdaj v' shivlenji, inu
slaſti na moji ſmerti.
Amen.

Pridiga
Na
Nedęlo med Novim Lęjtam,
inu med Ss. tręm Krajli, inu na I.
Nedęlo po Ss. tręh Krajlih.
Od dolshnoſt tih Stariſhov
pruti ſvojim otrokam. *

Futurum eſt, ut Herodes quœrat
puerum ad perdendum eum.

Heródesh bo yſkal to dęte vmoriti. Matth.
2, 13.

Kumaj je rojen Jęsus Chriſtus, ga
vshę yſhejo ſovrashniki vmoriti. On
je rojen v'vaſhih ſerzih, moji Inbi
Farmani, vaſha brumnoſt, s' katero ſte
njega ſkusi letę Prasnike v' Sakramenti
tę lubęsni prejeli, je mene s' veſsęlam,
inu troſhtam napolnila. Ali męrkajte
dobru, de ſovrashiki vaſhe duſhe, ka-

tęri ſo tudi Chriſtuſovi ſovrashniki,
ne bodo yſkali njega notri v'vaſhi
duſhi vmoriti ſkusi sapelanje k' novim
gręham, katere ſte oblubili ne vezh
ſturiti. Zhujte tędaj v'molitvi, inu
varujte ſe gręſhnih perloshnoſt. V' tim
zhaſsi pak mi perpuſtite Ozhętje inu
Matere, de vam is perloshnoſti tiga
danaſhniga Evangelia sa volo vaſhih
otrok vaſhe nar imenitniſhi dolshnoſti
ràsloshym.

Kakot hitru ſe en otrok rody, inu
ga vy k' nam duhovnim paſtirjam
póſhlete , de njega ſkusi S. Kerſt v'
ſhtivilu tih boshih otrôk sapiſhemo, taku
nam pride doſtikrat, kadar vam to dęte
ſpęt isrozhimo, zhęs tę beſsęde:
Herodesh ho yſkal letó dęte vmoriti,
leta miſsel v' glavo: Ti vbogi otrok,
ti ſi sdaj zhiſt, kakor en Angel; Ali
Bogú ſe vſmili! aku boſh shivel,
taku bo zhes main lęjt, kadar k' pameti
prideſh, ta peklęnſki Herodesh tvojo
duſho yſkal, de bi jo vmoril. Jeſt
vshę previdim s'mojo poſębno shaloſtjo,
de ſe tvoji ſtariſhi ne bodo veliku am
vsęli, ampak ſhe s' Satanam potegnili,
inu njemu roko dershali, de bi te
popolnoma fęntali, Ozhętje, Matere po-

e

ſluſhajte! sakaj jeſt ſim perſilen vaſs
sa volo ſlabiga sadershanja vaſhih otrok
ojſtru poſvariti; sa vaſs je djanu, zhe
ſe ne pobolſhate.

I. Premiſhluvanje.

Ny obeniga med ludmy, kdór bi
ne vęjdèl, de je tá, kdór eniga
otroka na ſvęjt rody, dolshan tigaiſtiga
rediti, s' vſim potrębnim previditi, inu
po ſvojim ſtani gori srediti. Ali otrozi
imajo tudi eno duſho, inu satęga volo,
zhe ſo ſtariſhi dolshny sa telu njih otrok
ſkerbęti, kaj sa eno ſkerb bi mogli
ony ſhe lę sa duſho njih otrozhizhov
imeti, ker je leta bres konza
shlahtnęjſhi, kakôr telu? Zhe bi ſe tédaj en
tak na ſvęjti snajdel, katęri bi ſvojmu
detętu tiga potrębniga shivesha ne dal,
bi ſe on sa eno poſhaſt v' naturi
dershal. Kakú bómo sdaj eniga takiga
imenovali, katęri duſho ſvojih otrok
v'nęmar puſty, inu ſhe k'nję
pogublenji pomaga?

Ali ſe pak najdejo taki ozhętje,
inu matere, katęri bi bily kriví ene
take pregręhe? zhe ſe najdejo? O lu-

bi Chriſtjani moji! try krat jih je vezh
takih sanikernih ſtariſhov, kakor pak
ſkerbnih; leto ſe vidi, inu vſaki dan
s' rokami prime.

Otroke v'ſvoji vęri podvuzhiti,
kakú imajo Jęsuſa Chriſtuſa ſposnati;
timiſtim sa volo malopridniga nagnenja
inu sadershanja ſtrah dati, nję na dobro
pot tęh lęjpih zhędnoſt poſtaviti, inu
njim en dober exempel dati, to ſo
dolshnoſti tih ozhętov inu mater, od
katęrih dolshnoſi ſe jim ne móre ne
ena zherka doli puſtititi. Premislite
sdaj ſamy per ſebi, ali nimam
urshoha vękſhi dęjl ſtariſhov v'letęh
rezhęh hudú poſvariti.

Sakaj kakú ſo vaſhi otrozi gori
srejeni? Zhe jeſt po tem malopridnim
sadershanji v' zerkvi tih majnſhih
fantinov ſodim, taku niſo mogli ony med
Chriſtjani, tudi ne med ludmy, ampak
med shivino gori sraſti: Zhe ſodim po
tim nevgnanim sadershanji tih vękſhih
fantov inu deklęt, taku morem enu od
letęh rezhy ſkleniti: ali de ſo bily
malopridnu inu sanikernu gorisrejeni,
ali de nimajo sdaj zelu obeniga
ſtrahú od ſtariſhov, ali pak de hozhio per

vſim opominanji, per vſim ſvarjenji,
inu ſhtraſuvanji ſamy ſebe ſerbęshnu
pogubiti, inu de ſo od gnade Boshije
popolnoma sapuſheni. Sakaj povęjte
mi sa boshjo vólo, kaj bi miſlil eden
od nekaterih mladęnzhov, katęri ſo
blishej otrozhjih, kakor moshkih lejt,
inu ony vshę pyanzhvajo, inu ſo
loterniki, inu miſlio na pręſhuſhtvu,
inu ſo tatje nartomajn ſvojh ſtariſhov,
inu ſo golufi, inu dopernaſhajo
hudobije, katęre v' Nebu na maſhuvanje
vupijejo! O ſtariſhi inu matere, kęj
ſe'my snajdemo! Kaku ſte vy vaſhe
otroke v' tęj ſvęti isvelizhanſki vęri,
v'tęh Ięjpih zhędnoſtih tiga sadershanja
podvuzhili? Kęj je ta kruh, katęri
ima njih duſho rediti? kaj ſte jih vy
vezh, kakor krish dęlati, inu kje
ſlabu v'en dan Ozhenaſh, ali kakuſhno
drugo molituzo moliti navuzhili, bres
tega de bi jim bily kädaj k' ſerzu
govorili, kaku ſe imajo perzajti Bogá
bati, njegove ſvęte Sapovdi dershati,
dobri, brumni, bogabojęzhi biti? O
kaku lejpu bi bilu viditi med vami!
aku bi bil v' zhaſsi en Ozhe v' ſrędi
ſvojih otrok ſe doli vſędel, podobo
letega Krishaniga Jęsuſa v'roko vsęl,
inu taku k'ſvojïm otrokam govoriti

sazhęl: Pridite leſèm moji otrozhizhi,
pridite leſèm, poſhluſhajte inu poglęjte!
Leto ſo bukve tih Chriſtiànov, letę
bukve snajo ti nevumni ravnu taku,
kakôr ti nar bol vuzheni brati. V'
leteh bukvah bi jeſt hotèl, de bi ſe vy
navuzhili, kakú ſe imate med ſabo
lubiti, preneſti, inu s' poterplenjam mras,
vrozhino, lakoto, shęjo, vboshtvu
inu vſe ſorte nadloge preterpęti,
katęre bó Bogu dapadlu vam poſlati. V'
letęh bukvah bi jeſt hotel, de bi le vy
navuzhili krotkoſt, pohlęvnoſt,
smaſſnoſt, inu vſe tę druge zhędnoſti.

Poglejte Jęsuſa Chriſtuſa naſhiga
dobrotliviga Isvelizharja, kakú je on
is lubęsni pruti nam na krish perbyt.
Gręh ga je v'leta ſtan perpravil, v'
katerim ga vidite. Varujte ſe tedaj,
moji lubi otrozi, varujte ſe gręha,
inu bejshſte pred njim, kakor bi pred
eno hudo sveríno bęjshali, katęra bi
le pruti vam ſpęla, de bi vaſs posherla.
Varujte ſe prasne hvale,
nevoſhlivoſti, ali falſhie, opravlanja, kręga,
jęse, klętve, togote, inu maſhuvanja,
varujte ſe tatvíne, leshâ, gerdih
beſsedy, nepoſhteniga, nezhiſtiga
govorjenja, inu djanja. Jeſt vaſs lubim,

moji preſerzhni otrozhizhi, kakór
moje laſtnu sſhivlenje, inu lę sa vais
shivym jeſt; ali tavshenkrat bi vaſs hotel
rajſhi ſam v'grob neſti, kakôr viditi,
de bi vy lę en ſam ſmertni gręh
ſturili, sakaj en ſmertni gręh vmory
duſho, inu krisha Jęsuſa Chriſtuſa.

Akù bi ſe takú otrokam govorilu,
bi vaſs ony gviſhnu ſhe sa tavshent
rezhy sraven praſhali, inu vy bi
perloshnoſt imęli tęiſte od njih dolshnoſt,
inu vaſs ſamy ſebe podvuzhiti. Ali
od tebe, O moj Bog, ſe ne govory,
od vſęh drugih rezhy ſe s' otrozmi
ſtariſhi pogovarjajo. V' vękſhi dęjl
hiſhahſe to preſvętu imę Jęsus,
katęru bi imęli otrozi na jesiki imęti,
kakôr hitru shlabudrati sazhnó, ſkoraj
nikoli ne ſliſhi. Ja pręjden otrozi
tebe, o moj Bog, ſhe posnajo, ſo te
vshę tavshentkrat reshalili. Stariſhi jih
puſtę v' eni nevumnoſti ali nevęjdno.
ſti plęſnuvati, katęra nevęjdnoſt jih v'
vſe ſorte gręhe saplede, katęrih bi ſe
bily ognili, aku bi bily sadoſti
podvuzheni. Nevſmileni ſtariſhi, kaj sa
eno rajtèngo bote mogli enkrat Bogu
dati sa duſhe tęhiſtih vaſhih otrok,
katęre ſte is pomankanja tiga podvu-

zhenja puſtili neſręzhnu konèz vsęti! Kaj
sa en isgovor bote vy napręj perneſli,
kadar bote imęli odgovor dan? De niſte
bily samy sadoſti pod vuzheni, inu de
jih niſte mogli vnzhiti, kar niſte
samy snali? Kaj ſte vy tedaj snali, zhe
niſte naſhe vęre snali? kaj ſi pak vy
take dolshnoſti na glavo kóplete, kadar
otroke rodité, zhe niſte v' ſtani to
pervo, inu nar imenitniſhi vaſho
dolshnoſt ſpolniti? Ali ny sadoſti, de
vaſha nevęjdnoſt vaſs ſamę v'
pogublenje perpravi, hozhete, de ona
s'vami vred ſhe druge nóter pervlęjzhe?

Sato imamo my duhovne paſtirje,
mi porezhete vy, de pridigjejo, inu
vuzhę. To je ręſs; ali sravèn tega, de ſte
vy ti pervi duhovni paſtirji vaſhih otrók,
vaſs leta isgovor more s' ſhpotam inu
ſramoto napolniti, inu ſte ſhe majn
sa isgovarjati. Sakaj zhe imate
duhovne paſtirje, sakaj jih ne pridete vſi
poſluſhat, inu nekateri takú poredkim,
ali ſkoraj nikoli? Sakaj ſe eni
ſramujejo h' kerſhanſkimu navuku priti, kęr
bi ſe navuzhili to visho, kaku ſe
otrozi vuzhę, inu kaj imate ſamy snati.
Taku pak ſamy ne pridete, inu ne
puſtite vaſhih otrok priti. Vaſha shi-

vina (mené je ſram leto povędati)
vam je tavshentkrat lubſhi, kakôr
duſhe vaſhih otrok; kadar en vol ali lę
ena ovza vjide, kaku ſkerbnu ſe yſhe?
ali en sgubleni, vlazhugarſki ſyn, o ta
bo vshę ſam damu priſhàl, ali po
tęmu ſhe lę, kadar bó v'tim zhaſsi Bogá
ſtukrat reſhalil, ſvoje poſhtenje,
ſvojo nedolshnoſt, ſvojo
ſramoshlivoſt inu pamet sgubil. Jeſt bom
ſklenil leto mole premiſhluvanje s'
beſsędami Jeremia Preroka kir pravi;
Te nar ſilniſhi sverine doję ſamę ſvoje
te mlade, ali hzhy mojga folka bol
nevſmilena, kakor ena sverina ne da
mlęka (to je mlęka tiga navuka) ſvojim
otrokam. ( Jerem. Thren. 4, 5.)

To pervo dolshnoſt vaſho ſte
tedaj saſliſhali, o Stariſhi, v' prihodno
Nedęlo bote vy ſhe dvę drugi
dolshnoſti saſtopili, namrezh kaku imate
vy vaſhim otrokam ſtrah, inu en lęjp
exempel dati. *

Na

Na I. Nedęlo po Ss. tręh Krajlih.
* II. Premiſhluvanje.

Ta druga dolshnoſt tih ſtariſhov
pruti njih otrokam je, de jih imajo
poſvariti, kar je faleniga na njih,
popraviti, inu tęiſte, kadar ſo vręjdni,
poſhtraſati. Inu v' letęh rezhęh, ne
samerite mi lubi ſtariſhi, vaſs imam po
dolshnoſti moje ſlushbe veliku
poſvariti. Malu hiſh je, kęr bi otrozi ſtrah
imęli, kakor grę. Eni jim is ene falſh
lubęsni vſe perpuſtę, s' tim sgovoram,
de ſo ſhe mlâdy, inu premehky, de
bodo s'zhaſsam vshę pamet dobili. Ja,
pamet bódo vshę dobili, ali tę hude

nagnenja, inu gerde navade, zhe jih
ne bote, od mladih nóg vun ſplęli, ſe
bodo tudi vkoreninile, inu bodo
potle mozhnejſhi, kakor pamet. Dokler
je enu drevęſze ſhe mladú, ſe
lohka perpogne, inu sravna; ali kadar je
enkrat veliku, ſe poprej slomi, ali
sdere, pręjden ſe nagliha, ali perpogne.
Ali ne pravite vy ſamy, de ſe otrozi
dan danaſhni vshę malu prida na ſvęjt
rodę. Vaſhe ſvarjenje ne bo tedaj
nikoli preperzajti priſhlu, nikoli jim ne
bote presgodaj ſtrahú dali.

S. Auguſhtin ſe v' ſvojih
ſpovèdih pred Bogam obtóshi, de je imel

malopridne nagnenja ſhe kadar je bil
v' plènizah povyt. Jeſt ſam ſim
posnal prave kerſhanſke ſtariſhe,
katęri ſo njih ſhe zelu mladim
otrozhizham ſtrah dali, inu tęiſte ojſtru
dershali.

Vy poſluſhavzi móji imate vſo
drugo navado per malih otrozih; vy
jim vſo ſvojo volo perpuſtite, naj ſe
zel dan okuli po hiſhah vlazhio, naj ſe
pretępajo, tergajo, laſsajo, kępajo,
valajo, kakor hózhio, vſe je prav, vy
ſe jim ſhe ſmęjate, de ſo taku ſriſhni,
kakor pravite, inu ne pomiſlite, de
otrozi od materniga telęſsa ta kal vſiga
hudiga nagnenja ſabo perneſsó,
katęru nagnenje , zhe ſe prézej ne
vduſhy, ſe potle ne more vezh vkrotiti.
Sakaj bi vy vaſhe otroke prezej od
mladih nóg, kakor sazhnó po hiſhah
okuli letati, kaj dęlati ne vuzhili, to ſe
saſtopi, po njih mozhi, inu brihtanji?
kaj sa ene dęla bi bilę sa nję, tó ne
ſliſhi leſèm, ampak tęm, katęri bodo
hotli od mene vęjditi, bom jeſt
povędal, kaku inu h'kaj sa enim dęlam
po symi snajo zęle deshele otroke
ponuzati, de ſi taku rekózh od petih Ięjt
kruh ſlushio. Jeſt jim bom povędal,

de vękſhi inu majnſhi ludję po vaſsęh
na Nęmſhkih deshelah po symi, ker
ne hlapzi sraven vosá, ne dekle po
vodó, ne paſtirji sraven shivine bres
ſhtrikanja v' rokah ne gredó, sa veliku
tavshent rajnſh shlahtniga blagó
nadęlajo, jeſt jim bom povędal vaſsy,
katęre ſo ſe na puſtih krajih is nizh
sazhele, kęr ſo majnſhi otrozi sa igrazhe
kolęſza narejali, katęre ſo ti vękſhi
sa ure ſpilili, inu ti vęlki v'ure
podelali: inu de ſo tamkaj sdaj
bogatiſhi, imenitniſhi, inu vękſhi vaſsy,
kakor je veliku meſt na ſvęiti. Takih
Ięjpih exempelnov po ſvęjti, kaku vſe
k' dobrimu pride, kadar ſe otrozi od
mladih malov k' dęlu vadio, inu
poſtopat ne puſtę, jim bom snal zelu
veliku povedati. Vender pak ſe more
ſamu od ſebe saſtopiti, de ſe vſaki po
ſvoji mozhi k' dobrimn visha, inu
kadar faly, s'pametjo poſvary, ali
poſhtrafa, ne pak kakôr nekatęri
ſtariſhi, katęri vſe s'jęso, s' togoto,
inu s'klętujo njih otrozhizham
vkashejo: sdaj jih kakôr rabelni vmoriti
hózhejo, sdaj jih s'biſtrimi ozhmy
ględajo, sdaj jih na naglim sgrabio, de
ſi ti vbogi otrozi ſvojga shivlenja
svęſti niſo. Jeſt ne morem otroka ſhtra-

ſatî, zhe niſim jęsen, mi porezhe
nekateri. Taku moreſh ti tedaj, de leto
tvojo dolshnoſt ſpolniſh, vſe tę
druge dolshnoſti tvoje vęre, tvoje lubęsni,
tvojga zhloveſhkiga ſerza na ſtran
ſpuſtiti? Kaj bo is tvojga nevſmilenja
priſhlu: tvoji otrozi bodo pruti tebi
lubęsen sgubili, ony ſe bodo lę tvoje
ſhibe bali, inu kadar ſe ne bodo vezh
ſhibe bali, ne bodo tudi sa tebe vezh
marali.

Kadar en ozhe, ali mati po
kerſhanſku ſvojga otroka poſvariti, ali
ſhtraſati hozhejo, sazhnó narpopręj
s' lejpo: zhe ſo otrozi ſhe neboglivi,
povsdignejo ſvoio ſhtimo, pak ne
ratajo jęsni, ony ſo ojſtry, pak ne
nevſmileni, vsamejo ſhibo v' roko, pak
ne kakor trynogi. Moj ſyn, pravio
ony, jeſt te ſhtrafam, sakaj ti ſi
saſlushil, sadershi le dobru, inu ti ne boſh
nikoli tepen. Aku bi jeſt tebe ne
lubil, bi te puſtil, de bi ti v' en dan
shivel, kęr te pak sa lubu imam, te
morem pokaſhtigati, de boſh enkrat
en fajn mosh, inu en dober Chriſtian.

Sręzhni tiiſti otrozi, katerih
ſtariſhi taku govorę, inu nję taku dobru

gori redę. Neſręzhni tiiſti otrozi,
katęri ſe takú tepó, de je vſelej klętu,
inu ſtraſhnu preklinvanje sraven! Vy
jih hozhete od eniga hudiga odvaditi,
inu jih to drugu hudu, tó je: klętu,
inu preklinuvanje navadite. Ali ne
ſamu leto pregręho, ampak tavshent
drugih pregręh jih vy ſkusi vaſh
malopriden exempel navadite, inu
navuzhite.

III. Premiſhluvanje.

Ti hudi exempelni tih
ſtariſhov ſo ſhe lę ta prava kuga sa
otroke. Kar vy ſkusi ſhtrafinge, inu
ſvarjenje per otrózih gori is-sydate, to
vy ſkusi vaſh hudi exempel doli
podrete. Vy pravite otroku, de nima
kleti, vy pak vſako uro kolnete, inu
kar je sa ręſs ſmęſhnu, ſhpogate vy ſhe
gerſhi beſsęde, kadar vaſhe otroke
kręgate, de niſo kaj prav rekli.

Taku ſe tudi pergody, de en
ozhe ſvojmu ſynu pridiguje, kakú ima
on pohlęven inu poterpeshliv biti, ali
k'malu potle, ſe noſsi ravnu leta ozhe
nad materjo, kakor en lev, ali
ſhtrapàzá eniga poſla, de vſa ſoſęſka vkup
tezhe. En drugi ſhe bol ſmęſhni ozhe
pridiguje ſvojmu ſynu, kaku ſe imá

pyanoſti varuvat, on pak ſam je zęl
dan v' oſhtariji tizhal, inu kakôr
drevú damu priſhal, de kumaj na nogah
ſtojí.

Ti o Mati ſe hvaliſh, de ſi tvojo
hzhęr prav lepú gori sredila, inu njo
vſe lępe navuke tę vęre navuzhila.
Kaku rad bi bil tudi jeſt tvoje navke
ſliſhal, katęre ſi njęj od kerſhanſke
lubęsni dajala, katęro moremo eden
pruti drugimu imęti, inu med ſabo ſe
preneſti, po tęm kęr ſi ti vſe tvoje
ſoſęde, vſe perſhone zęle fare s'tvojim
malopridnim jesikam pregajshlalà, inu
opravlala? Hvali ſe Ię, de ſi tvojo
hzhęr navuzhila, kakú ima
ſramoshliva biti, noter ſe dershati, inu pred
perſhonami moſhkiga ſpola bęjshati;
ali ti ſi neſpommſh, kaku s'veſselam
ſi ti vezhkrat to hiſtorio tvoje mladoſti,
tvoje lubęsni, s'tęm ali s' unim, od
od tęga ali uniga prepovędaniga
veſsela, katęſiga ſi v' tvoji mladoſti vshila,
pravila, ker bi ti od letęh rezhy
s'drugim ne imęla govoriti, kakor s' ſamim
Bogam, de bi njega tavshentkrat sa
odpuſhanje proſsila.

Po-

Potoshite ſe po tęm, o ſtariſhi,
de ſo vaſhi otrozi ſvoje glave,
nebogLlvi, terdovratni, falſh, nevoſhlivi,
vlazhugarſki, pyanzi, inu vſe, kar je
takih gerdih imęn. Ony gredó po
tęj zęſti, katęro ſte jim vy pokasali,
ony dęlajo to, kar ſo per vaſs vidili,
ony posabio na vaſhe lęjpe navuke,
inu ględajo na vaſhe sadershanje. Ony
dershę ozhy na vaſs, ony vaſs
póſnęmajo, ony ſo vam popolnema enaki.
Zhe imajo pak take falerjena ſebi,
katęre vy nimate, inu jih niſte nikoli
imęli, taku ſe to gody sa tó, kęr jih
niſte podvuzhili, ali poſvarili ob
pravim zajti, ali ne sadoſti, inu prav po
dolshnoſti.

My moremo ſkleniti leto
govorjenje, lubi Farmani, v'katęrim bi imel
vam ſhe veliku rezhy povędati, kar
meni zajt ne puſty. Vender pak vam
ima to kar ſte ſliſhali, sadoſti biti,
de ſamy per ſebi sa ręſs miſlite na
vaſho dolshnoſt, kaku imate tęiſte v'
vaſhi vęri inu v' sadershanji
podvuzhiti, ob pravim zhaſsi nję poſvariti, inu
ſhtrafati, inu njim povſod en dober
exempel dati. Miſlite na letę try
rezhy, kadar vaſho vęſt ſpraſhujete,

inu ne ſlęjpite ſamy ſebe. Jeſt vam
reſnizo govorym pred Bogam, inu vam
nizh od vezh ne povęm, de bi vaſs
goluſati hotel. Vy bote enkrat sa
vſako zhiherno duſho vaſhih otrôk
rajtèngo dajati mogli, zhe ſe katęra ſkusi
vaſho sanikernoſt poguby. Bodite
tèdaj kakôr njih Angeli varhi, poſtavite
jih na dobro pôt, inu pojdte na njej
vy ſamy napręj s' dobrim exempelnam.
Varujte njih duſho kakôr sèrklu njih
ozhy. Vuzhíte jih Jęsuſa Chriſtuſa
posnati, inu govoríte od njega v' vſih
perloſshnſtih. Govorite s' njimi
vezhkrat od letę ęrbſhine, katęra jih v'
Nebęſsih zhaka, kakôr od tę, katęro
jim bóte vy na semli puſtili. Şkusi
leta mittel, inu s' gnado vaſhiga
Ozhęta v' Nebęſsih, katęrimu jih morete
vſaki dan gori offrati, inu njega proſsiti,
de jih poshęgna, inu poſvęty, jih
bote vidili na modroſti takú, kakôr na
ſtaroſti gori jemati, inu po tęm,
kadar bodo vaſhi otrozhizhi tukaj vaſh
troſht na semli, bodo tamkaj vaſhe
veſsele inu vaſha krona ſkusi eno zęlo
vęzhnoſt.

Ali leto lubi Farmani, kar ſim do
sdaj govoril, grę vękſhi dęjl vaſhe
majnſhi otroke am. Kaj hozhem sdaj

od vaſkih tih vękſhih otrok rezhi?
Jeſt ſe slu bójím, slu ſe bojím,
de ne bo per tęh moje inu vaſhe
ſvarjenje preposnu, de meni tedaj
drusiga mittelna zhęs ne oſtane, kakôr
tukaj k' nogam mojga na krïsh
ràspętiga Odreſhenika doli paſti, inu njega
ſkusi njegove ſvęte rane proſsiti, de
on njih nogó, kęr ſhe ny samujenu,
od pogublenja odmakne, de jim ſhe
ſvoj od njih nezhiſtoſti rasmeſsarjen
shivot pokashe de ſvoje od
ſmertnih teshav plave shnable ſhe enkrat
odpre, inu k' njih oterpnimu ſerzu
savupie: Syn, o predragu odkupleni
ſyn! verni ſe na to dobro pot ſpęt
nasaj: hzhy! ti ſkusi mojo drago kry
odkuplena hzhy, odpri enkrat tvoje
pruti ſramoshlivoſti saperte ozhy, ti
ſi bila do sdaj vabenza mojga nar
vękſhiga ſovraſhnika tiga peklęnſkiga
Satana, odpovęj ſe enkrat njegovi
ſlushbi, inu podęj ſe v'to mojo nasaj.
Tudi ti, o hiſhni ozhe, deni to hudo
perloshnoſt is tvoje hiſhe, inu poſtani
moj Apoſtel! Ozhętje, matere, ah ne
rópajte meni tę Ięjpe duſhe, sa katęre
ſim jeſt eno takú drago zęno dal!
Tukaj v' letó odperto ſtran vaſs shelym vſe
ſkupej gori vsęti. Amen.

Pridiga
na
II. inu III. Nedęlopo Ss. tręh
Krajlih.
Od Sakona.*

Vinum non habent.

Vina nimajo. Joan. 2, 3.

Ti notrajni troſhti inu ſladkoſti tę
gnade, veſsele ſvętiga Duha ſe ne more
bol perglihati, kakor k' vinu, katęru
imá leto làſtnoſt, de zhlovęſhku ſerzę
ràsveſsely inu njegove ſkerby inu
shaloſt kakôr eno mègló ràsſpé, inu
potolashi. Ena duſha, katęra po
neſręzhi letiga ſkrivnoſti polniga vina nima,
ne najde obeniga troſhta v' ſvojih
teshavah; ampak najde zelu v' ſvojim
veſseli sgol shaloſt. Kadar ſi jeſt to
shenitovanje Kane Galilæje v'tęm zhaſsi

pred ozhy poſtavim kęr jim ravnu
vina smanka; taku pravim ſam per ſebi:
Vy vbogi shęnini, blàgur vam bodi, de
imate tigaiſtiga per vaſs, katęri
samore vodo v' vinu, ternje v'roshe,
shaloſt v' veſselje prebèrniti, bres njega
bi ſe bilu vaſhe veſsele v' eno shaloſt
prebernilu.

Kadar potlè moje ozhy na tolkajn
sarozhenih, ali sakonſkih ludy vershem,
ſe ne morem sdershati, de bi gori ne
savpil: Vbogi Chriſtjani, kakú
vſmilenja vręjdni ſte vy! Zhe Jęsus
Chriſtus ny per vaſhim shenitovanji, zhe
ſe vsamete bres njegoviga ſvęta, zhe
on ſam vaſh sakon ne poshęgna, taku
ne bote na męſti veſsęla, katęriga ſe
v'letim ſtani troſhtate, drusiga neſhli,
kakôr en vędnu tekózhi ſtudenèz tę
grenkoſti inu teshave. Koliku narodnu
vkup ſpravlenih, inu po timtakim
neſręzhnih sakonov! Koliku hiſh, dershín,
inu shlaht, kęr en vęzhni nepokoj,
inu ta nar ſlabiſhi glihenga goſpodari!
Vy vejſte vſe leto ſhe bol, kakor jeſt,
moji lubi Farmani. Ali vęjſte vy
tudi ta urshoh? jeſt vam ga hozhem
danàs s' gnado boshjo pokasati, inu
potle tudi tó visho na snanje dati, kaku

bi vy mogli takih neſręzh ſe ogniti,
ali vſaj tęiſte enu malu pomajnſhati,
kęr ſe k'naſhi shaloſti lę prevezh po
goſti med nami snajdejo.

Skusi tvoje ſladku imę, o Jesus!
katęriga God my danas obhajamo, te
proſsim, govori ti ſam k' ſerzu taku
dobru tih sakonſkih, kakôr tih mladih
ludy, katęri kàdaj miſlio v' sakon
ſtopiti, de ne bodo ony shaloſt inu
pogubenje v' enim ſtani neſhli, ker
veſsele inu isvelizhanje yſhejo!

Pomagajte mi lubi Poſluſhavzi
leto taku potrębno gnado ſamy od Bogá
ſproſsiti, inu poſluſhajte danàs
radovolnu, inu s'poterplęnjam.

I. Premiſhluvanje.

Hiſha inu blagu ſe od ſtariſhov
prejme, ali ena pametna shena ſe lę
od Goſpoda doby. (Pregov. 19.14.) Şo
beſsęde S. Duhá. Şe more tedaj od
Bogá proſsiti, zhe hozhe eden eno
pametno sheno dobiti. Şe to sgody?
To vy nar bol vęjſte. Bog je vſelej
ta sadni, katęri ſe sa ſvèt praſha,
inu doſtikrat zèlú ne.

Eni ſe lę po denarjih shęnio. Moj
ſyn, pravi uni ozhe, jeſt ſim sa tebe
eno salo nevęſto neſhal: To je vshę
sdaj enu bogatu deklé, inu bo s'zhaſsam
ſhe vezh dobila. Kar nję sadershanje
amtizhe, jo ſizer ludję tadlajo, de ny
dobra goſpodina, de ny dęlovna, de
ſe rada okuli vlazhi, de rada vaſuje,
plęſhe, inu de je vſa norra na offert,
pak manka ſe hudih jesikov, mladi ludję
ſo vſi takú, ona bo vshę pametniſhi
ratala, kadar bo enkrat goſpodina. Ona
ſe ſnubi, sakon ſe ſklęne, kdo ga je
ſklenil? Dobizhik, dènar.

Drugi ſe po nagnenji ene ſlęjpe
lubęsni shęnio. Ti vbogi nevumni
mladenzh! ti hozheſ h tedaj leto perſhono
vsęti, druge pak obene na ſvęjti. Ah
ku bi ti taku boshjo zhaſt,
invisvelizhanje tvoje duſhe yſkal, 'ku bi ti
ſvętiga Duha sa ràs ſvitlenje inu
gnado proſsïl, bi leta norſka lubęsen
sdajzi sginila, katęra te sdaj ſlejpy, de ne
vidiſh, kar drugi ludję na ïetęj
perſhoni vidio. De je ona en lev, de
ima jesik ene ſtrupęne kazhe. Ti jo
hozheſh na vſo visho imęti, ti ne
praſhaſh Bogá sa ſvèt. Şturi po tvojim
ſlejpim nagnenji, ali tvoja lubęsen bo

vgaſnila, tvoj luſht do tę perſhone
bo minul, inu takrat boſh ſpreględal,
ali preposnu.

Ti moja dękliza ſi tudi ſklęnila
ſama ſebe sa vſe tvoje dny neſręzhno
ſturiti? Ali ne vidiſh, de leta zhlovek
vſe ſkusi per vinu tèzhy, de je en
kvartapęrz, inu taku nagle jęse, de
bi vſe pobyl. De je en ponozhni
vlazhugar, ena negnuſna shival,
katęri ſe po vſaki mlaki vala, de ti ne
boſh drusiga, kakôr ręvne oſtanke
njegoviga shivinſkiga shivlenja dobila,
de bo ta ſad njegove hudobie tebi
morebiti ſmert perneſsel. Kaku dobru bi
bilu sa tebe, de bi ſe ti k' Bogu
obernila, njega sa luzh proſila, de bi te
ràsſvętil! Ali vſe letó tebe ne
pregane, ti ga enkrat hozheſh imęti, ti
hozheſh neſręzhna biti? Pa bódi!

Taku yſhejo eni bogaſtvu, drugi
gredo po njih ſlęjpim nagnenji, ali ti
o moj Bog, niſi k' njih ohzeti povablen,
ti niſi leta sakon ſklenil. Vy
maſhniki tiga Goſpoda, komú rezhete vy,
kadar porozhate letę beſsęde. Jeſt vaſs
vkup dęnem, inu porozhym v'imęni
Bogá Ozhęta, inu Şynú, inu ſvętiga

Duha? Lakomnoſt je ſhe pred vami
rekla: Jeſt jih porozhym v'imęni tiga
slatá inu ſrebrá, kar bodo perneſli.
Ta nezhiſtoſt je ſhe pred vami rekla:
Jeſt jih porozhym v'imęni tih
nezhiſtih miſel, tęh hudih shelâ, inu tiga
nepoſhteniga djanja, ſkusi katęru ſe je
vshę napręj ta ſvęti Sakrament
k'nezhaſti ſturil, katęriga bodo prejęli.
Tę try Perſhone ſvęte Troyze ne
gredó v' letó glihengo. Bog Ozhe,
katęri je nękàdaj Abrahama s' Şaro,
Isaaka s'Rebeeco, Jakoba s' Rachelo
vkup djal, ne bo letiga sakona
shęgnal, sakaj on ga ny isvolil. Bog Syn,
katęri je s'ſvojo druſhino to
Cananejſko ohzet pozhaſtil, ne bó k'eni taki
ohzeti priſhal, sakaj on ny bil
povablen. Svęti Duh katęri ſèrza
s'savęso boshje lubęsni vkupęj dęva, ne
bo ſvoje gnade v'take shęnine vlyl;
sakaj obeden ga ny sa ſvèt praſhal.

My Maſhniki tèdaj k' nekatęrim
shęninam sabſtojn pravimo, kadar jih
porozhamo: My vaſs vkup dęnemo v'
imęni Bogá Ozhęta , inu Şynu, inu
S. Duhá, zhe ony is sgol
posęmelſkih inu telęſnih urshahov v' sakon
ſtopio. Letę od naſs isrezhene beſsę-

de lę ſamú to ſturę, de ſe leta
savęsa ne more vezh ràsvesati, ali one
jim ne perneſsó ne gnade, ne shęgna
na njih duſhi, sató ker ſo ony leta
Sakrament prejęli, taku de ſhe niſo
enkrat na Bogá smiſlili, katęri je
sazhętik, inu ſtudenèz vſiga shęgna.

Ali kaj pride potle is tęga? Zhes
ene tęjdne, ali męſze po poroki,
kadar ſlepotia tę lakomnoſti mine, sató
ker ſe vshę ta denar v' rokah ima, po
katęrim ſe je eden shenil, kadar ſe
to ſlępu nagnenje, ali ta lubęsen
ohlady, katęru vſe ſkoraj mine, po tęm,
kadar ſe je taiſti velik Ja pred
Altarjam rękal, o ta zhaſs le ozhy odpró,
inu vſaka ręzh ſe v'ſvoji pravi podobi
pokashe! tiiſti madeshi inu maroge,
zhes katęre ſmo ſlepy bily, pridejo
po zhaſsi na dan, inu ſe v' njih pravi
gerdi ſhtalti pokashejo, ti falerji ali
pomankanja, katęre ſmo vupanje
imęli, de ſe bodo popravili, od dnę do
dnę lę gori jemló, taku de ſe sadnizh
ne morejo preneſti; toiſtu blagu, po
katęrim ſmo taku hrepenęli, ne more
vezh ta sakon ſręzhen ſturiti,
morebiti je lę ſhe ena perloshnoſt h' pravdam,
ali k' enimu norſkimu sapravlanju.

Ta vunajna lepota tę perſhone,
katęra je bila leto lubęsen pershgala,
nima vezh ſvoje tę perve mozhy,
po zhaſsi ſte ſe jo navadili, inu ona
je minula. Leta lubęsen, katęra vam
je pred sakonam nevęſto ali shęnina
kakor eniga Angela smalala, inu vſe
njega madeshe pokrila, ne sna v'
sakoni vezh taku malati, ona doſtikrat ſhe
lę tę gerde ſarbe nuza, de vaſs
martra sdaj s' enim norſkim ajfranjam,
sdaj s' eno shivinſko netęzhnoſtjo, is
katęre take pregrehe pridejo, de ſe ne
ſmęjo tukaj imenuvati, katęre ſvetoſt
tiga sakona k'nezhaſti ſturę, kęr ſe
męjni, de je v' letem ſtani vſe
perpuſhenu, kar koli enu shiviuſku
nagnenje noter dá.

Kolikukrat ſe vidi leta lubęsen,
preberniti, od katęre vam govorym!
koliku is njih ſe ne morejo v' sakoni
vezh viditi, ali terpęti, katęri ſo
popręj eden po drugim merli, koliku is
njih ſe preklinajo inu najdejo v'letęj
savęsi en sazhętik inu shïvo podobo
tiga Pekla. Ja Chriſtiani moji ena
podoba tiga Pekla; sakaj taka je ena
drushina, med katęro ny glihenge. Jeſt
bi ſe bila lohka Pekla ognila, prav

ena ferdamana duſha, aku bi bila jeſt
glaſs mojih Paſtirjov poſluſhala, inu
to noterdajanje gnade boshje bogala,
taku bi vſaj ta ogjin ne bil vęzhèn,
katęri me pezhe. Per meni je ſtalu,
de bi ſe ne bil leta sakon ſturil,
pravi en ſzagan mosh, ali ena neſręzhna
shena, jeſt bi ſe bil mogel k' Bogu
oberniti, inu ta dober ſvèt gori
vsęti, katęriga ſo meni pametni ludję
dajali, ne pak moje'nagnenje ſamú
poſluſhati. Ah Bóg hotel, de bi jeſt
sdaj mogel nasaj jiti, inu leto
neſręzhno savęso ràsdręti!

En ferdamani v' Pekli imá vędnu
Hudizhe pred ſvojmi ozhmy, katęri
ga martrajo. V' eni drushini, kęr
ſovrashtvu inu ſlaba glihenga goſpodari,
ſe more prebivati pod eno ſtręho inu
per eni mysi jeſti, s' enim mosham,
katęri ſe ne more zęrati, s' eno sheno,
katęra ſe zherti: zhe ſe nozhio taki
ſkusi eno pohujſhanja polno lozhitu
vſim ludęm v' sobe dati, ſvojo
neſrezho ozhitnu osnaniti, inu pred zęlim
ſvęjtam k'ſhpotu poſtati. Tih
ferdamanih nar vekſhi martra je, de Bogá ne
vidio, katęri ny drugazhi v' Pekli,
kakôr de tam vęzhnoſt tih plamęnov

ohrani, inu tiga zhervá, katęri tę
savershene vęzhnu gloje inu grise.
Taku ne prebiva leta Bog tiga troſhta,
inu myru v'eni taki nepokojni hiſhi,
on ſe lę toliku per enimu moshu inu
sheni snajde, katęri ſe zhertio, de jih
s'pęzhenjam tę vejſty vſe njih shive
dny nadlęshje, kęr hiſo hotli ob pravim
zhaſsi njegovu ſvętu noterdajânje
gori vsęti.

Sadnizh ſe ti ferdamani eden
drusiga preklinajo. Inu taku ſe tudi v'
eni taki neſręzhni hiſhi gody. Bog
hotel, de bi jeſt tebe ne bil nikoli
posnal! Bog hotel, de bi jeſt tebe ne
bila nikoli vidila! Neſręzhen ta dan,
ker ſim jeſt tebe ta pervikrat mojga
mosha imenuvala! neſręzhna ta
minuta, kęr liti moja shena poſtala! Ali
ny leto ena podoba tiga Pekla?
Povęjte mi vy ſamy. Ali taku ne ſmę
biti med vami, moji lubi Farmani, jeſt
bom danàs tęjden ta potręben navuk
tęm dal, katęri ſe imajo sa napręj ſhe
sheniti, inu moshiti, sraven bom pak,
tudi en par beſsędy h' podvuzhenju inu
troſhtu tih sakonſkih ludy povędal.
V' tim zhaſsi ſe jeſt v'vaſhe molitve
perporozhym. Amen.

Na III. Nedęlo po Ss. tręh Krajlih.
* II. Premiſhluvanje.

K Kadar ſte ſi napręj vseli, de ſe
hozhęte sheniti, ali moshiti, taku ſe
imate nar popręj k' Bogu oberniti, od
katęriga ſamiga ſe morete troſhtati
eniga moshá, katęri vaſs bo ſręzhne
ſturil, ali ene pametne shene, katęra
bó troſht vaſhiga shivlenja, inu zir
vaſhe hiſhe. Zyl inu konèz tiga
sakona ny, de bi ſe telęſne nagnenja
ſpolnile, ampak veliku vezh, de bi ſe
tęmu nagnenju ena brusda gori djala,
de bi ſe ti sakonſki ſpodobnu po njih

ſtani sadershali, ſynove tęj zerkvi;
ſlushabnike Jęsuſu Chriſtuſu, inu
Purgarje timu Nebęſhkimu Kraylęſtvu
dali. Zhe imate leta zyl inu konèz,
kadar ſe shenite, zhe vy v' tęm
boshjo zhaſt, inu isvelizhanje vaſhe
duſhe yſhete, taku ne bo Bóg perpuſtil,
de bi vy ſlabu sbrali, inu on bo vaſh
sakon poshęgnal.

My ſmo otrozi tih Svetnikov, je
djal Tobias k' ſvojmu ſynu, inu sa
tęga volo ſe ne ſmęmo sheniti, kakor
nevęrniki, katęri Bogá ne ſposnajo.

Goſpod jeſt tę sa Goſpbdarja moje
ſrezhe poſtavim, od tebe ſamiga zhakam
jeſt, kar mi je ſhe dobrih dny
namęnjenu; daj meni tèdaj tvojo volo
ſposnati, Zhe ta perſhona, katęro meni
volio, ny po tvoji boshji voli, zhe
leta savęsa tebi ny dopadajozha,
ràsderi naſho glihengo, inu daj nam vſe
druge miſli.

Slaſti pak lubi Chriſtiani, nima
zhaſni dobizhik ali blagu zyl inu
konèz vaſhiga sakona biti; sakaj blagú
ne ſtury ſręzho sakonſkiga ſtanú. My
vidimo veliku vboshuih hiſh, kęr mosh
inu shena v'njih Ięjpi glihengi to
vſsele inu troſht najdeta, katęra jih zelú
v' ręvſhini ſręzhne ſtury; my pak ne
vidimo nikjęri, de bi bogate perſhone,
kadar ſe mosh inu shena dobru vkupej
ne saſtopita, v' njih bogaſtvu ta myr
inu ſręzho neſhla, katęra njima
mankata.

Satęga volo moj ſyn, kadar je ta
perſhona, katęro tebi ponujajo, ali
katęro bi ti rad vsęl, ene togotne
nature , ali offertniga, prevsetniga ſerza,
de bi hotla zhes vſe ſama goſpoduvati,
zhe je eniga hudiga jesika, varuj ſe

toiſto vsęti, de bi ona ſhe taku
bogata bila. Leta bi bila ena kazha v'
tvojih hędriàh, èn gad v'tvoji hiſhi,
pred katęro bi vu poſhteni ludję
bęjshali. Inu ti o kerſhanſka dękelza,
zhe je ta mladenzh, katęriga
tebi volio, en pyanez, en ſhentvavez,
inu preklinuvavèz, en sapravlavèz,
slaſti pak en ſlab Chriſtjan, varuj ſe
ga, inu ne puſti ſe nikoli v' eno tako
savęso; sakaj de bi on vſe blagú tiga
ſvęjtá imel, taku bi bila ti ena
neſręzhna shena per njemu.

Ali vy meni porezhete: De je
vaſhe nagnenje vſe preveliku, inu de
vam letę, ali une perſhone ne more
obeden vezh is glave, ali veliku vezh
is ſerza vsęti. Ravnu sa tęga volo, moji
otrozi, ſi ne ſmęte vy tolkajn
vupati. Zhe ta perſhona, katęro radi
imate, nima obene is tęh lęjpih zhędnoſt,
katęre jo Bogú priętno, inu ludęm
vſhęzh ſturę, taku vy ta zhaſs Ię
shivot inu podobo ſhtimate, tazhaſs
ny vezh ena pametna, ampak telęſna
ali veliku vezh meſsęna lubęsen, ona
bo vſaki dan doli jemala, dokler bó
vgaſnila, inu na sadne ſe bo morebiti
ſhe v'ſovrashtvu prebernila. Ne pu-

ſtíte ſe tèdaj od ene take lubesni
sapelati, proſsíte veliku vezh Bogá, de
vam tako lubęsen is ſerza vsame, inu
de jo popolnoma premagate.
Spomnite ſe, de ſo sakoni is take ſlęjpe
inu sgol telęſne lubęsni ſturjeni vękſhi
dęjl neſręzhni, kadar ſe per shęnini
inu nevęſti tę lęjpe zhędnoſti enu lęjpu
inu brumnu sadershanje ne najde.

Kar pak vaſs amtizhe, moji
Chriſtiani, katęri ſte vshę v' sakoni bres
tęga de bi bily leta ſtan popręj taku
premiſlili, inu niſte s' letim
Sakramentam tę navadne gnade prejęli, bres
katęrih ſe v' letim ſtani ne morete
isvelizhati; kęr sdaj ſposnate reſnizo od
tęga, kar ſim vam pravil, vy ne ſmęte
sa tęga volo zagati, sakaj sa tigaiſtiga,
katęri v' Jęsuſa Chriſtuſa veruje, ny
obena nadloga bres pomozhi. Yſhíte
tedaj vaſh troſht v' Jęsuſu Chriſtuſu;
offrajte njemu, inu preneſsite radi is
lubęsni pruti njemu, inu sa vaſho
pokoro vſe letę teshave, katęrih bi ſe
bily snali ogniti, inu katęre ſte ſi
samy na glavo nakopali. S' leto arznio
ſamo bote vy vaſhe teshave
pomajnſhali, vaſhe grenkoſti poſladkali, inu
Jęsus bô vaſhimu sakonu ta shęgen
g âal^

dal, katęriga bi vam ne bil sdaj od
sazhętka doli vdaril, akù bibily vy
njega na ohzet povabili, to je, aku bi
le bily vy is ſvetęjſhiga zyl inu
konza shenili. Taku bóte s' gnado boshjo
katęro Bog doli ne vdari tęm, katęri
ga sa njo ſpodobnu proſsio, leta sakon
k'vaſhimu isvelizhanju ponuzali, katęri
vam je imel k'vaſhimu ſerdamanju
ſlushiti.

V'tim zhaſsi pak lubi Farmani,
kar vaſs je sarozhenih, vam jeſt tę taku
snane beſsędę ſvętiga Pavla povęm:
Vy moshję lubite vaſhe shenę, kakor
je Chriſtus ſvojo Zęrku lubil. (Epheſ.
5. v. 25. ) Lubite jih s' eno zhiſto inu
Chriſtianſko lubęsnio, ſkusi katęro,
kęr mosh tę ſlaboſti, inu pomankanja
ſvoje shene posna, on toiſto
s'poterplęnjam preneſse, jo poſvary bres
sadęranja ji da ſposnati, de ſe na njo
saneſse, jo v'vſęh tęh rezhęh sa ſvèt
vpraſha, kęr more vpraſhana biti, jo
potroſhta v' nadlogah, v' bolęsnih ji
vędnu na ſtrani ſtojí, v'vſęh rezhęh
vshę taku rekozh nję miſli vgane,
inu s' eno beſsędo njó kakôr ſvoje
laſtnu meſsu inu shivot vardęva, inu
varuje.

Inu vy shenę ſpoſhtujte vaſhe
moshę, inu bodite njim podloshne,
kakôr je Zęrku Chriſtuſu podloshna.
Leta podloshnoſt v' tęm ſtoji, de ſte
moshem v'pravizhnih, inu pametnih
rezhęh pokorne, de njih ſvèt
poſluſhate, de s'njimi na eno tako visho
govorite, katęra da na snanje, de jih
v'zhaſti dershité, inu ſpoſhſtujete.
Mosh je glava tę shene, pravi S. Paul,
kakor je Chriſtus glava tę Zęrkve.

Nikoli bi ſe od kręgov inu vojſkâ
med mosham inu sheno ne ſliſhalu, aku
bi ena taka lubęsen od ene ſtrany,
inu enu taku ſpoſhtuvanje od tę
druge ſtrany y'njih ſerzih goſpodarilu;
sakaj oba bi ta zhaſs eden tiga drusiga
ſalerje ali pomankanja preneſla,
pozhaſsi bi eden tiga drusiga popravila,
inu pobolſhala , s'krotkoſtjo,
s'poterplęnjam s s'dobrim exempelnam,
katęriga bi ſi eden drugim dala. Sakaj
od kod pridejo kręgi, inu prepiranja
po hiſhali med sakonſkimi? Morebiti
od tód, de je mosh v' enih rezhęh
falén, inu shena v'tęh drugih? Odtod
ne; sakaj my vidimo veliku dobru
vkup saſtoplenih môsh inu shęn,
katęri imajo vſakitęri ſvoje falerje. Od

kód pridejo tedaj kręjgi? Od tod, de
mosh nezhe preneſti falerje inu
pomankanja ſvoje shène, ne shena
falerjov ſvojga moshá.

Taku tedaj bom mogla jeſt ględati,
porezhe nekatera shęna, de moj mosh
vſe sapyé, ſvoj prdęlk, to moje, inu
shivesh mojih otrok, inu bi molzhala,
snu bi ne ſmęlà njemu ene beſsedize
rezhi? Tęga vam obeden ne rezhe;
ampak kar mu imaſh rezhi, rezhi mu
ob pravim zhaſsi: ali ne vidiſh, de je
tvoj mosh sdaj ena shivina, pozhaki
tedaj, de ſpęt zhlovek rata, inu potle
govori. On je pyan domov priſhal,
inu ti ſi ga sdajzi s' grenkimi
beſsędàmi ſprejęla, on je po tęm jęsen ratal,
mu poglęj, de ſi ti urshoh tiga kręga,
inu vpitja.

Ali on je togoten kakor en lev,
sa vſako rezhizo je ogjin v'ſtręhi:
obena rezh ny po njegovi glavi. Inu
ti ſturi kakôr ena pametna shena, kar
vejſh inu snaſh, de ga potolashiſh.
Zhę te pokręga, de kaj niſi prav
ſturila, odgovori s' krotkoſtjo, de mu
boſh en drugikrat bol vſtręgla. Zhe
potle ſhe govory, puſti ga govo-

riti, bo vshę zait priſhal, de boſh
tudi ti govorila. Molzhi o shena,
kader je tvoj mosh jesęn; inu ti o mosh,
molzhi, kadar je tvoja shena jęsna.
Kadar ſe hózhe kręg pozſhęti, moreta
dva biti, katęri sazhné, nima nikoli
prav, to ſam vęjm; ali ta, katęri
hudu odgovory, je ſhe tavshentkrat bôl
dalen. Aku bi ſe bilu molzhalu, ali
ena beſsęda s'lubęsnio rekla, bi ne
bilu boja. Ali taku nezhe edèn timu
drugimu to nar majnſhi ręzh
persaneſti; na eno pregrisneno beſędo, ſe ena
ſhe bol ojſtra rezhe, ſerza ſe
ràsdrashio, inu po tęm ſe lę olje na ogjin
vlyva: namęſti, de bi ſe ena majhina
ferbeshmajhtna beſsediza posherla,
katęra ny bila taku hudu namęnjena, ſe
ona na to nar hujſhi plat ràslaga, inu ſe
sazhile nasaj ſhe hujſhi ſershmaguvati,
na to vſtane hrup, preklinuvanje,
tepenje, inu boj.

Saſtopíte tedaj dobru vy moshję!
kadar ſte ſe oshenili, ſte vy s' vaſho
shenó vred vſe nję falerje pershenili,
vy ſte ji beſsędo dali njo lubiti, inu
preneſti, de bi bila ſhe taku falena, kęr
vſi nję falerje ne morejo ſturiti, de bi ona
vaſha shena ne bila. Inu ti, o shena,

ſpomni ſi, de ſi ti s'tvojim mosham
vred vſe njega pomankanja, inu falerje
permoshila, mu de ſi ſe preti Bogam
inu pred ludmy savesala njega preneſti
s'vſo njegovo hudo termo, inu falerji.
Moji lubi otrozi nikoli ne posabíte,
de poterplęnje, krotkoſt, ena lęjpa
glihenga, inu ta myr Jęsuſa
Chriſtuſa je ta edyna arznia, pak tudi
gviſhna arznia, katęra samore vaſhe
teshave potolashiti, inu vaſho shaloſt
potróſhtati.

Ràs-ſuj tvoj shęgen o moj Bog zhes
vſe tęiſte moje Farmane, katęri ſe v'
sakoni snajdejo, ali miſlio ſhe v'
tigaiſtiga ſtopiti. Daj jim ſposnati vſo
ſvetoſt letęga Sakramenta, kir je
podoba tęiſte vęzhne savęse, katęro ſi
ti ſturil s'to ſvęto Zęrkujo, tvojo
prezhiſto nevęſto, de ony ne vsamejo
leta ſtan gori, kakor is sgol
kerſhanſkih inu pravizhnih urshahov; de ſe v'
njemu ſvętu sadershę, de bo njih
savęsa zhiſta, inu poſhtena v'vſęh
rezhęh. Prebivaj ti ſam o Goſpod v'
ſlęherni njih hiſhi: bodi v'ſrędi med
njih dershino, de bo tam krotkoſt,
poterpeshlivoſt, inu myr goſpodaril:
ta myr taiſtu nepreſhazanu blagú,

katęriga ſam ti samoreſh dati, katęri
je ta nar vękſhi ſhaz, kir ſe more od
naſs na semli vshiti. Ponovi na eno
visho ta zhudesh, katęriga ſi v' Kani
Galilæi ſturil, preberni v'ſladkoſt, inu
v'veſsele tę teshavc, bres katęrih ne
more sakon biti. Naj ſe v' tebi o
Jęsus mosh inu shena lubio, naj bodo v'
tebi vkupej svęsani, naj bodo v'tebi,
inu s' tabo enu ſerzę; na tako visho,
de po tęm kadar ſo bily tukaj na semli
enu telu, ſe bodo tudi tam gori
v'tvojim krajlęſtvi na vęzhnu vkupej
veſselili. Amen.

Pridiga
Na
Iv. inu V. Nedęlo po Ss. tręh
Krajlih.

Od ſovrashnikov naſhiga
isvelizhanja, inu od vishe, kakú imamo
tęiſte premagati.*

Motus magmi s ſactus eſt in mari, ita
ut navicula operiretur fluctibus.

En velik vihar je v ſtal na morji,
taku, de ſo valovi zholnizh pokrivali.
Matth. 8, 23.

Naſha duſha, katęra je tavshent
hudim nagnenjam podvèrshena, od
tavshent ikuſhnjav obdana, tavshent
nevarnoſtjam vun poſtavlena, je
reſnizhnu enaka enimu zholnu, katęri bó od
valov pokrit, od viharja ſem ter kje
gónjen, inu je vshę na tęm, de bi ſe

imel potopiti. Kdór koli hózhe na
miſli ſvoje pameti, inu na gibanje ali
nagnenje ſvojga ſerzá zhuti, bó
samerkal, inu ſkuſsil, de je shivlenje eniga
zhloveka na sémli en vędni boj ena
ſkuſhnjava, katęra nima konza. Inu
vender kaku malu Chriſtjanov ſe snajde,
katęri bi po exempelni eniga ſvętiga
Krajla Davida ſvojo duſho vſe ſkusi
v' rokah noſsili, inu nikoli is ſvojih
ozhy ne ſpuſtili! Dvę ręzhy lubi
Farmani, me s'shaloſtjo, inu s'ſtraham
napólnio: pervizh to ſtivilu, inu mózh
naſhih ſovrashnikov; drugizh, de my v'
ſredi nevarnoſti taku bres vſe
ſkerbi, inu ſtrahú kjé v' en dan shivimo.
Kadar ena truma tatov vaſ ho hiſho
obſuje, ſe je bati sa vaſhe blagú, inu
sa vaſhe shivlenje, pak ſhe vezh ſe
je bati, zhe vy pèr letęj nevarnoſti
bres ſkerbi ſpité, inu zelú ne miſlite,
de bi ſamy lebe varuvali. Odprímo
danàs ozhy zhes ſovſashnike naſhiga
isvelizhanja: ſkuſhajmo tęiſte nar
poprej ſposnati, inu potle bomo vidili,
kakú bi jih mogli premagati.

I. Premiſhluvanje.

Ti pravi naſhi ſovrashniki niſo
tiiſti, katęri naſhe dobru imę zhèrnio,

ali naſhe blagú jemló, ali nam na
shivlenje gredó. Lety ſo lę oródje ali
riſhtènga, katęre ſe boshja previdnoſt
poſluſhi, de naſs poſvezhuje, de naſs
v' ponishnoſti, v'krotkoſti, v'lubęsni,
inu v'poterplęnji vadi: take ſovrashnike,
aku bi my kolzhikaj vęre imęli, bi my
mogli veliku vezh lubiti, kakôr
ſovrashiti. Naſhi pravi ſovrashniki ſo
tiiſti, kateri yſhejo naſho duſho ob
ſvojo nedolshnoſt, inu ob ſhaze gnade
boshje perpraviti, toiſto pred Bógam
vmoriti, inu v'peklęnſki bresèn
pahniti. Letęh ſovrashnikov ſe moremo my
bati, inu letę najdemo od snotraj, od
svunaj, na dęſni, inu na lęvi ſtrani,
povſód inu v'vſęh rezhęh. Ony ſo
notri v'naſs , inu zhe jih ne posnate,
perpuſtíte meni lubi poſluſhavzi, de
jeſt doli ſtópim nóter v'vaſhe ſerzę,
de jih s'imęnam poklizhem, de jih
preględam, inu vam taku rekozh
s'pęrſtam pokashem.

Premiſli, moj ſyn, toiſto tvojo
norſko lubęsen, toiſtu tvoje norſku
dopadajenje, katęriga ſi ti póln ſam
pruti ſębi: ti bahaſh s' tvojim
saſlushenjam, s' tvojim bogaſtvam, s' tvojó
modro glavo, s' tvojmi priatlami, s' tvo-

jo shlahto; ti sanizhujeſh tę druge,
ſe povsdigujeſh zhes nję, inu praviſh:
Kdó je moje glihe? kdó je en taki
sal delovèz, ali kdó sna enu taku dęlu
ſkasati, kakor jeſt?

Tó malu blagá, kar ſi morebiti
po krivim vkupej ſpravil, te ſtury na
tvojo nekàdajno ręvſhino posabiti; ta
ſlushba, katęro ſi, Bóg vęj, kaku
dobil, ta ſhtalt, katęro je tebi Bóg dal,
inu katęro sa lępſhi, kakor drugih
dershiſh; ta tvoj bol offertni gvant,
kakor tvojga ſoſęda, katęri morebiti ſhe
ny tvój: vſe letó inu tavshent drugih
rezhy, katęre bi bilu predolgu
israjtati, napihne tvoje ſerzę, inu leta
napuh ſe ſposná v' tvojim govorjenji,
v'tvoji nóſhi, inu v'tvojim sadershanji.
Ti ſi grosnu mehek, inu dajeſh
ahtèngo, kaku eden s' tabo govory,
kaku h'tebi pride, kaku te posdravi, ali
ogovory: ena ból ojſtra beſsędiza, ena
majhina ſhala, ali ſhpaſs, enu bol
mèrslu ſprejęmanje, ali ne sadoſti
priasnu posdravlenje, vſe letó te
reshali, inu lilnu vję. Posnaſh letiga
tvojga notrajn ga sovrashnika? Vęjſh
kaku ſe imenuje? On ſe imenuje offert,
prevsętnoſt, napuh, prašna hvala, inu

bahanje, leta ſovrashnik goſpodari zhes
tebe.

Zhe tvojga blishniga ręzhy bol od
rok gredó, kakor tvoje, zhe on eno
ęrbſhino doby, katęre ſe ny troſhtal;
zhe per ſvoji kupzhiji en imeniten
dobizhik ſtury; zhe dobó eno ſręzho
ali ſlushbó, katęre Ii ſe ti troſhtal,
zhe njemu ena ręzh dobru vèrshe, kęr
ſi ti sgubo imel; taku sazhne tebi
ſerzę tlęzhi, ti poſtaneſh blęd, inu
rudezh sapored, tę farbe , katęre te
ſprehajajo, tvoje molzhanje ſhe bol,
kakor tvoje beſsęde dadó na snanje
tvojo shaloſt, ali jęso, katęre te
kuhajo. Zhe pak tvojga ſoſęda kakuſhna
neſręzha obyſhe, katęra ga doli
pobye, pod tabo ponisha, taku ſe
kumaj nasaj dershiſh, de tvojga veſsela
zhes tó ozhitnu na snanje ne daſh.
Zhe te tedaj njegova ſręzha shali,
njegova neſręzha pak veſsely; kaku ſe
leta tvoj ſovrashnik imęnuje, katęri
v'tebi leto dęla? Posnaſh ti ſalſhio,
ali kazho tę nevoſhlivoſti, katęra okuli
tvoje duſhe svishga?

Ti ne móreſh Ietę ali une
perſhone viditi, ne od nję kaj ſliſhati, katę-

ra te je reshalila nevęjdama, ali
morebiti ſhe ny tebe nikoli reshalila? Ti
od nję le hudú govoriſh, naj bó vshę
reſs, ali ne, ti ſi ſi napręj vsęl njó
k' nizh perpraviti, ali s' beſsędo, ali
s' djanjam; inu sato imaſh tudi
veſsele, kadar ſe od nję hudú govory,
shaloſt pak, kadar ſe dobru govory, inu
yſheſh vſe perloshnoſti, ker bi ji
mogel kaj ſhkodovati? Poglęj, posnaſh
letiga ſovrashnika, katęri v' tvojim ſerzi
kakor v' enim berlógi leshy? On ſe
imenuje ſovrashtvu, inu maſhuvanje.

Nózh inu dan miſliſh ti na tvoje
goſpodarſtvu, na tvoje opravila, na
tvojo kupzhio. Ti ne govoriſh od
drugiga, kakor od dènarjov. Zhe
moliſh, ali ſi v'zęrkvi, ſi vùſs ràstręſsen,
inu tuhtaſh, kakú boſh letó ali uno
ręzh per hiſhi, per grunti poglihal,
kaj sa ene rajshe moreſh ſturiti, s'kaj
sa enimi perſhonami, inu kaku imaſh
govoriti, de bo vſe popolnoma
vàrdjanu. Ti bi ſhal trydeſsęt mill delezh
sa eno krono, ti bi pak ne ſturil
trydeſsęt ſtopín, de bi eno S. Maſho
ſliſhal; de bi pak enu dobru dęlu te
miloſti ſturil, bi ſe ti is ſtola gori ne
vsdignil. En rajnſh tebi is rók ſpuliti,

bi bilu tebi ſerzę, is perſs vùnkaj
ſtèrgati. Kakor hitru pak bi imel, kaj
dobiti, ali le bojiſh kaj sgubiti, takrat
ny vezh ne prasnjka, ne Nedęle sa
tebe, ne boshje, ne zerkovne
sapovdi te vezh nasaj ne dershę. Posnaſh
ti letiga tvojga ſovrashnika? On ſe
imenuje ohernia, lakomnoſt, letá te
grise, letá je tvoj trynog, letá te
ſlejpy, letá te ſerdama.

Kaj je pak taiſla sa ena goręzha
shela, katęro ti imaſh to djanje inu
sadershanje drugih ludy oſhpęgati, vſe
ſkusi tadlati, inu s'tvojim jesikam
pregajshlati? Kęr ſe ti v' vſe tę andle
męſhaſh, inu povſod vtikaſh, kamer ti
ne ſliſhiſh, kęr is ene hiſhe v' tó
drugo nóſsiſh, kar ſe tam govory, inu
tudi ne govory, kar vęjſh, inu ne
vęjſh, kęr imaſh eno poſębno
ſerbezhizo od vſęga govoriti, zhes vſe ſe
modruvati, tvojo ſlabo manèngo zhes
vſako ręzh vſe krishim povędati. Ali
ny leto ena ſorta Hudizha, katęri te sa
jesik dershy, inu ſe tigaiſtiga kakor
ene gajshle poſlushi, de tvoj myr, inu
pokoj smęſha, inu vſih tęh,
katęri imajo to neſręzho tebe posnati,
inu s'tabo v' enim kraji prebivati?

Ali ny morebiti nezhiſtoſt taiſta,
katęra te perpravi, de nozh inu dan
drusiga v'glavi nimaſh, kakor
nezhiſte miſli, nagnuſue shelę, gerde
malade inu pilde, katęre tebi v'tvoji
glavi ena loterſka pamet smala: kadar
tvoje ozhy tolikukrat, ja tudi super
tvojo volo po tęhiſtih sapelivih rezhęh
ględajo, katęre tvoje ſerzę kasę,
kadar ſi vſelej perpravlen ſliſhati, ali
rezhi vſe tó, kar na dęla tiga meſsa,
ali na oſtudne telęſne luſhte zila?

Leti, lubi poſluſhavzi, ſo tiiſti
ſovrashniki, katęrih le vy nar majn
varujete, pred katęrimi vam tudi ny
mar ſe varuvati; zhe pak vy noter
v'vaſhe ſerza poględate, jih bote
neſhli, de ſo ſe tam vshę globoku
vrinili, inu vkorenilili. Jeſt ſim vam lę
tę imenitniſhi od njih pokasal, zhe ſi
bote pak ſamy to mujo vsęli, ſhe
globokejſhi nóter poględatî, jih bote ſhe
veliku vezh neſhli. Kakor imá morję
bres ſhtivila veliku ſort, inu velikoſti
ribe v' ſebi, taku paſse zhlovęſhku
ſerzę enu zęlu mrovliſhe vſe ſorte
hudiga nagnenja v' ſebi, enu bol mozhnu,
kakor to drugu, pred katęrim ſe nam
je vſim bati, kęr ny obenu taku ſlabu,

ali ſhibku, de bi naſs ne moglu
pogubiti, zhe ga sdajzi ne vkrotimo.

H'tęm vunajmm ſovrashnikam
perſtopio potle naſhi domazhi, katęri jim
mózh inu oroshje dadó, de ſe s' vſo
ſilo zhes nais vsdJgnejo. Vſe ſtvary,
katęre ſo od Bogá k' nuzu tiga
zhlovęka ſtvarjene, inu snajo k'naſhimu
isvelizhanju ali ferdamanju ſlushiti,
kakor jih my vshe potîe ponuzamo,
poſtanejo sa naſs ena perloshnoſt tiga
gręha sa volo naſhiga hudîga nagnenja.

Vboshtvu, shaloſt, bolezhina naſs
perpravio v'zagovitnoſt, ali
v'klaguvanje, lih kakor naſs bogaſtvu, inu
zhaſty v' posablivoſt na naſhe
dolshnoſti, inu na naſs ſamę perpravio. V'
kar sa enim ſtani koli ſe snajdemo,
ali kamer ſe koli ganemo, povſod
najdemo perloshnoſt sa ſkuſhnjave, inu
ſovrashnike sa premagati. Tukaj naſs
malopridni pogovori pazhio, tam naſs
porędni exempelni k'hudimu vlęjzhejo,
ſpęt drugdi nam hudi tovarſhi vſo
dobro volo ſkasę.

Naj Zhujemo, ali ſpimo, naj
jęmo, ali pyemo, naj dęlamo, ali po-

zhivamo, vędnu ſe móremo
salasvanja ogybati, inu pred ſkuſhnjavami
bati. V' obyſkuvanji naſhih priatelov,
v' tih nar bôl nedolshnih kratkih
zhaſsih, tudi per tęh nar
brumniſhih perſhonah, v' opravilih naſhiga
ſtanu, tudi v'tih nar ſvetęjſhih,
dobrih dęlih, v' molitvah, v' ſpovedih,
v' obhajilih, v' poſtih, v' almoshnah,
povſod ſo perloshnoſti h'gręhu,
kurjava k' hudimu, inu ſovrashniki sa
premagati; zhe jih vy ne vidite, je lę
to ſamú urshoh, kęr vy ne daſte
ahtènge. Ta peklenſki îovrashnik,
katęri naſs hózhe pogubiti, salasje bres
prenęhanja naſho duſho, inu ſe poſlu-s
hi vſake perloshnoſti, de bi ona
v'njegovo mręsho padla.

Taki ſo, lubi Farmani, ti
ſovrashniki vaſhiga isvelizhania, ſodíte ſamy,
zhe ſo ſtraſhny is tę ſhkóde, katęro
ſo vam do sdaj ſturili. Premiſlite vſe
lęjta vaſhiga shivlenja, zhe niſte bily
od vaſhe mladoſti en ſushen, ali
offer tiga Hudizha, tiga ſvęjtá, inu
vaſhiga hudiga nagnenja. Zhe ſte pak
s'gnado boshjo lètę ſovrashnike
premagali, kaj sa eno lilo ſte mogli ſamy
ſebi ſturiti? koliku hojov preſtati?

Imamo tedaj urshoh s'enim ſvętim
Paulam gori savupiti: jeſt neſręzhni
zhlovek, kdó bo mene reſhil od telęsa
letę ſmèrti, katęru ſe sdy kakôr de
bi bilu meni lę sató danu, de bi me
martralu, ponishalu, inu enu oródje
vſe shlaht ręvſhine bilu? ( Rom. 7,24.)
Inu s' enim ſvętim Kraylam Davidam;
jih kdo bo meni poſódil perute eniga
goloba, de sletim inu bęjshym od
letiga malopridniga ſvęjtá; kęr drusiga
ne najdem, kakor sadèrge, inu vſe
ſorte ſkuſhnjave? (Pſal. 54, 7.)

V' Vſim tęm, kar vidim, kar
ſliſhim, kar govorym, ali dęlam,
najdem eno tęsha, katęra me k' hudimu
vlęjzhe. Zhe ſedym per mysi, le
perbaſhe sraven ſenagoltnoſt, lębanje,
inu nesmaſnoſt. Zhe ſi pervoſhim en
kratik zhaſs, pridejo sraven prasni
pogovori, ràstręſsenje, nemarnoſt. Zhe
dęlam, ſe me lakomnoſt, nezhimernoſt,
inu toshlivoſt vloti. Zhe mólim, ſe
me ràstręſsene miſli, sanikernoſt inu
lenoba podſtopi. V' nadlogah me
nevola prime, v'dobri ſręzhi prevsętnoſt;
hvala mi ſerze napihne, ena ſershmajht
me v' jęso perpravi; s' eno beſsędo pov-

ſod najdem salasvanje, paſti, kamene
tiga ſpotikvanja, inu pohujſhanja.

Letó, lubi Poſluſhavzi, je tę nar
vękſhi ſvetnike v' ſtrah perpravilu, sa
volo letęh nevarnoſt ſo ſe ony v'
puſhave podali, tó je bil urshah od
tolkajn poſtov, inu ojſtroſt tudi tih
ojſtręjſhih kloſhterſhkih ludy. My pak
aku lih vùn poſtavleni vſęm ſortam
nevarnoſt inu ſkuſhnjav, obdani od
prekuzov na vſęh ſtranęh, ſmo bres
ſkerbi, inu ſe nizh ne varujemo, kakor de
bi le ne imęli nizh bati. Navajeni s'
naſhimi ſovrashniki shivęti, inu s'
njimi pobrateni, ne miſlimo na nizh maju,
kakôr pred njimi ſe varuvati. Obeden
ſe nima na pomin, obeden ny
nesavupliv, ampak sajde taku rekózh
v'ſhtibalah, inu mishę v'Hudizhove sadèrge;
ſhe enkrat: my ne posnamo ſkuſhnjav,
sato, kęr ſe obene ne branimo.

Do sdaj, Chriſtiani moji ſim vam
vaſhe prave ſovrashnike na snanje dal;
sdaj bi vam imel ſhe pokasati to
visho, kakú ſe imamo s' njimi vojſkovai,
inu tęiſte premagati; ali kęr bi naſs
leta drugi dęjl mojga govorjenja vſe
predolgu gori dershal, perhranim jeſt

leto sa prihodno Nedęlo. Sklenimo
tèdaj, inu rezímo s' Prerokam: Goſpod
ràs-ſvętli moje ozhy, de bodo na
moje ſovrashnike vędnu odpèrte, de me
ony ne prenaglio, inu ne vmorę, inu
de ſe ne hvalio, kaku ſo me ony
premagali. Şturi, de ſe jeſt sbudym is
moje mertvize, ali ſmèrtniga ſpanja,
de vſtanem, inu ſe vojſkujem ſkusi
pomozh tiga zhuvanja, tę molitve,
inu bejshanja pred perloshnoſtjo, de
na gibanje mojga ſèrzá vędnu
męrkam. Leti lubi Farmani, ſo ti
mittelni, katęre nam je Jęsus Chriſtus
ſam pokasal, od letęh imam vupanje
k'vam govoriti s'gnado boshjo, inu
ſkusi pomozh vaſhih molku.
Amen.

Pridiga
na
V. Nedęlo po Ss. Tręh Krajlih.
* II. Premiſhluvanje.

Pervizh tedaj zhujte. Leta ſvèt,
kakakôr ſte, ſliſhali, pride od ſamiga
Jęsuſa Chriſtuſa. Aku bi hiſhni
gospodar vejdil, pravi on, ob katęri uri tat
pride, bi sa ręſs zhul, bi ne ſpal, de
bi rópanje ſvoje hiſhe vbranil. (Matth.
24, 43.) On bi vſe vrata dobru saperl,
on bi na vſaku ſhumęnje męrkal, on
bi obęniga nóter ne puſtil, aku bi ga
popręj ne posnal, inu bi vędnu
ſtrasho, ali vahto dershah Ta hiſha, ka-

tęro my obvarvati moremo, je naſha
duſha; ti tatję ſo: Hudizh, ta ſvęjt,
inu naſhe hude nagnenja. Inu kęr ſe
lety ſovrashniki vędnu pred vratmi,
to je, k' naſhimu pogublenju
perpravleni najdejo, taku moremo my tudi
vędnu zhuti, de ony na naglim zhes
naſs ne planejo.

Vy bote tèdaj zhuli ſamy na ſe,
zhe bóte dobru męrkali na vſe vaſhe
miſli, katęre vam v' glavo pridejo,
ba vſe gibanje, ali nagnenje, katęru

v' vaſhim ſerzi vſtane, ua vſe
beſsęde, katęre is vaſhih vuſt gredó, na
vſe govorjenje, katęru do vaſhih
vuſęjs pride, de bóte ſposnali zhe je kaj
na njih, kar bi snalu vaſho vęjſt
omadeshvati. Vy bóte zhuli ſamy naſe,
zhe bóte vſe, kar pozhnete, ali
delate pred Bógam, pregledali, is kaj sa

eniga zyl inu konza letó ali unu
dęlate, ali kaj imate sa eno manèngo
staven: tó je, zhe vy morebiti kaj sa
volo prasne hvale ſturité, ali govorité,
ali sa volo dobizhka, ali is jęse,
ſovrashtva, falſhie, ali is kakuſhniga
nezhiſtiga zyl inu konza. Varujte ſe
dobru, lube duſhe, de ne bo ena od
letęh ſtrupęnih kazh v'vaſhih
vuſhęſsih sashvishgala, ali vaſs jesik
omajala, ali vaſhe rokę ali ſtopine vishala.

En Chriſtian, katęri sa ręſs na ſe
zhuje, je enaki enimu modrimu
moshu, katęri móre po eni ſilnu vóſki
inu polſki ſtèsi jiti, sravèn katęre ſo
na obá kraja ſtraſhne ſtermine inu
prekuzi ali bresni. Poglęjte, kaku on

ſkerbnu, inu varnu hódi, kakú gleda,
kamer nogó poſtavi: kaku vſako
ſtopinjo smęri: Lubi bratje, pravi, S.
Apoſtel Pavl, glęjte; dajte ahtengo:
na koga? Na to vísho kakú hódite po
zęſti vaſhiga isvelizhanja; kar hózhe
toliku rezhi; Glęjte kakú govorité,
kakú dęlate, dajte ahtengo na vſako
vaſho nar majſhi miſel, ali shelo, ali
nar majnſhi djanje. Zhujte na vaſſhe
ozhy, na vaſhe vuſhęſsa, na vaſh jesik,
de ne bote kaj takiga vidili, ali rekli,
ali ſliſhali, kar bi vaſhi duſhi
ſhkodovalu, inu povſod ſe na pómin imęjte,
kar je nar vezh mogózhe. Glejte, de
varnu hódite, ſo te edyne beſsęde S.
Pavla. (Epheſ. 5, 15. )

Sturíe tó ſamy pruti ſebi, kar
en hiſhni ozhe pruti ſvoji drùshini
ſtury. Sjutraj jim da povęle, kaj
imajo zhes dan ſturíti, inu svezhęr hózhe
od njih rajtèngo imęti. Taku vsàmíte
vy vſaku jutru vaſhe miſli vkupej,
po tęm, kadar ſte vy vaſho jutrajno
molku opravili: pomiſlite enu malu,
inu ſkuſhajte previditi, kaj bi vy
zhes dan sa ene perloshnoſti imęti
mogli Bogá reshaliti. En Chriſtjan,
katęrimu je per ſèrzu sa ſvoje ſręzhe

vólo ſe taku prevarvati, previdi
poſtavim, ker bó mogel zhes dan v' letó
ali uno hiſho jiti, ali v'letej druſhini
ſe snajti, ali s' uno perſhono
govoriti, de bó táku govorjenje ſliſhal, de
bó mogel tudi kaj takiga govoriti,
ali kaj takiga ſturiti; on bo tèdaj
ględal, kaku ſe bó obvaruval, de v' gręh
ne pade; inu porezhe: Jeſt oblubim,
o moj Bóg, de ne bóm gręſhil, lę ti
meni tvojo gnado daj, de bóm mojo
oblubo dershati mogèl. Na vęzher pak
po ſvojih navadnih molitvah pręjden
ſpat grę, bó ſam ſebe praſhal, inu
porezhe: Ti vboga moja duſha, kaj
ſva ſi bila danas sjutraj napręj vsęla?
inu kakú ſva ſe sadershala? Moj Bog!
kakú ſlab ſim jeſt! kakú lohka, inu v'
koliku rezhęh falim jeſt vſe ſkusi?
Ali sató ſhe ne sgubím ſerzà, jutri
o Goſpód, zhe meni ſhe shivlenje
ſhęnkaſh, ſe bóm bol na pómin imel,
kakor danàs. Letá navada lubi
poſluſhavzi, je naisrezhenu dobra, inu ty,
kateri jo enkrat gori vsamejo, jemló
na brumnoſti gori, de je enu zhudu,
inu ſe obvarujejo pred vſim hudim.

Perloshímo ſi v'opravilih naſhe
vęjſty eno tako ſkèrb, kakôr ti dobri

Goſpodarji v' opravilih ſvoje hiſhe.
Zhe sa ohranenje naſhiga telęſsa,
naſhiga zhaſniga shivlenja vędnu
ſkerbimo, ne ſkerbímo maju sa ohranenje
naſhe duſhe. Inu kakor ſe en
pameten zhlovek vſiga ogyble, kar bi tę
dny njegoviga shivlenja perkrajſhàlu,
ali njegovimu sdravju ſhkodovalu,
bęjshimo ſhe bol pred vſim tęm, kar
bi naſhi duſhi ſmèrt perneſlu, ali naſh
ajfer v' ſlushbi boshji pomajnſhalu.

III. Premiſhluvanje.

Bejshíte moji Chriſtjani, ali pred
kóm? Pred vſęmi blishnimi
perloshnoſtjami tiga gręha, tó je, pred takimi
porloshnoſtjami, kęr ſe vy nikoli, ali
malukàdaj snajdete, de bi Bogá ne
rèshalili.

Pogled ali pogovor letę ali une
perſhone obudy per vaſs malopridne
miſli, inu shelè. Bęjshíte pred eno
tako perſhono, inu ne saneſsíte ſe na
vaſho mózh. Drugekrat ſi ti padel,
per letęj perſhoni, doſti je, ne podaj
ſe vezh v' nevarnoſt. Skusi ozhy ali
vuſhęſsa pride h' tebi ta huda miſsèl,
is hude miſli pride hudu poshelenje,

inu shela pervlęjzhe sa ſabo
pervolenje, inu pervolenje dokonzha
popolnoma ta gręh v' tvojim ſerzi. Kar ſi ſam
po rieſr'ezhi v' letęh rezhęh ſkulsil, bó
tebi veliku vezh; kakor moje beſsęde,
povędalu.

Kakor ſe najdejo nekatęre jędy,
katere enim perſhonam ſhkdujejo, inu
drugim ne: takú ſe pèrmęri, de
nekatere perloshnoſti ene ludy v'gręh
ne perpravio, sa druge pak ſo ſilnu
nevarne. Vſaki, katęri ſe hózhe pred
telęſnimi bolęsni varuvati, móre ſvojo
naturo posnaci, inu po tęm ſe
dershati; kar mu je ſhkodlivu, ne jęſti, ne
pyti; inu on oſtane sdrav. Ravnu
takú more tá, katęri hózhe sdravje
ſvoje duſhe, to je, ſam ſebe bres gręha
ohraniti, hudiga, malopridniga
tovarſhtva ſe varuvati, inu pred njim
bęjshati.

Malopridnu inu hudu tovarſhtvu
imenujem jeſt tigaiſtiga zhlovęka,
katęri nima vęre, katęri ne mara sa
Bogá, sa Svetnike, sa Zęrku, sa nję
sapovdi, katęri ne porajta na poſt, na
Vélikonozh, na ſvojo Faro, na
ſvojga Duhovniga Paſtirja, inu ne pride v'

zerku kakor, de druge vęrne
pohujſha. Bejshi pred enim takim, moj
Chriſtjan, zhe ſi po neſręzhi kàdaj s'
njim ſe isnanil: ſizer boſh pozhaſsi,
tak, kakôr on. On te bó s'ſvojim
govorjenjam, inu s'ſvojim exempelnam
navuzhil, tę nar bol ſpoſhtuvanja
vręjdne, nar ſvetęjſhi rezhy sanizhovati,
tvoje nar imenitniſhi dolshnóſti
opuſtiti. On ſe bó is brumnoſti norza
dęlal, on ſe bó Maſhnikam poſmęhval,
tęiſte fershmaguval, inu opravlal, on te
bó od Boshje ſlushbe, inu beſsęde prozh
dèrshal. Zhe bó samęrkal, de imaſh
ſhe kake pomiſselke, ſe bó tvoji
preproſhnoſti poſmęhoval; inu pozhaſsi
bóſh ſhe to malu prave vęre sgubil,
kar imaſh , k'malu potle ſe ne bóſh
vezh ſramoval, inu bóſh morebiti taku
delezh priſhal, de ſe boſh ſhe hvalil, de
ſi ravnu en tak hudobnik kakor on.

Enu hudu tovarſhtvu imenujem
jeſt tigaiſtiga ràsvusdaniga mladęnzha,
kateri poln nezhiſtoſti noter do musga
ſvojih koſty ſe hvali s' ſvojim
oſtudnim, gèrdim djanjam, ne miſli, inu
ne govory zęl dan drusiga, kakôr
neſpódobne rezy, nad katęrim ſe
enimu poſhtenimu ſerzu, ali vuſseſsu
gnuſsi. Ah bęjſhi mój ſyn, pred

enim takim tovarſham, on te bó to
hudu navuzhil, on bó tvoje ſerzę
ſkasil, on te povlejzhe ſabo v' loterſke
hiſhe, inu nezhiſte kóte, inu ti bóſh
bres poſhtenja kakor on.

Enu hudu tovarſhtvu imenjem jeſt
tigaiſtiga ygravza, tigaiſtiga mojſtra
v'pyazhi, katęri ſe vſimu
opominuvanju poſmęhuje: bódi ti tręsèl, inu
lęjpiga sadershanja, kakor hozheſh,
on te bó ſkasil, on te bó od tvojih
opravil prozh odvèrnil, ti boſh zajt
sgubil, ti bóſh zęl lubi dan, tudi zęlo
nózh v' oſhtariji per bokali, ali per
ygri dopernęſsel; on te bó vſaj od
popoldanje boshje ſlushbe, morebiti tudi
od jutrajne prozh dershal, inu tvoj
konèz bó leta: ſkusi tvoje sapravlanje
bó priſhlu vbóshtvu, inu nadlóga v'
tvojo hiſho: ti bóſh en ſhpot zęle
ſoſęſke, inu enu pohujſhanje zęle fare.

Enu hudu tovarſhtvu imenujem jeſt
toiſto firbizhno, nevgnano, opravlivo
perſhono, katęra vſe opraſhuje, vſe
fèrbęshnu od ſvojga blishniga ſodi, vſe
sadershanje tadla, katęra ſe v' druge
hiſhe inu shlahte męſha, opraſhuje,
ràsnaſha, inu kuje vſe nove zajtunge,

inu je ſama ta nar imenitniſhi
zajtunga od zęle vaſsy, ali fare, ali męſta.
Sv. Duh imenuje eno termo letęga
ſhkvarta, na óſsem inu dvajſsęti
poſtavi tiga modriga moshá eno
preklęto tèrmo. Bęjshi tèdaj moj ſyn,
ſizer boſh ti tudi preklęt: ona bo tebe
pozhaſsi perpravila, de bóſh tvojga
blishniga sanizhoval, inu ſovrashil.
Nję jesik enaki enimu gadu, bó ſtrup
v'tvojo duſho ſpuſtil, inu bó v'tebi to
lubęsen vmoril, katęro moremo eden
pruti. drugimu imęti. Ti boſh s'
veſselam pravil tó, kar je tebi ne malu
teshkú djalu, kadar ſi ſliſhal praviti.
Şe bó reklu, de ſi ti leto ali uno ręzh
povędal, katęro niſi govoril, ti bóſh
per vſęh kvantah perſtavlen, ti boſh
pravde na glavo dóbil, inu Bóg bó v'
tim zhaſsi na tavshent vish rèshalen.
Zhe ſe pak móremo hudiga
tovarſhtva bati, taku ſe ne ſmęmo nizh maju
malopridnih buku bati. Ali hvala bódi
naſhimu ſlavęnſkimu jesiku, de ſe v'
tęmu take porędne bukve ne najdejo!
ali v' drugih jesikih, Poſluſhavzi moji,
ſe najdejo s'tako neſramnoltjo ſpiſsane,
de ny v'obenih zhaſsih, kakor per
ſedajnim molopridnim ſvęjti sa
preneſti. Duhovi tę tàmme ſo take bukve

na luzh perpravili, inu letę ſo ſkoraj
Altar, Thrón, inu poſtave okuli
svernile, aku bi Bóg naſhih ozhętov nad
nami ne zhul, inu bi vſe letę poſhaſti v'tę
peklęnſke tàmmę ne sapódil, od koder
ſo vún priſhle. Pred leto kugo,
Chriſtjani moji, zhe vam kàdaj kaj takiga
v'roke pride, ſe mórete ja varuvati:
kakôr ena lubęsni polna mati
ſvojmu detętu nosh is rók vsame, s katęrim ſe
ima raniti, taku ſe imajo tudi take
pèklenſke bukve is rók tih vęrnih
vsęti.

IV. Premiſluvanje.

Ali zajt napręj grę, inu jeſt vam
ſhe od vaſhiga nar imenitniſhiga
oroshja, od Molitve nizh niſim povędal,
kar bi vam bil imel ſuſebnu
perporozhiti. Poſluſhajte tèdaj poſębnu
samerklivu leta trętji inu poſlędni mittel,
s' katęrim imamo ſovrashnike naſhe
duſhe premagati.

Kadar ſe je Jósue zhes
Amalecitarje vojſkoval, e Mójses na eno
gorro ſhàl, je tam molil, inu rokę
pruti Nebęſsam dershal. Inu pole, dokler

je on rokę gori dershal, je Israel
premagal, kadar jih je pak enu malu doli
ſpuſtil, ſo Amalecitarje premagali:
taku, de ſta mogla Aaron inu Hur
njegove vshę trudne rokę od obęh ſtrany
podpęrati, dokler je boj tèrpel,
v'katęrim ſo bily ſovrashniki premagani,
inu s'ojſtroſtjo tiga mesha pokonzhàni,
ne ſkusi mózh tih vojſhakov, ampak
ſkusi molitu tiga ſlushabnika boshjiga
(II Mojs. 17.) Kaku lęjp je leta
exempel, katęri naſs' vuzhy ne ſamu kaj
sa ene velike mbzhy je molitu,
ampak tudi, kakú potrębna nam je
super ſovrashnike naſhe duſhe.

Zhujte kolikur hozhete, bęjshíte,
kolikùr mórete, zhe ne bóte molili,
inu ſhe ſtanovitnu v' molitvi oſtali
bo vſa vaſha muja sabſtojn. Sravèn
tęga, de je bres konza veliku
perloshnoſt, katęrih ſe ny mogózhe
ogniti, kęr jih naſh ſtan, naſha dolshnoſt
pruti blishnimu, inu potręba ſame
nature ſabo perneſse; ſe my tudi ne
moremo naſs ſamy ſebe ogniti, kęr je
naſhe làſtnú ſerzę naſh nar vękſhi
ſovraſhnik. Sa tęga volo pravi tudi ta
Krajlęvi Prerok David: Zhe Goſpod
ſam ne bo hiſlie sydal, ſe sabſtojn po-

mujajo ty, katęri jo sydajo. Zhe
Gojpod ſam męſtà ne varuje, sabſtojn
zhuje tá, katęri ga varuje. Niſte vy
vshę ſtukrat letę beſsęde Jęsuſa
Chriſtuſa ſliſhali: Bres mene ne morete nizh
ſturiti?

Nikoli, o moj Bóg, je rekal ta S.Krajl
David, nikoli ſe ne bóm jeſt na moje
oroshje sanaſhal, tudi ne moje
isvelizhanje od moje mozhy vupal. Ti
ſam ſi moje vupanje: Zhe me ti
s'tvojim branilam ne pokrieſh, zhe me ti
pod ſęnzo tvojih perut ne vsameſh,
taku oſtanem bres mozhy, bres
saſlónbe, bres brambe, inu ſim premagan
pręjdèn ſe sazhnem vojſkovati.

Moli tèdaj mój ſyn moli! ne is
navade, ali s' ſamimi shnabli, kakor
ſe vękſhi dęjl sgody, ampak is
globozhine tvojga ſerzá, kakôr eden,
katęri je od potrębe gnade boshje
popolnoma previshan. Pridi tedaj, o
moj Bóg meni pomagat, hiti
meni na pomózh priti, poglej
ſhtivilu, mózh, inu to ſmèrtno
togoto tih ſovrashnikov, katęri ſo mojo
vbogo duſho oblegli: poglej to pre-

vsętnoſt, jęso, lakomnoſt, nezhiſtoſt,
katęre zhes mene goſpodario, inu
vſmili ſe zhes mene, o Goſpod, sakaj jeſt
ſim ſlab, inu ręven , moja duſha je
sgublena, zhe ti na pomozh ne prideſh.
Zhe pak vender ti, moj Chriſtjan, od
kakuſhne ſkuſhnjave premagan bódeſh;
taku ſe varuj, de ſerzá ne sgubiſh,
ampak vsdigni ſe prezej, inu klizhi
ſhe mozhnęjſhi k' Bogu: Kakú dolgu,
o moj Bóg, bóm jeſt ena ygra,
en offer mojga hudobniga nagnenja?
Kaku dolgu ne bó moje shivlenje drusiga,
kakor enu oſnuvanje od sgol ſlaboſt,
inu pezhenja tę vęjſty; od ſpovèd, inu
od ponovlenîh gręhov, od ponovlenih
oblub ſe pobólſhati, inu od nesvęſtobe!
Samęrkajte pak sravèn, inu ſpomnite
ſi, de, zhe vaſhe zhuvanje, inu
bęjshanje pred gręſhniim perlóshnoſtmi
nizh ne sda bres molitve, kęr bres
gnade nizh ne samóremo, bi bilę tudi
naſhe molitve prasne, inu neſpametne,
aku bi my ſamy ná ſe ne zhuli, inu
gręſhne perloshnoſti ſe ne varuvali;
Sakaj Bóg naſs ne bo isvelizhal, zhe
my od njegove gnade podperti ſi
naſhe muje ne persadęnemo.

Zhujte, bejshite, molite. Ne
lozhſte nigdar letę try rezhy. Zhujte
na vaſho pamet, na vaſhe ſerzę, na
vaſhe pozhutke; obvarite vaſhe ozhy,
inu vaſhe vuſhęſsa, katęre ſo kakor
vrata, ſkusi katęre gręh noter
v'vaſho duſho pride. Bejshite pred
perloshnoſtjo tiga greęha, ogníte ſe
malopridnega tovarſhtva; ne podajte ſe
nikoli radovolnu, inu bres potrębe v'
ſkuſhnjavo: molite is zęliga vaſhiga
ſerzá, molite ſtanovitnu , inu s' eno
goręzho shelo, de bóte mózh dobili
to ſkuſhnjavo premagati. Premiſlite
vaſhe shivlenje, inu vy bóte vidili,
de vſelej, kadar ſte padli, ſe je to
sgodilu, ali kęr niſte ſamy ſebe na
pómin imęli, ali kęr ſte ſe nevumnu
v' perloshnoſt podali, ali kęr niſte s'
pravim ajfram, s'pravo ſtanovitnoſtjo
molili. Zhujte, bęjshite, molíte. Zhe
hote letę try beſsede dobru samerkali,
bóte snali vſe, kar je tręba vęjditi,
de ſvety poſtanete, inu bote tudi
ratali, zhe to v'djanji ſpolnite.

Ti pak bodi viſsoku hvalen, o
Goſpod inu mój Bóg, kateri ſi moje rokę
navuzhil, kakú ſe imajo bojvati, inu
moje perſte kaku ſe imajo vojſkovati.

Ta reſniza tvoje boshje beſsęde je enu
zhes vſe terdnu branilu, s'katęrim bom
tę ognene ſtręle tiga ſovrashnika nasaj
odbyl. Tvoje vſmilenje bo moje
satekaliſhe, tvoja gnada bo moja mozh,
moja bramba, moje isvelizhanie.
S'tako saſlonbo, s'takim oroshjam ſe ne
bóm bal, pred puſhizami, katęre po
dnęvi letę, ne pred duham tę tàmmę,
katęri po nozhi okuli hódi, ne pred
smotnjavo ozhęta tęh Ieshâ, katęri ſe
v' eniga Angela tę luzhi preberne, de
duſhe tih pravizhnih omami. Srezhen
je taiſti, katęri bo mogel na ſmertno
uro s' tvojim Apoſtelnam rezhi: Jeſt
ſim enu dobru vojſkovanje vojſkuval:
Jeſt ſim ſe, pak ne ſam, ampak
s'gnado Jęsuſa Chriſtuſa, vſim ſovrashnikam
moje duſhe super poſtavil; sdaj ſim
na konzi mojga pota, boj je per kraji,
inu zhakam s' savupanjam na krono tę
pravize, katęro ſi ti, o pravizhni ſodnik,
moj dobrotlivi Isvelizhar, tęm oblubil,
katęri ſe bodo do konza terdnu
vojſkovali! Jeſt vam jo voſhim, lubi
Farmani, leto nevmerjozho krono v'
imęni Ozhęta, inu Şynu, inu
ſvętiga Duhá. Amen.

Pridiga
Na
VI. Nedęlo po Ss. tręh Krajlih.
Kaku malu ſadú ſe is Pridig
doſęshe.*

Simile eſt regnum cœlorum grano
ſinapis, quod accipiens homo
ſeminavit in agro ſuo.

Nebęſhku Krajlęſtvu je enaku enimu
senoſovimu sèrnu, katęru je en zhlovek
vsęl, inu na ſvojo nyvo ſejal.
Matth. 13. 31.

K Kar naſh Isvelizhar ſkusi pergliho
tiga senoſoviga sèrna od ſvojga
Evangelia govory, tó ſe je vſe do ene
zhèrke ſpolnilu. Ja, lubi Puſhiſliavzi,
letó v'sazhętki taku majhinu sèrnu,
katęru je ta boshji ſèjavèz Jęsus
Chriſtus ob zhaſsi ſvojga pridigvanja v' Ju-

dovſki semli ſèjal, je s'zhaſsam sa
ręſs enu ſilnu veliku drevu poſtalù,
katęru ſe je od eniga konza ſvęjtá do
drusiga israſlu, inu je pod ſvoje vęje
tę nar dalej leshęzhe ludy vkupej
ſpravilu, katęri ſo njega reſnize gori vsęli.
Tudi do vaſs, lubi Farmani, ſo letę
reſnize, letę beſsędeshiviga Bogá priſhle,
katęre je on ſkusi moje vuſta k'vam
govoril. Ali kęr letę beſsęde niſo ſa-mu
en kal tiga senofoviga sèrna,
ampak zęna tę kryví Jęsuſa Chriſtuſa,
morejo onę ali k' vaſhimu isvelizhanju,
ali k' vaſhimu pogublenju kaliti; k'
isvelizhanju, zhe, radi pertezhete tęiſte
poſluſhat, inu zhe jih k'vaſhimu
pobolſhanju gori vsamete: k' pogublenju,
zhe ſe letęh beſsedy ógnete, ali zhe
is njih obeniga ſadú ne doſęshete.

Ena grosa me je preletęla lubi
Farmani, kadar ſim leto shaloſtno reſnizo
ſam per ſebi premiſhluval, inu tolkajn,
vezh, kęr vęjm, kaku lohká ſe
nekateri ob Nedęlih inu Prasnikih is Fare
smusnejo, inu beſsędi boshji vmaknejo:
kaku ſe ſpęt drugi ſkoraj nikoli tukaj
ne snajdejo, de bi s' njih ſoſędmi v'
letej uri ſlushbe boshje ſvojga
Ştvarnika sa prejęte gnade sahvalili, inu is

beſsęde tiga shivlenja isvelizhanje
ſvoje duſhe doſęgli.

Kakor koli shaloſtna je leta miſèl
sa moje ſèrzę, ſe hozhem jeſt danàs
per njęj gori dershati, inu s' vami
premiſliti, kaku malu ſadú is beſsęde
boshje v'ſedajnih dnęh sadobę ne
ſamú ty, katęri jo malukà daj, ali
ſkoraj nikoli ne ſliſhio, ampak tudi
ty, katęri jo doſtikrat, ali ſkoraj
vſelej poſluſhat pridejo, vender pak
ſvoje ſtaru. shivlenje napręj pęlejo.
Bóg hótel, de bi vaſs vſaj letó
govorjenje omęzhilu, inu de bi takú, kakor
veliku drugih pridig bres ſadú ne
oſtalu! perpravimo ſe.

Veliku duhovnih paſtirjov, tudi tęh,
katęri ſe sa isvelizhanje tęh duſh nar
bol shenó, puſtę v' ſvoji Fari, kadar
vmèrjó, po veliku Ięjt truda, inu
muje ſkoraj vſe tę pregręhe, katęre ſo
v' Fari neſhli, kadar ſo jo naſtopili.

Aku bi jih edèn en malu praſhàl:
Ali je vshę dolgu, kar ii ti
Fajmaſhter v'letęj Fari, inu kar ti s'veliko
mujo letę Farmane vuzhiſh,
poſvezhujeſh, ſvariſh, sdaj. ozhitnu, sdaj

na ſkrivnim? Ali ſi imel ta troſht, de
je veliku tvojih Farmanov sazhęlu enu
novu shivlenje pelati? Şi kaj doſti
hudih navad, pohujſhanja, inu kar je
vezh take ſhkodîive lulike na nyvi
tiga Goſpoda vùh isplęl? Ali ſo ratale
tę vęzhne reſnize, s'katęrimi ſi ti
tvojo zhędo paſsel podoba, inu muſhter
tiga sadershanja tvojih Farmanov?

Ah Bog hotel, odgovory eden
ſkoraj sa vſe tę druge duhovne paſtirje,
Bóg hotel, de bi ſe jeſt mogel kaj
takiga hvaliti! (ali veliku vezh) sakaj
morem jeſt nekatęrim is mojih
Farmanov tudi tó napręj vręzhi, Kar je
Goſpod ſkusi vuſta ſvojih Prerokov napręj
metal: Jeſt niſim nęhal moje rokę
ſtęguvati, inu mojo ſhtimo
povsdiggniti v' ſrędi eniga ſolka, katęri ſe
je pruti mojim beſsędam vpęral, inu
tęmiſtim ſkusi ſvoje hudobriu djanje
odrękal. Kadar ſim v' leto Faro priſhàl,
ſim neſhat pyanze, sapravlenze,
nezhiſte, nevoſhlive, opravlive ludy,
pohujſhanje, inu krivizo. Jeſt ſim jim
njih hudobo napręj nęſsèl, jeſt ſim jim
shugal s'tęmi saſlushènimi ſhtrafingami,
doſtikrat ſim jih ojſtru ſvaril, vezhkrat
na eno lubęsnivo visho pregovarjal,
inu k' dobrimu opominjal, jeſt niſim

ſhparal ne proſhnje ne ſolsę.
Kolikukrat ſim njim tvojo ſtraſhno ſodbo, o
moj Bog, inu ſpęt tvojo miloſt inu
dobroto napręj nęſsel, jeſt ſim mojo
ſhtimo povsdignil, inu tvoje povęle
ſpolnil.

Ali beſsęda tvojga Evangęlia, o
moj dobrotlivi Isvelizhar, je ſturila
kakôr ene zhèrke na pęſki, ta pèrvi
vętèr jih je saglihai, inu sbriſsal, inu
ny oben ſlęd vezh v'ſèrzi tih
poſluſhavzov oſtal. Preroki ſo sabſtojn
govorili, kdor jih je ſliſhal, hy vezh
ali majn ſturil, kakor de bi jih ne bil
ſliſhal.

My imamo ſizer ta troſht, de
vidimo kaku eni tvojo beſsędo s'luſhtam
poſluſhajo: ob tih vękſhih prasnikih, kadar
my rokę povsdignemo, de bi tebi o
moj Bóg ta ſtraſhni offer perneſli, ſmo
s'eno veliko trumo tiga ſolka obdani.
Leta pogled, tvój napolnjen Tempel,
inu letę od tolkajn ludy nabaſsane
vrata tvojga ſvętiga prebivalſha naſs
s'enim notrajnim veſsęlam napolnio. Ali
kadar premiſlim, de vękſhi dęjl od
letęh ludy, kumaj is Zęrkve pride,

vshe vezh ne miſli na tó, kar ſo tam
ſliſhali, ali vidili. Letá miſèl, o
Goſpod, pobye doli moje ſerzę, inu ga
s'shaloſtjo napolni. Ti ſi nagmęral to
ludſtvu, pak niſi povikſhal veſsele.

Moj ſyn, jeſt hozhem tebi
pravizo ſkasati: ti Ii navuk tvójga
Fajmaſhtra sveſtú poſluſhal, katęriga je on od
perloshnoſti tiga gręha dérshal, slaſti
od tigaiſtiga ſhpotliviga gręha,
katęrimu li vshę sdavnaj ppdvèrshen. Ti
ſi ſposnal, de je vſe ręſs, ti ſi bil
previshan , inu morebiti omezhén. Ali
sakaj niſi tę beſsęde, katęre ſi ſliſhal
v' tvojim ſèrzi ohranil? Sakaj ſi sdajzi
svunaj zęrkve, inu pręjden ſi is
Zęrkve ſhàl, toiſto perſhono s' ozhmy
yſkal, katęra je tebi ena vędna
perloshnoſt h'gręhu? sakaj ſi ji na vuhu
saſhapàtal: danâs le bomo vidili, tam
bomo pleſsali, ali dręvi ob letęj uri
bom k' tebi priſhal. Takú govoriſh ti,
neſręzhni, kadar ſhe beſsęda ſvętiga
Duhá v'tvojih vuſhęſhih ſhumy, kir
pravi: Kdor nevarnoſt lubi, ta ho v'
nevarnoſti konèz vsęl? Ali ſe to ne
pravi S. Evangęlium s'nogami
pohoditi, katęri vam je osnanjen? Ali
ſe to ne pravi is Bogá, inu is ſlushab-

nikov njegóve beſsede ſe norza
dęlati?

Ali ſe ne dęlaſh ozhitnu norza
ti, moj Chriſtjan, kadar kumaj od
pridige prideſh, katęra je bila super
pyanoſt dershana, kęr ſi ſam potèrdil vſe,
har je bilu rezhenu, inu vender na
ravnoſt is Zęrkve v' oſhtario tezheſh, kęr
do nozhi, inu ſhe en koſs nozhy
zęhaſh inu ſhlęviſh? Ali ſe to ne pravi
norza dęlati, kadar vy po eni pridigi,
kęr ſte ſliſhali, kaku ſe imate myrnu,
krotku, poterpeshlivu, inu lubęsnivu
pruti vſim sadershati, ſhe taiſti dan
s' vſimi sa nizh andle pozhnete,
vpiete, kolnete, inu vſe tę vaſhe po
shivinſku dershite moshá, shenó,
otroke, poſle?

Judesh Iſhkarjoth ta Isdajavez je
ſhe to telú Jęsuſa Chriſtuſa v'vuſtih
imel, inu ſvoje shnable ſhe mokre
od Chriſtuſove preſvęte Kryví, kadar
je vún ſhal ſvojga lubiga Mojſtra
predat. Ravnu takú vy dęlate, kadar od
beſsęde boshje, katęra je zęna
njegove ſvęte kryvi, h'gręhu tezhete.

Naſh Goſpod, kadar je h'tim
terdo vratnim Judam govoril, je njim

ozhitnu povedal: Aku bi jeſt ne bil
priſhal, inu k'njim govóril, bi ony
gręha ne imęli. Sdaj pak, kir ſim
priſhal, inu k'njim govoril, nimajo
isgovora. Taku pravimo tudi my
Duhovni paſtirje, aku bi vy naſs ne
imęli, katęri vaſs vuzhimo, inu
opominjamo, bi bily vy bol bili isgovora
vręjdni, ali takú, ker ſte vſe ſkusi
podvuzheni, inu vſe ſkusi falité,
vędnu poſvarjeni, inu vędnu malopridni
oſtanete, ali ne ſkashete vy ſamy, de
ſte vshę otèrpnęli, inu terdovratni
poſtali, de ne marate ne sa Bogá, ne sa
Nebęſsa, ne sa Pekel, ne sa vaſho
duſho?

Kadar je Mojses s'tęmi
kamnatnimi tablami, na katęre je bil Bóg tę
deſsęt sapovdi s'ſvojim perſtam sapiſsal,
is gorre Sinaj doli ſhàl, je on ta
neſręzhni folk neſhal, kakú je okuli
eniga slatiga telęta plęſsal, katęru ſo slyl,
de bi ga kakor Bogá molili. Ta ſvęti
môsh od velike grose inu pravizhne
jęse vùſs preleten vèrshe na sęmlo
table tę Poſtave inu jih na tavshent
koſzov ràsbye. My ſmo od Jęsuſa
Chriſtuſa to povęle prejęli, de vam
imamo ravnu tę sapovèdi islagati, ka-

tęre ſo bilę Mojseſu dane: Kadar my
tèdaj od tód doli gremo, inu bi sa
vami v' vaſhe hiſhe ſhli, inu bi tam
neſhli, de vy tudi kakor en nevęrni
folk okuli eniga malika plęſhete, de
ſi je sa ſvojga Bogá eden denarje,
ta drugi ſvoj trębuh, ta tretji en ſod
vina, ta zhetèrti tę nezhiſte luſhte
sbral? Kaj nam je takrat drusiga
ſturiti, kakor de my tudi table teh
sapovèd ràsbyemo, kakor Mojses? Ali
hozhemo tèdaj ta ſvęti Evangelium
ſèshgati, na męſti de bi ga vam osnanili,
ali tę ſvęte bukve ràstergati, inu
ràsbyti, kęr ſe boshje sapo vedi noter
snajdejo?

Moji Farmani, moje v' Jęsuſu
Chriſtuſu lublene ovzhize, vy kir ſte vſa
moja ſkèrb, moje veſsele, inu moj
tróſht! Ah sakaj ſim perſilen nekatere
is vaſs poſvariti, kęr bi vaſs
tavshenkrat rajſhi pohvalil, sakaj morem
nekatęrim to térdo reſnizo pod sóbe
povędâti, do toliku lęjt beſsędo
boshjo bres ſadú poſluſhajo, inu
morebiti, o Bogú ſe vſmili! lę k'njih
pogublenju inu ferdamanju?

Aku bi bila letá beſsęda, katero
tukaj ſliſhité, is naſhih mushganov

vsęta, bi jo vy ne bily dolsbni
poſluſhati, kadar bi jo pak vam dopadlu
poſluſhati, bi jo snali tudi sdajzi potle
posabiti; my bi ſe ne mogli zhes to
potoshiti, kęr ſmo ravnu takú ſlabi,
ravnu taku gręſhniki, kakôr vy. Ali
kęr naſs vidite, de my vſelej
s'Evangeliam v' rokah leſèm gori pridemo,
de ſe tó, kar vam islagamo, v'letęh
inu drugih nebęſhkih bukvah snajde,
katęre snate ſamy brati: kęr vy vęjſte,
de my ne govorimo v'naſhim imęni,
ampak v'imeni Jęsuſa Chriſtuſa, de
leta vuk ny naſh, ampak Chriſtuſov, de
ta beſsęda, katęro vam pridgujemo,
ny eniga zhlovęka, ampak beſsęda
tigaiſtiga Bogà, v' katęriga vy vęrujete?
Kakú luba, kakú draga, inu shlahtna
bi vam mogla biti? kakú sveſtu bi jo
vy mogli v' vaſhim ſérzi ohraniti?

Ali kdó bó vſe dèrshal, pravio
nekateri, kdó bó vſe dèrshal, kar nam
Pridgarji pravio? Ony veliku
nakladajo, de malu dobę; sakaj ſamy dobrú
vęjdó, de ſe ne more vſe ſturiti, kar
hózhio. Taku govorę tiiſti ludję,
katęri męjnio po krivim, de ſe od
pridig lohká veliku rezby na ſtran puſty,
katęre ny tręba dershati, ony poſlu-

ſhajo tèdaj bres maninge letó kàdaj
ſpolniti; od tod pride, de kümaj eno
pridigo ſliſhio, jo vshę posabio.

Ali samęrkaj dobru moj Chriſtian;
My pravimo, poſtavim; Kdôr
Prasnika ne poſvezhuje, ſtury en ſmèrtni
gręh, inu ti ſaliſh, zhe męjniſh, de je
vshę sadoſti Maſho ſliſhati, de ſe ima
pak ta drugi zhaſs tiga prasnika
v'drugih dęlih v' pyazhah, ygrah, inu
v'kratkim zhaſsi doperneſti. Tàkú my
pridgujemo: Ti poſluſhaſh, miſliſh,
inu ſklęneſh, kakor, de bi ti en
Vuzhenik ſvętiga Piſma bil, de je sa
tebe vshę sadoſti, de lę S. Maſho
ſliſhiſh, de lę zhes dan gręha ne dęlaſh,
de nimaſh na prasnizhni dan druge
dolshnoſti, inu de tebi nizh ne
móremo napręj metati: Maſha je
sapovędana, vſe to drugu je gola andoht,
inu jeſt ne bóm pogublen, zhe nizh
drusiga ne dershym. Takú praviſh ti:
inu kęr te tvoja brumnoſt vshę taku
prevezh ne tiſhy, de bi ti kaj od vezh
ſturil, kar ſi dolshan, ny tebi mar,
de ti dershal, kar my pridgujemo:
kęr męjniſh, de my tę rezhy
preshenemo, inu de niſi dolshan vſe ſturiti,
kar ſe rezhe. Zhes té ſpraſhajte ſa-

my vaſho vęjſt Chriſtjani moji, inu
vy bóte vidili de je letó ta edini
urshah, de naſhe pridige takú malu
sdadó per tęh, katęri jih poſluſhajo.

zhe ſo tó lę majhini gręhi, kar my
nepoſhtene, neſramne, velike pregręhe
imenujemo, takrat my gviſhnu
reſnizo ne govorimo, ſmo tèdaj làshnivzi;
inu ti niſi pameten, zhe praviſh, de
my naſho dolshnoſt ſturimo, ſhe bol
neſpamèten ſi pak, zhe naſs prideſh
poſluſhat.

S'eno beſsędo, moji lubi
Poſluſhavzi, vęrnjete vy sa ręſs de ne bóte
mógli enkràt Bogu rajtingo dajati sa
volo tih navukov, katęre ſte vy
prejęli, kar ſte na ſvęjti? Şte vy
sagviſhani, de vaſs on ne bó ſhtraſal sató,
kęr vy taku malu porajtate, zhe ſe po
pridigi pobólſhate, ali ne? Ali
morete saſliſhati bres trepetanja tę beſsęde
ſvętiga Duhá, kir pravi: Ti ſi v'nęmar
puſtil vſe navuke? katęre ſim ti dal;
tebi ny bilu mar, de bi ſe bil po njih
dershal, ti ſi ſe mojmu ſvarjenju
poſmęhoval. (Éccli.) Kadar bó tvoja
ſmèrtna ura priſhla, pred katęro te je
takú grosa, inu kęr bova vkup priſhla,
bom puſtil tudi jeſt tebe vpiti, ſe ti
bom poſmęhoval, inu ſe bóm
maſhoval sa volo tvojga sanizhovanja,
s'katerim sdaj mojo beſsedo poſluſhaſh.
Ştraſhnu shuganje! Skuſhajmo ſe le-

tiga shuganja vshę sdaj ogniti, moji
lubi Chriſijani, ſkusi tó, de bómo sa
napręj beſsędo boshjo ne ſamú s'tim
ſpoſhtuvanjam gori vsęli, katęru ona
saſlushi, ampak tudi sveſtu poſluſhali,
inu toiſto ſi k'nuzu ſturili, tó je, de
bomo po njęj shivęli, inu de nam bó
leta nebęſhka beſsęda kakôr enu
shlahtnu mlęku, katęru naſs bó redilu, inu
v' gnadi gori jemati ſturilu. Ona naj
grę ſkusi naſhe vuſhęſsa na ravnoſt
k'ſèrzu, kakôr naſha jęd ſkusi vuſta
v'shelodez gręde. Inu kakôr nam jęd
mózh inu shivlenje da, taku nâj tudi
beſsęda boshja vſimu naſhimu djanja
tóiſtu poſhtenje, inu dobróto dá,
katęru naſhe dęla pred Bágam
dopadlive inu saſlushenja vręjdne ſtury.

Ti pak, dobrotlivi Isvelizhar, vtiſni
mojim poſuſhavzam tę reſnize, katęre
jim osnanujem gioboku v' ſerza.
Tvoja luzh naj jih ràs ſvętly, naj visha
njih ſtopinje, naj popravi njih
sadèrshanje, inu naj jih na pôti tę pravize
ohrani, de ſe ne bódo ne na deſnizo,
ne na levizo od nję ganili, dokler jih
bómo my njih Paſtirji, tvoji aku lih
nevręjdni ſlushabniki, kakor ouzhize
tvoje zhęde h' tebi timu velikimu Paſtirju,
inu na tę vezhne paſhe perpelali. Amen.

Pridiga
Na
Nedęlo Septuagęsima.
Od dęla.*

Quid hic ſtatis tota die otiosi?

Kaj ſtojte tukaj zęl dan bres dęela?
Matth. 20, 6.

Ta pèrva reſniza, katere ſte ſe od
vaſhih ſtariſhov navuzhili, ta pèrva,
katęro vy ſamy vaſ be otroke vuzhité,
je letá: De nàſs je Bóg na leta ſvęjt
poſtavil, de bi my tukaj dęlali, inu
s'naſhim dęlam Nebęſsa dobili. Is
tęga ſe ſklęne, de ta nar pridniſhi, ta
nar bol dęlavni zhlovek drusiga ny,
kakor en poſtopazh, katęri zèlú nizh
ne dęla, zhe nima per vſih ſvojih
opravilih inu dęlih leta edyni zyl inu konèz,
de bi ſvojo duſho isvelizhal, inu
Nebęſsa dôbil. Vſa ta druga moja muja

je sgublena, zhe sa moje vęzhnu
isvelizhanje ne delam. Letó je ena
reſniza, katęro ſamy dobru vęjſte, inu
katęro ſamy drugim pravite. Kaj
męjnite tèdaj, lubi Poſluſbavzi, de vam
Jeſt miſlim danàs napręj neſti, kadar
vaſs s' beſędami tiga danaſhniga
Evangęlia ogovorym? Morebiti, de bi vaſs
od dęla prozh ſpravil, inu k' tęmu
ſamu opominjal, de bi na isvelizhanje
míſlili? Po obeni vishi: jeſt vaſs
pridem veliku vezh' k' dęlu opominjat,
vam potrębo tiga dęla napręjneſt, inu
povędat, de je dęlu ta nar
perpravuiſhi mittel, ſkusi katęriga ſe snamo
poſvętiti; sakaj kadar dęlamo, ſpolnimo
vólo boshjo, ſmo niizni naſhimu
blishnimu, ſe ognemo lenobe, katęra je
ena mati vſih gręhov.

Poſluſhajte tèdaj enu trojnu
premiſhluvanje, katęru vam bó bres
konza veliku pomagalu, zhe ſi ga prav
k'ſerzu vsamete. My bómo
premiſlili dęlu pervizh, kakú nam je onu od
Bogá naloshenu sa ſhtrafingo tiga
gręha, my moremo tèdaj dęlati v' duhu
tę pokore. Leto hozhemo my danàs
premiſliti.

Dalej bómo premiſlili, kaku nam
je delu naloshenu k' pomozhi naſhiga
blishniga, kakor ena dolshnoſt, katęro
nam poſtave tę zhlovęſhke druſhine
naloshę; my moremo tèdaj dęlati v'
duhu, kerſhanſke lubęsni.

Trętizh bómo my premiſlili,
kaku moremo my ſamy sa ſe dęlati, de
ſe poſtopanja, inu lenobe ógnemo. My
móremo tèdaj dęlati po pameti, inu
v' duhu tę modroſti.

Letó dvoje poſlednu
premiſhluvanje bómo sa danàs tęjdèn perhranili.
Poſluſhajte me radovólni inu
s'potèrplęnjam.

I. Premiſhluvanje.

Pèrvizh tèdaj je dęlu, h'katęrimu
je Bóg vſe ludy obſódil, ena
ſhtrafinga tiga gręha. Ti neſręzhni Adam kaj
ſi ſturil? Jeſt, pravi ta
vſigamogozhni k'tebi, jeſt ſim tebi enu priętnu
inu veſsęlu ſtanuvanje v' tim
posęmelſkim Paradishi perpravil: s' tvojo
nepokórſhino ſi vſe okuli vèrgèl, vſe
ſkasil, inu sgubil. Letá od mene po-

shęgnana semla bó sa volo tvojga
gręha prekleta; ona bó tebi tèrnje, inu
oſsat rodila, de te ſhtrafa, inu v'
poterpeshlivoſti vadi. Ti ne bóſh od nję
sadu jędèl, zhe ſi ga ne bóſh s'tvojim
delam perdóbil vſe dny tvojga
shivlenja; tvoje tèrplenje ſe bó od
ſpomladi do jęſseni, od jęſseni do ſpomladi
vkup dèrshalu; tvoj teshku perdobleni
kruh bóſh ti v' póti tvojga zhela jędèl,
dokler ſe ſpet vèrneſh v'ta prah, is
katęriga ſi priſhal. Leta je ta urtel,
ali obſojenje, katęru je vęzhni Bóg od
sazhętka zhes leto semlo, inu zhes vſe
gręſhnike, katęri na njęj
prebivajo, isrękàl. Ona ſe je sdajzi
prebèrnila v'enu ſtanuvanje tiga tèrplenja,
inu truda, inu je poſtaia en kraj tiga
sbandishanja, ena dolina tęh ſols. Tę
ſtvary, katęre je on sa naſhe veſsele,
inu sa sladkóſt naſhiga shivlenja ſtvaril,
ſo ſe prebernile v' oródje njegove
pravize, katęrih ſe on poſlushi, kadar
mu dopade, k' ſtrahu, inu prekuzvanju
zęle semle. Sdaj poklizhe on ſtraſhnę
viharje, katęri na naglim od ſhtirih
krajov tiga ſvęjta pridejo, de naſhe
ſadje inu perdęlke okuli vershejo,
naſhe dręvje inu kar je poſajeniga
isrujejo, naſhe pohiſhtva doli poderó,

morſke bresne prekuznejo, valóve
tiga morja kakôr gorrę napnó, inu
zęle barke poshró. Sdaj poklizhe on
vodę od Nebęſs, katęre s'veliko ſilo
doli padejo, napnó naſhe vodotózhe,
de zhes naſhe travnike ïnu nyve zhęs
vdario, vſe s'pęjſkam, inu
s'neradovitno ſhuto napólnio, doſtikrat v'naſhe
hiſhe perderó, inu shivino inu ludy
ſabo prozh vsamejo. Tukaj sapovę on
ſonzhnim sharkam, de naſhe shita
ſèshgó, tam sapovę on ſtraſhnim
grómam nad nami buzhati, inu poſhle
eno naglo tózho, katera vſe s'shitam
napolnjenu polę pokonzha; sdaj ſklizhe
on vkupej zęle trume ſhkodlivih
shival, katęre vuſs ſad tę semle
oglójejo inu pofęntajo. K letęm shaloſtnim
gajshlam perſtópio na njegovu povele
vojſkę, katęre ſo to semlo, kar
gręſhniki na njęj prebivajo, tolikukrat s'
jih kryvjó napojile, inu s'mèrtvîmi
trupli pognojile; pn póſhle
vrozhinſke inu kushne bolęsni, katęre vſe
deshęle eno sa drogo k' puſtoti ſturę,
inu kamer koli pridejo, groso inu
ſmèrt sa ſabo vlęjzhejo. On obudy
ſtraſhne potręſse, katęri ſe nam sdę,
de bi konzhanje zęliga ſvęjtá
osnanuvali, kakor tudi S. Piſmu od njih pra-

vi, de pred konzam tigaiſtiga naprej
pójdejo. Ali bi ne snali my rezhi, o
Velik Bóg, de ſapa tvoje ſèrditoſti
doli v ſręd semle predere, de tarn tó
shveplu, katęru je v' nję oſèrzhju
ſkritu, podshiga, inu lete ſilne potręſse
napravi, katęri jo do nję gruntov
smajęjo, inu zęle męſta poshró.

Letę ſo tę ozhitne snaminja, moji
lubi poſluſhavzi, inu ta ſtraſhna mózh
tęiſte klętve, katęro je Bóg po
Adamovim gręhi zhes semlo isrękàl. Inu
sa rèſs, kaj je bila ta semla po letę
klętvi drusiga, kakór enu ględaliſhe
zhlovęſhkih nadlóg, katęre ena sa
drugo od ſtu lejt, do ſtu lęſt, ja od lęjta,
do Ięjta naſtópio? Ena ſkopa lakomna
semla, katęra ne da ſadù, kakor ſhe
lę po velikim dęli, inu ſhe ta zhaſs
ne rada; ena semla tę shaloſti, inu
grenkóſti, katęri tèrnje rody, ne
ſamú tęm, katęri jo obdelujejo s'pótam
ſvojga obrasa, ampak tudi vſim
gręſhnikam, katęri na njej prebivajo.

Inu de je tęmu takú, lubi
Farmani, taku najdemo my letó tèrnje
povſod, v' karkoli sa en ſtan naſs je
boshja previdnoſt poſtavila; Antverharji ga

najdejo v'ſvojim antverhi; kupzi v'
ſvojih kupzhiah: hiſhni ozhętje v'
ſvojim goſpodarſtvi, sholnęrji na vojſki,
inu med oroshjam; Sodniki v'
ſhtudiranji tęh poſtav; duhovni paſtirji v'
ſvoji duhovſki ſlushbi; ti veliki
v'ſvojim goſpoſtvi, ti bogati v' ſvojim
blagi; taku premiſlite ſamy vſe ſtany,
inu sazhnïte od Zeſsarja noter do
tiga nar majnſ higa podlóshniga, inu
povęjte eno ſamo ſlushbo, en ſtan,
katęri bi ne imel ſvojo mujo, ſvojo
tęshavo, ſvoje supèrnoſti, ſvoje ſitnoſti,
ali veliku vezh tavshent ręzhy,
katęre trudio, shalio, martrajo, inu morę.

Poſtavim v' kupzhiji, koliku
nepokoja inu tèrplęnja, koliku potov, inu
rajsh, po nozhi, po dnęvi, v' mrasi,
inu vrozhini? JNa vojſki, koliku ſe
more preſtati? Vrozhina, mras,
deshęvje, lakota, shęja, slaſti nevarnolt
tiga shivlenja na tavshent vish.

Leti ſtanóvi potle, katęri ſe nam
ból pokójni, ali majn nadlęshni sdę,
poſtavim eniga beſsędnika, eniga
ſodnika, katęrim je praviza isrozhena,
eniga Duhovniga katęri more sa vuk,
inu isvelizhanje tęh duſh ſkerbęti, ti-

ga vikſhiga ſvętvavza per Krajlih,
kateri more zęle deshele regirati,
koliteshav morejo na duſhi iuu na telęſsi
preſtati? Koliku morejo snati, inu
vęjditi, koliku buku prebrati, koliku
supernoſt inu saderikaſtih rezhy
poravnati, koliku nozhy prezhuti?
koliku zhudnih glav morejo sglihati, inu
vkupej ſpraviti, v'koliku rezhęh ſe na
pomin imeti? koliku miſlam, koliku
tadlam, inu ozhitanju ſo podversheni?
Verjamite mi, lubi Farmani, zhe je
vekſhi ſlushba, vekſhi tèrnje ima
okuli ſebe, inu kdór hózhe ſvojo
dolshnóſt na tankú ſpolniti, ta nam sna nar
bol reſnizo od tęga ſęrizhati. Ga ny
morebiti eniga, de bi v' zhaſsi ſvojo
ſlushbo tęshej ne najdel, kakor je tá
eniga delovza, ali najęmnika, katęri
tęsho tiga dnęva inu vrozhine nóſsi.
Ja tudi Krajli zhutio leto tèrnje,
katęru v'njih krajlęvih hiſhah, inu zèlú
na thróni raſte. Salomon s' vſo zhaſtjó
obdán, inu ſit veſsela inu bogaſtva ne
najde povſod drusiga, kakor mujo,
tèrplęnje, inu shaloſt tiga ſèrzá.

O moj Bog! jeſt katęri ſim
poſtavlen na eno od tebe preklęto semlo
te hózhem s' eno globoko ponishnoſtjo

timu jarmu podvręzhi, katęriga ſi ti
vſim ludęm nalóshil. Tę opravila
mojga ſtanú, to shaloſt mojga telęſsa inu
moje duſhe, katęra je njih vędna
tovarſhiza, inu lę od grehov mojih
ozhętov pride, vſe letó bóm jeſt tebi
óffral sa ſpokorjenje mojih gręhov,
jeſt ſe bóm trudil, inu mujal ne ſamú
sa potrębe mojga revniga shivlenja,
sakaj letó bi bila muja eniga nevęrnika,
katęri tebe ne posná, inu is vſe
ſvoje muje lę en zhaſsni dobizhik
prejme; jeſt ſe bóm trudil ne is shele tiga
bogaſtva, ali is lakomnoſti tę zhaſty,
ali de bi od letiga ſvęjta pohvalen inu
obrajtan bil, inu taku mój napuh
paſsèl; sakaj na tako visho bi moja
muja, namęſti, de bi meni sa pokóro
ſlushila, she en nov gręh poſtala;
ampak jeſt ſe bóm trudil, mujal, inu
delal sató, kęr ti moj Bóg, takú hózheſh,
inu kęr ſi ti, katęri ſi bres konza
pravizhen, mene obſódil, de imam vſe
moje shive dny mój kruh v' póti mojga
obrasa jęſti; ta edini zyl inu konèz,
katęriga ſi bóm v' mojih opravilih
napręj poſtavil, ima biti, de bóm tvojo
ſvęto vólo ſpólnil. Bódi ſi tó tèrnje,
katęru me bó bodlu, kakàrſhnu koli
hozhe, taku ga hózhem jeſt s' vſemi

tęshavami, ſkèrbmy, inu grenkoſtjami
mojga ſtanú volnu preneſti is lubęsni
pruti tebi, inu sató, kęr ſim jeſt en
gręſhnik.

Leta je ta pèrvi urshah moji lubi
Farmani, is katęriga móremo my
naſhe dęlu inu trud radi gori vsęti; tó
moremo my ſturiti sa volo Bogá,
katęri naſs je k' dęlu obſódil, kakor
gręſhnike; my moremo pak tudi ſturiti is
lubęsni pruti naſhimu blishnimu, inu
sa volo zhloveſhke druſhine, v' katęro
ſmo my poſtavleni. Je tèdaj po
pravizi, de ſhe sa druge dęlamo, kęr
tudi drugi sa naſs dęlajo.

Leto drugu premiſhluvanje, inu
to trętje potle, de móremo tudi sa
vólo naſs ſamy ſebe dęlati hózhemo
my s'boshjo pomozhjo danàs tęjdèn
saſliſhati, kęr ſe jeſt v'tim zhaſsi
v'vaſhe molitve perporozhym, inu vaſs
vſe ſkupej Bogú isrozhym.
Amen.

Pridiga
Na
Nedęlo Sexagesima.
Tiga popręjſhniga govorjenja.
II. inu III. Premiſhluvanjê.
* II. Premiſhulvanje.

Vy ſte eden drusiga vudi, pravi S.
Pavl Apoſtel: ali kakor vudi
zhloveſhkiga telęsa eden sa tiga drugiga
ſkèrbę (Riml. 12, 5. I Kor. 12,25.) taku
je tudi na ſvęjti vezh ſtanov tręba edén
k' tiga drugiga pomózhi. Inu takú
more biti; sakaj aku bi vſi kmętuvali,

kdó bi pravizo vardęval, inu ſodil?
kdó bi naſs pred ſovrashniki branil?
kdó bi duhóvno ſlushbo opravlal? inu
taku od drugih ſtanov govoriti.

Sdaj samęrkajte, kaku vſaki v'
ſvojim ſtani sa druge dęla. Sodnik ali
Rihtar ny ſam sa ſebe Sodnik, ampak
sa druge, Ta duhovni Paſtir ny ſam
sa ſebe, ampak je Vuzhenik inu
Paſtir sa druge. Kupèz, antverhar, orazh,
najęmnik dęlajo vſi edén sa drugiga.
S' eno beſsędo v' karkoli sa enim ſtani
ſe ti snajdeſh, karkoli dęlaſh, snaſh
ti rezhi: Jeſt dęlam sa ſilnu veliku
ludy, katęri tudi sa mene dęlajo. O
kaku velike mozhy je leta miſèl, de
naſs k'dęlu ſpodbode, inu tę Ięjne k'
ſhpotu ſtury!

Inu

Inu sa ręſs kaj bi ſe snalu od
eniga lęjniga ziovęka miſliti? On je ena
oſsa, en ſèrſhen, katęri tęm dęlovnim
zhebelam med ſpyé; on je enu
ſhikodlivu sęliſhe, katęru ſók te semle
povsame, katęri bi snal drugim

nuznim inu potrębnim sęlisham raſt,
inu shivlenje dati; on je en
nehvalęshni, katęri sa obeniga nizh ne ſtury,
kadar vſi sa njega dęlajo; on je enu
nerodovitnu dręvu, inu lę sa ogjin
dobru; on je ena ſpaka v'zhlovęſhki
druſhini, katęri po beſsędah ſvętiga
Pavla, bi zèlú jęſti ne ſmęl, inu ne
saſlushi na ſvęjti biti, sató, kęr ne dęla.
Zhe pak po neſręzhi en tak lęjni
zhlovek eno imenitno ſlushbo imá, taku
je on ſhe en ozhitni tat, katęri zhaſt
inu perhodiſha ene ſlushbę vshiva,
katęre dolshnóſti on ne ſpolni; dokler
letę perhodiſha inu zhaſty ne ſliſhio
njemu po pravizi, kakór hitru on tę
dolshnoſti ne ſpolni, katęre bi mogel pruti
ſvojim ſoſędam ſpolniti, med katęrimi
ima on eno vikſhi ſtopinjo lę k' njih
pomozhi.

Ali nekatęri pravi: Jeſt nimam
obene ſlushbę, jeſt nimam dolshoſti
pruti obenimu zhlovęku, niſim tedaj
obenimu nizh dolshán. Kaj, ti niſi
obenimu zhlovęku nizh dolshán? Le
poglęj okuli ſebe, premiſli ſe od nóg do
glave, inu samęrkaj, koliku ludy ſe je
mujalu, inu ſe ſhe pomujajo, de tebe
shivę, oblęzhejo, jęrpergjejo, inu ohra-

nio, inu vſe potrębe k' tvojim rokam
perpravio, ja ſhe k'tvojimu veſselu
ſlushio! koliku drugih ſe trudi, de
tvoje premoshenje, tvoje sdravje,
tvoje shivlenje ohranio, tebe podvuzhę,
inu k'isvelizhanju tvoje duſhe
pomagajo? Ali ne saſlushi vſe letó obene
hvaleshnoſti od tebe? Niſi ti en
nehvalęshni, zhe ſe ti tudi ne pomujaſh
na eno ali drugo visho nuzèn biti
tęiiſti drushini, katera tebi toliku
dobriga ſtury?

Ali ſe manka morebiti nadlóg,
katere bi ti snal svęjditi, inu tim
ręvnim pomagati? Ali ſe manka bolnikov,
katęre bi ti snal obyſkati, shaloſtnih,
katęre bi snal potróſhtati? smęſhánih
andlov, katęre bi snal poglihati?
nepriatelov, katęre bi snal ſpraviti?

Jeſt ne govorym od tęh, katęri
imajo grunte sa obdęlati, hiſho sa
vishati, otroke inu poſle sa podvuzhiti,
ampak jeſt pravim: kęj je en tak,
katęri, de ſi lih nima shenę, otrók,
drushine, ali ſlushbę, inu od ſvojga
blaga shivy, ali v' męſti, ali na desheli,
de bi ne mogèl na tavshent vish ſvojmu
blishnimu pomagati, inu vękſhi dęjl

ſvojga zhaſsa k' vſe ſorte dobrim
dęlam obèrniti, katere aku bi jih on v'
duhu kerſhanſke lubęsni ſturil, bi
njega onę ob enim zhaſsi bogatiga pred
Bógam ſturile, inu shalahtniga
v'zhlovęſhki druſhini, od katęre je on en
vud?

Ti nimaſh obene ſlushbe, ti
nimaſh nizh opraviti, tó je sadoſti ſlabu
sa tebe. Si móreſh pak ſam eno
ſlushbo dobiti. Aku bi bil ti shivel ob
zhaſsi tih ajdovſkih Egipzjarjov, bi bil
ti s' ſmèrtjo ſhtraſan. Sakaj oni ſo
tega bres vſe miloſti s' kamenjam
poſuli, katęri ny obene ſlushbę ali
gviſhniga dęla imel. Pak de bi ti tudi
obene ſlushbę, obeniga gviſhuiga dęla
ne imel, kęj je en tak zhlovek, de
bi dela ne najdèl, zhe lę hózhe delati,
de bi sa druge inu ſam sá ſe ta zhaſs
nuznu obernil? Taiſti zhaſs, katęri je
takú shlahtèn, takú kratek, katęri
taku hitru míne, inu od kateriga bóſh ti
hotel enkrat rajtengo imęti, o mój
Isvelizhar noter do sadne minute: ti,
katęri v' tvojim vmeriózhim shivlenji,
aku lih niſi bil en gręſhnik, aku lih
niſi bil obenimu nizh dolshan, ſi
vender od tvoje mladoſti dęlal.

Mój Bóg! kakú ſe móre shivęti,
de bi edèn zèlú nizh ne dęlal? Tó ſe
pravi shivęti, ne kakor en Chriſtjan,
ne kakôr en zhlovęk, ampak kakôr ena
nevumna shivina, ali kakôr sęliſha,
inu drevęſsa, katęre lę raſt imajo,
vender s'tim ràslózhikam, de sęliſha,
drevęſsa, inu shivina na zhaſt boshjo
shivę, inu k' ſlushbi tiga zhlovęka: kęr
na ſpruti en lęjni zhlovek lę ſam sá ſe
shivy: ali veliku vezh shivy k'ſhpotu
tę ſvęte vęre, inu zhlovęſhkiga rodú
s' vſimi ſórtami hudih pregręh obdan,
katęru enu Ięnu inu poſtopazhaſtu
shivlenje more ſabo perneſti. Leta je ta
trętji inu poſledni urshah, katęri nam
dęlu potrębnu, inu lubesnivu ſtury.

III. Premiſhluvanje.

S. Duh naſs yuzhy, vſi
Vuzheniki tó potèrdio, vſi Pridigarji nam tó
osnanujejo, vùſs vólèn ſvęjt nain tó
pravi, my ſi ſamy ſkuſsimo, inu nizh
ny bol reſnizhnu: De je lenoba ena
Mati, ena mojſtrova, ena ſhula, inu
ſtudenèz tavshent pregręh inu ręvnoſt.
Ne hodimo svunaj Fare exempelnov

yſkat, de ſe reſniza bol ob kratkim
ſkashe.

Kadar ſe opravlanje, hudu
natolzuvanje, inu làshę ſliſhio, vidimo
iny, de vſe letó pride od lenobe, to
je, od takih ludy, katęri nimajo, ali
nozhio dęlati. En mósh, katęri lę na
ſvoje dęlu, inu opravila miſli; ena
pridna dęlovna shena, katera ſe od
jutra do vęzhera s' gori — rejenjam ſvojih
otrok inu s' hiſhnimi opravili vbya,
nimajo veſsela ſvoje ſoſęde tadlati,
inu ſe tudi ne męſhajo v' tę ręzhy,
katęre jih nizh am ne gredó.
Lenoba, inu poſtopanje je tudi ſkoraj
vękſhidel urshoh od pyanzhvanja; Kdór
rad dęla, nima luſhta ſvoj zhaſs, inu
denarje v' oſhtariji sapraviti. Kadar
kręgi, inu boji po hiſhah vſtanejo, je
tudi lenoba nad tęm en dejl kriva; v'
eni hiſhi, kęr vſi delajo, ne manka
nikoli kruha; ker pak is lenobe inu
poſtopanja vbóshtvu pride, perneſse letó
hudo vólo, inu eno zherno termo
ſabo, inu taku tudi kreg inu ſlabo
glihengo. Moj ſyn, zhe bóſh ti len
inu bres dęla, povęm jeſt tebi vshę
napręj, de bóſh ti en vaſsuvavez, inu
nezhiſti zhlovek; inu vy vſi, katęri

zhiſtoſt lubite, inu ohraniti shelite,
vèrjamíte meni, vy bóte letó
lejpo zhędnoſt sgubili, zhe bóte bres
dęla, inu lęjni. Dęlu preshene tę hude
miſli, pogaſsy ogjín tę nezhiſtoſti,
ohrani naſhe ſerzę pred ràstręſsenjam
inu vkroty naſhe telú; Vy ne bóte na
malopridne rezhy miſlili, zhe bóte
s'nuznimi ręzhmy opravit imęli.

Hozhete od tęga Exempelne
imęti? Berite ſvętu Piſmu. Dokler
Şamſon miſli, kakú bi ſovrarshnike ſvojga
ludſtva premagal, taku dolgu ohrani
on ſvojo mózh, inu ſvojo zhaſt;
kakor hitru on per nogah ene shene
saſpy, sguby on ſvojo mózh, ſvojo
zhędnoſt, inu vſo ſvojo zhaſt. Kdó je
Davida ſturil v' gręh paſti? Lenoba.
Dokler on ſvojo vojſko ſam vódi, je
on zhiſt, krotak, inu ponishen.
Kakôr hitru on bres dęla v' ſvoji
krajlęvi hiſhi, oſtane, ſe on sdajzi v' eniga
preſhuſhnika inu vbyavza prebèrne.
Dokler je Şalomon v'sydanje tiga
Templa vùſs samiſhlen, je on ta nar
módrejſhi med Krajli: kumaj on od
dęla nęha, inu pozhiva, poſtane takú
neſpametèn, kakôr je bil popręj
pameten inu modèr.

En

En len zhlovek, en poſtopazh je
na vſe vishe maluprida; on hôzhé vſe
viditi, vſe ſliſhati, vſe svęjditi. On
opraſhuje sa tavshent rezhy, katęre
bi ne imel vęjditi, katęre ga nizh am
ne gredó. Ny bol nedlęshnih ludy,
kakor ti lęjni, taku dobru sa volo
tiga nesmaſniga ſęrbiza, kakôr sa volo
njih velike ſitnoſti. Ony ne govorę
drusiga, kakôr od ręvſhine, inu
pomankanja ſvojga blishniga, od drugih
ludy opravil, od tega kaj ſe pravi,
od novih rezhy, katére ſe med ludmy
govore, inu doſtikrat ſi ſhe nove
rezhy od drugih smiſlio. Poſtopazhi ſo
opravlivi, nevoſhlivi, lâshnivi, inu
v'vſéh rezhéh faleni. Zhe je en len
zhlovek vbóshen, taku je on tudi en
tat; sakaj kdór nima sa zhim, inu
nozhe dęlati, ſe ne more shiviti, kakor
s' ptujim blagam. Zhe je bogat, je on
vùſs v'nezhiſtoſt pogrésen, on hódi
od jutra do vezhera okroóg, inu ſe
rajſhi v' malopridnih, kakor v' dobrih
druſhinah gori dèrshy, takú de
doſtikrat ſam ne vèj, kaj yſh; kadar
sjutraj vſtane, ne véj, kam bi ſe
podal, ali kaj bi zhes dan pozhél:
Kadar ſe svézher doli vléshe, ne véj,
kaj je dęlal, inu je takú nevumen,

kakor sjutraj. Njegóva glava je
polna hudih ali prašnih miſèl, njégóvu
ſerzé ima tavshent hudih shelâ, inu
napręjvsetja, katere na nizh dobriga,
poſhteniga, ali pametniga ne gredo;
s' eno beſsędo vſi pozhutki njegóviga
shivota ſo kakôr en ſtrupeni ſtudenèz,
is kateriga ſlabu sadershanje, inu ſtrup
vſe ſorte hudobie vùn svęra.

Leta lubi Farmani je podóba tih
lęjnih, inu poſtopazhaſtih ludy,
kakor ſim jo na vezh krajih v' bukvah
tę modróſti popiſsano neſhàl. Letęj
podobi, proſsim jeſt mojga Bogá, de
bi obedèn is vaſs podóbèn ne bil.

Varujte ſe tèdaj lenobe, dęlajte
od jutra do vęzhera, inu ſturíte takú,
de vaſs Hudizh ne bo nikoli bres dęla
neſhal, ampak vſelej v' dobrih, inu
poſhtenih opravilih. My ſmo otrozi
eniga gręſhniga ozhęta, inu ſmo ſamy
greſhniki: dęlu je ena pokóra, katęro
je Bóg vſim ludęm nalóshil; dęlajmo
tèdaj v'duhu tę pokóre, inu
ponishnoſti. My ſmo ſoſędje, inu vudi edèn
drusiga; dęlajmo tèdaj tęj druſhini
k'nuzi, od katęre my tudi vſe ſórte
pomozhi prejmemo; dęlajmo v'duhu

tę hvalęsbnoſti, inu kèrſhanſke
lubęsni. My ſmo od nature k'hudimu
nagneni, inu tavshent nótrajnim
vihar jam podversheni; pomujajmo ſe
tèdaj, de jih bómo premagali ſkusi
pomózh gnade boshje, inu s' enim
neprenęhanimm dęlam: gręh ſe slęshe, inu
redy v' narozhji tę lenobe, kakôr ſe
zhèrvję v'enim mèrtvim inu gnylim
męlsi saredę.

Inu ti neisgruntanu velik Bóg,
katęri ſi vſe ſtany gori poſtavil, inu
vſakimu is naſs ſvoje opravilu odkasal,
poſhli zhes naſhe duſhe en shark
tęiſte vezhne modróſti, katęra ſe is
vſęh tvojih dęl kashe; inu ſturi, de
bó vſe naſhe dęla vishala, de tukaj
s'nami prebiva, s'nami dęla, de bó
ręgelza naſhih miſèl, de vſe, zheſser
ſe my podſtópimo, visha, de vſe
naſhe djanje sazhné, napręj pęle, inu
dokonzhá, de bomo vſe tebi k' zhaſti,
k' pomozhi naſhih bratov, inu k'
isvelizhanju naſhe duſhe ſturili. Na
tako visho, po tęm kadar bómo na
semli dęlali is lubęsni pruti tebi, is
lubęsni naſhiga blishniga, inu sa
naſhe làſtnu poſvezhenje, ſe bomo
snali tróſhtati na dan naſhiga lozhenja

od tvojga vſmilenja to plazhilu
naſhiga truda dolęzhi, inu s'tabo, inu
v'tebi, o moj Bog, tam v'tęj
isvelizhanſki vezhnoſti ſi pozhiti.
Amen.

Pridiga
Na
Nedęlo Quinquagęsima.
Od ene falſh, ali lashnive
vęjſty.*

Et ipſi nihil horura intellexerunt.

Inu ony od vſiga letęga niſo nizh
saſtopili. Luk. 18.

Ti Jogri Chriſtuſovi, katęri po
danaſhnim Evangęlji njegovih navukov
niſo saſtopili, dadó meni danàs
perloshnoſt od neſręzhe tihiſtih ludy
govoriti, katęri tih potrębnih navukov sa
njih isvelizhanje ne snajo, tudi ne
ſkerbę, de bi tęiſte snali, inu sa tęga
volo ſamy ſebi eno falſh vęjſt naredę.
Leta falſh vejſt je eden tih nar
vękſhih, inu nevarniſhih ſövrashnikov
naſhiga isvelizhanja, inu pomaga nar
vezh k' enimu gręſhnimu shivlenju inu
na sadne k'ferdamanju.

Zhe

Zhe nekateri is vaſs sa letęga
ſovrasnika ſhe vęjdili niſo, taku me ſilnu
veſsely, de vam ga danàs pokashem,
inu vy bote ſamy ſposnali, kakú gmajn
je on, koliku ludy v'neſręzho
peſpravi. Ja Chriſtiani moji, ta falſh vęjſt,
katęro ſi eden vekſhi dęjl is
nevumnoſti ſam naredy, je more biti vezh
duſh pogubila, kakor vſi drugi
ſovrashniki naſhe duſhe, sakaj ta falſh vęjſt
s'vſimi drugimi naſhimi ſovrashniki
dèrshy. Kaj je tèdaj ena falſh vęjſt,
inu od kód pride, letó bó ta
sapopadik mojga danaſhniga govorjenja;
pręjden sazhnem, perpravite ſe.

I. Premiſhluvanje.

Ena falſh vęjſt pride is
nevumnoſti ali nevęjdnoſti. Vy morete
tèdaj pervizh vęjditi, kaj jeſt ſkusi
nevumnoſt, ali nevęjdnoſt saſtopim.
Skusi nevumnoſt ali nevęjdnoſt saſtopim
jeſt, kadar eden tęga ne vęj, kar
njegovu isvelizhanje am grę. Vy ſte
vezhkrat ſliſhali, de ſmo pod
ſhtrafingo vezhniga pogublenja dolshny
vſe ſhtuke naſhe vęre snati, inu
vęjditi: to je, Artikelne tę vęre, ſkriv-

noſti ſvęte Trojize, zhlovęſhkiga
poſtajenja Jęsuſa Chriſtuſa, inu naſhiga
odreſhenja, my moremo vęjditi pod
ſmertnim grębam ſvęte Sakramente,
deſsęt sapóvdi boshje, inu tę pęt
Zerkovne, Vęro, Vupauje, Lubęsen, tę
ſędem naglavne gręhe, tę devęt ptuje,
inu vſe druge ſórte, my moremo
vęjditi tę dolshnoſti, kerſhanſke pravize,
namrezh kaku ſe imamo hudiga
varuvati, inu dobru ſturiti, my moremo
vęjdti dolshnoſti naſhiga ſtanu, inu
sadnizh tę poſledne rezhy tiga
zhlovęka. Vſe leto moremo my vęjditi
ne ſizer kakôr Dobtarji, ali Vuzheniki,
kar od naſs obeden ne pogęruje,
ampak my móremo letę rezhy vſe taku
snati inu vejditi, de ſe samoremo po
letih navukih vishati, inu zhes to
rajtingo ali odgovor dati. Koliku ſe jih
bo od vaſs sneſhlu, katęri bi letę
rezhy snali? Jeſt imam vupanje de sdaj
vezh kakor pred nekaterimi lęjtmi,
ali jeſt ſe ſhe vſelej bojim, de njih
doſti tę nar potrębniſhi reſnize tę
vere prav ne vejdó, ſhe majn pak tę
dolshnoſti njih ſtanú, inu kar je nar
bôl shaloſtnu, jim ſhe ny veliku mar,
de bi ſe kaj vezh navuzhili, kęr na
laſh ob Nedęlih ali prasnikih kakuſh-

nu opravilu ali sgovor najdejo, de ſe
bosbji ſlushbi per Fari vmaknejo,
kakor de bi ſkusi ſhęſt dny v' tęjdni
doſti zhaſsa ne imęli njih opravila
ſpolniti. V' tim zhaſsi ſe ony s'leto
nevumnoſtjo, ali nevęjdnoſtjo v'
ozhitni nevarnoſti njih pogublenja
snajdejo, sakaj? sató, kęr is letę
nevejdnoſti ena falſh vęjſt pride. Sakaj vęjſt
ny drusiga, kakor de edèn po tęm kar
od boshje poſtave vęj, ſvoje shivlenje
visha, inu de po tęm ſam per ſebi
prevdari, kar ſmę ſturiti, kaj pak ne.
Vęjſt je ena goręzha bakla naſhe
duſhe, katęra naſs v' ſrędi tàmmę letiga
ſvęjtá ràs-ſvetly. Kaku ſe bo pak
taiſti po boshji poſtavi vishal, katęri nízh
od nję ne vęj? on je v'tàmmi, on ne
vęj kam grę, on ne vęj kaj dela,
obena njegova ſtopinja ny prav, on
ſkoraj per vlaki ſtopini pade: on ne
vidi, kaj mu je na pôti, on ne vidi
bresna pred nogami, on pade ſlę pú
notri, on dèrshy to hudu sa dobru,
inu to dobru męjni, de je hudú, to
ſladku vsame gori sa grenku, to
grenku sa ſladku, luzh sa tammó dershy,
tàmmó sa luzh, kar je perpuſhenu,
męjni, de je prepovędanu, inu toiſtu
on zhes ſvojo vęjſt ſtury, inu leta

aku lih falſh vęjſt je urshoh, de on
greſhy, kęr bi ne ſmel nikoli kaj zhes
tvojo vęjſt ſturiti. Na ſpruti męjni on,
de je perpuſhenu, kar je
prepovędanu, inu vèndèr de ſi lih tazhaſs zhes
ſvojo vęjſt ne ravna, kadar kaj takiga
ſtury, vèndèr greſhy on, kęr boshjo
poſtavo preſtópi, katęro bi bil imel
vęjditi. Taku de ſe en tak ręvni
zhlovek ſkoraj perſilen snajde gręh dęlati;
en shaloſtni inu nevarni ſtan, katęri
naſs perpravi, de to hudu, kakor
vodo doli poshęramo, inu vi tę nar
vękſhi pregręhe pademo.

II. Premiſhluvanje,

Kar to falſh vęjſt ſhe bol
navadno med ludmy ſtury, je, de ona ſhe
od vezh drugih urshahov pride. Ona
pride od hudiga nagnenja, ona pride
od navade, ona pride od hudiga
exempelna. Ta huda vęjſt pride pervizh od
hudiga nagnenja. Leto naſs vuzhy S.
Duh ſkusi Preroka Osea, kęr pravi:
Lèshá, vbyanje, tatvina, klętu,
preſhuſhtvu je to semlo pokrilu, sató ny
obene reſnize, ne pravize, ne poſh-

tenja, ne dobre vejſty med ludmy.*
Takú nam ſvętu Piſmu leto ràslozhi.
My bi ſi radi to piko naſhiga hudiga
nagnenja oderli, pak ſe Peklá bojmo,
ſe more tèdaj en mittel snajti, kaku
bi ſe ſamy golſali, inu preſlęjpili, de
boshjo poſtavo ali sapovd s' naſhim
hudim nagnenjam vkupej vſhtimamo.
Potle ſe ſamy pregovormo, de ta ali
una ręzh ny huda, ali vſaj taku
faIęna, de je k' vęzhimu Ię en majhin
gręh, ne pak en ſmèrtni; inu potle
ſturimo toiſtu kakàr ſe nam slubi.
Kadar ſi taku naſho vólo ſpólnimo,
pridejo potle zvibli, inu naſha vęjſt naſs
sazhné pezhi, ali my jo ſkuſhamo
vduſhiti, inu k'malu naſs ny vezh
ſram. Poglęjmo leto v' perglihah.
En lakomni ali vóherni hozhe na vſe
vishe obogatiti; ozhitnu kraſti, ali
krivizo delati, ſe vender bójí, kaj
ſtury on tèdaj? On sazhne na velike
zhimshe poſojvati, tim vbógim
almoshno kratiti, poſlam na Ióni doli tèrgati,
snu dęlovzam tó saſlushenu plazhilu
nasaj dèrſhati. En nezhiſti zhlovek
hóshe ſvoje hude sheie ſpolniti, ti
óſtudni gręhi ga ſtraſhio; ali on męjni,

de dragu veſsęle inu luſhti niſo
gręſhni: on ſi perpuſty tèdaj vſe ſórte ſręj
govorjenje inu klafanje, kvantarſke
pęjſmi, merſkaj eno priasnoſt, inu
ſhpaſse s'tim drugim ſpolam, inu
zelu ſkrivnu ognuſsenje, kar je ena
velika hudobia pred Bogam. Ene shenę,
ene dęklize je grosa pred velikim
pregreſhenjam, one bódo pak męjnile,
de vaſsuvanje, ali drugi taki kratki
zhaſsi niſo taku gręſhni, ali vſaj ne en
velik gręh, one ſi tèdaj is tęga nizh
vęjſty ne dęlajo. Leta ali uni rad
vinu pyé, ali pyanoſti ſe vender bojí,
kadar pak zhes shnoro mahne, ſi on
is tęga nizh ne dęla, tudi po
oſhtariah hoditi, inu zęhati sa malu
dershy: de lę pamęti ne sgubím, pravi
on, de lę vęjm, kaj delam, de ſhe
morem po nogah hoditi, to ny
takuſhen gręh. En jęsni zhlovek, katęri
bi ſe rad nad ſvojim supernikam
snoſsil, ali maſhuval, ſe boji njemu eno
ſmertno rano saſtaviti; ali on per vſęh
perloshnoſtih hudu od njega govory,
inu ga rani ſkusi opravlanje, on ga
vſhipne, kęr ga more, on ga povſod
pozherni, inu je veſsęl, kadar kaj
hudiga od njega ſliſhi, on ga ne
posdravi, on ohrani ſtrup tiga ſovrashtva v'

ſvojim ſerzi: inu per vſim tem je
pokoju v'ſvoji vęjſti, inu męjni, de ny
v' ſlabim ſtani. Taku ſe gody per
vſakim drugim nagnenji. Poglejte
Chriſtiani moji, kaku hude nagnenja naſho
vęjſt v' smotnjave sapęlejo, inu is nję
eno falſh vęjſt ſturę.

Navada je ta drugi urshah ene
falſh vęjſty. Kaj ſe ne ſtury sa vólo
navade? Poſtavim: kaj ſe vſe per
ohzetah ne sgody? Kaj sa ena
potrata na jędi inu na pyazhi? Od jutra
do tèrdne nôzhy ſe jędy na myso
nóſsio, kakor de bi ſvatje po dva ali try
shelodze ſabo perneſli, ali de bi ſe ta
drugi dan, inu sa napręj pèr tęjiſti
hiſhi nilzh vezh od jędy ne potrebuvalu.
Ali le ne ravná s' vinam hujſhi kakôr
s' vodó? Ny sadoſti, de ga ſvatje zhes
maſso pyó, onu more vſè po hiſhi inu
okuli hiſhe pyanu biti: s'tim
sgovoram ene taku imenuvane pręshe ſe
pérſlinio od vſih krajov eni ponozhni
vlazhugarji, ſe nashró vina, kakor
shivina vodę, inu ſe sazhnó, kakôr
hude divję sverine med ſabo klati, inu
na mèrtve ſhlake byti, bres
premiſèlka de ſo tovarſhi, ſoſędje inu bratje.
Jęsus ti Şyn Davidov ne perpuſti me-

ni tęga dozhakati, de bi ſe reklu:
V' tvoji Fari je bil eden, s'med tvojih
Farmanov od ſoſędov vbyt! kakú ſi
jih vuzhil? kakú ſi jih k' bosbjimu
ſtrahu, inu k' dershanju tęh sapovèd
vishal? Kaj ſe tam doſtîkrat sa enu
govorjenje ſliſhi, katęru poſhtene
vuſhęſsa reshali? Kaj sa ene norzhie, kaj
sa eni pleſsi ſe vidio, zhes katęre ſe
nedolshne duſhe pohujſhajo? Inu kaj
sa en sgovor ſe na vſe leto da?

De je taku navada, inu de ſe
more per ohzetah dobre vóle biti. Kaj
ſe ny druge lęjta na ſejmęh, ali per
shegnanji ene Zęrkve sgodilu? Plejſsi,
pojędne, ſ-hodiſha obeh ſpolov, boji,
vbijanja? S'kom ſo ſe ludję sgovarjali?
de je taku navada. Kaj ſe ne sgody
po ſveęti letę puſtne dny? Şhęge,
katere ſo nękàdaj nevęrniki h' zhaſti njih
malikov, ali falſh Bogov dèrshali, ſe
sdaj od Chriſtjanov ponovv. Kaj sa en
isgovor ſe da? De je taku navada. O
nevumni, omamleni Chriſtiani! taku
męjnite vy tèdâj, de bó vaſha
smamlena, ſpazhena navada Boshjo poſtavo
prebernila, ali k' nizh ſturila? Veliku
vezh ſo take navade, katęre po ſvęjti
ſèm ter kję regęrajo, ta ſhiroka zęſta

pruti pogublenju, inu gorję, tęm,
katęri ſe jo dershę!

Ta trętji urshoh ene falſh vęjſty
je ta hudi exempel. Drugi ludję taku
dęlajo, pravio ti ſlabi Chriſtiani,
sakaj bi tudi jeſt taku ne ſturil? ſej ſhe
ti brumni ludję, ja zelu Duhóvni inu
Menihi taku ravnajo, sakaj pak ne my,
pravio eni, 'ku bi to kaj hudiga bilu,
bi taki ludję kaj takiga ne pozhęli.
Leto, Chriſtiani moji, je ena nevarna paſt
tiga peklęnſkiga ſovrashnika, kęr ſe
lohka vjamemo. Naj vidi eden ſhe
take exempelne per kar koli sa enih sa
brumne dershanih perſhonah, zhe ſo
sapovdi boshje, ali tę zęrkve takim
exempelnam super, taku ſe vy ne
morete s' dobro vejſtjo letih
exempelnov dèrshati; sakaj ta pot po katęri
leti hódio, je nevarna, inu ſe nam ne
more, inu ne ſmę prav sdęti. Ne
puſtite ſe tèdaj ſkusi tó sapelati, de
leto ali uno ręzh vezh ludy ſtury,
ampak prevdarite ſamy, ali je ta pot,
po katęri greſte, ta prava, ta varna
pot, katęra vaſs bó noter do
pokrajne tig nebęſhkiga Paradisha
perpelala. V' timu zhaſsi pak ſe podajte
k' Ozhętu tę luzhi, de vam on vſo

tàmmó is vaſhe pameti preshene.
Troſhtar ſvęti Duh prebivaj notri v'
vaſs, inu vaſs s' ſvojo nebeſhko luzhjo
ràs-ſvętli.

Ti pak, moj dobrotlivi Odreſnehik,
katęriga britku tèrplęnje ſe vshę danàs
na vezh krajih tiga kerſhanſtva pred
ozhy poſtavlati sazhné, poshęgnaj
naſho mujo, katęro ſi bómo sa vólo
tęga pèrloshili, inu ſturi, de bómo bres
ſpotikvanja na zęſti tiga isvelizhanja
hodili, dokler bomo v' tę vezhne
prebivaliſha priſhli, katęre ſi nam ti v'
Krajlęſtvi tvojga Ozhęta
perpravil; Amen.

Pridiga
Na
I. Nedęlo v' Poſti.
Ràsdęjlenje vſeh pridig ſkusi
Poſt.
I. Premiſhulvanje.
od
Poſledne Vezhęrje Chriſtuſove.

Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc
dies ſalutis.

Pole sdaj je ta priętni zhaſs, pole
sdaj je dan tiga isvelizbanja.
II. Kor. 6, 2.

Leta ſvęti zhaſs tiga poſta, katęriga
ſmo s'bosjo pomozhjó sazhęli,
imenuje naſha Mati katolshka Zęrku
s'beſsędami ſvętiga Pavla inu Preróka Isaia
en priętni zhaſs, inu vſe dny letiga
zhaſsa en dan tiga isvelizhanja. Ob
letim priętnim zhaſsi, pravi Bog vſi-

gamogozhni, ſim jeſt tebe vſliſhal; inu
na dan tiga isvelizhanja ſim jeſt tebi
pomagal (II. Kor. 6, 2. Isa. 49, 8.) Je
tèdaj danàs lę ſarmú tó praſhanje,
kakú bó tudi sa vaſs, lubi moji Farmani,
lęta zhaſs tiga poſta en priętni zhaſs,
inu vſi njega dnęvi, dnęvi tiga
isvelizhanja poſtali?

Letó ſim vaſs priſhàl danàs vuzhit,
inu vam povędat is Preroka Isaia, de
bómo my naſhe isvelizhanje is
ſtudenzov tiga Isvelizharja sajęmali.
(12, 3.) Leti ſtudenzi, kakôr ſamy
lohka saſtopite, leti vſelej tekózhi, sa
naſs vędnu odpèrti ſtudenzi ſo tę
kryvave rane naſhiga dobrotliviga Jęsuſa.

Leſèm tèdaj k'nogam njęgoviga
ſvętiga krisha, vaſs povabim, o vy
vaſhiga isvelizhanja shęjne duſhe!
tukaj is potóka tę ſvęte kryví, katęra
k' ozhiſhenju naſhih gręhov doli tezhe,
hózhemo my naſhe isvelizhanje
sajęmati, ali tudi vodó sgręvanih ſolsa
bomo my ravnu is letih ſtudenzov
naſhiga Isvelizharja s' veſselam sajemali.

Vy samęrkate, lubi Poſluſhavzi,
de je moje napręjvsętje, vam ſkusi

leta poſtni zhaſs tèrplęnje Jęsuſa
Chriſtuſa napręj neſti, h' katęriga
premîſhluvanju je leta zhaſs vshę od nękàdaj
namenjen. Taku ga bómo my po
miſli tę ſvęte katolſhke Zęrkve nar
bôl poſvętili, katęra sdaj ſkrivnoſti
tèrplęnja inu ſmèrti nję shęnina Jęsuſa
Chriſtuſa ſuſebnu zhaſty, inu hózhe,
de nję vęrni otrozi ravnu letó
premiſhluvanje pred ſę vsamejo.

Saſliſhite tèdaj vſe moje
napręjvsetje od tega, kar ſim k' vaſhimu
podvuzhenju inu isvelizhanju ſkusi vùſs
poſt sa vaſs pèrpravil.

Danàs bómo my Jęsuſa Chriſtuſa
per poſledni vezhęrji premiſlili.

Danàs tęjdèn ga bómo v'ta vert
Gethsemani ſpremili, tam
njegóvo ſmèrtno shaloſt vidili, inu njegovo
ſèrzhno molitu k'nebęſhkimu Ozhętu
saſliſhali.

Na trętjo Nedęlo bómo my
naſhiga Odreſhenika pred ſodnimi ſtoli
deshęlſkih oblaſtnikov saględali,
saſramuvaniga, sapluvaniga, inu od shlakov
nevſmilenu ràstepeniga.

Na zhetèrto Nedęlo, ga bómo my
ſhe hujſhi ràsdęlaniga, s' eno tèrnjovo
krono ſhpodivu kronaniga, inu
s'teshkim krisham na póti pruti Calvarji
vględali.

Na tiho Nedęlo bómo my naſhiga
Jesuſa vshę na krishi ràspętiga
premiſlili, inu vidili, kakú on tam ta velik
óffer naſhiga odreſhenja ſklęne, inu
s' ſvojo ſmèrtjo sapezhati.

Na zvętno Nedęlo bomo my ſhe
en vſmileni pogled naſhi shaloſtni pod
krisham ſtójęzhi Materi Mariji ſhęnkali.

Sazhnimo danàs od poſledne
vezhęrje, inu pèrpravimo ſe.

Pręjdèn vam sazhnem to shaloſtno
hiſtorio tiga tèrplęnja naſhiga.
Odreſhenika praviti, vam mórem popręj tę
miſli povedati, katęre ſo njegovi Jógri
od njega imęli. Ony ſhe do letę sadne
ure, kęr ſo s' Jęsuſam k' vezhęrji
ſędli, niſo prav verjęli, de bó on tèrpel.
Ony ſo morebiti imęli ſhe tó miſèl
v' glavi, de bô Meſsias na semli enu

posęmelſku krajlęſtvu gori perpravil,
ker ſo ony njega sa eniga takiga
mosha posnali, katęri je bil pred Bógam,
inu pred lu d ray mogózhen v' beſsędah,
inu zhudeshih, inu kęr ſo s'ſvojmi
ozhmy vidili, kakú je on toliku
bolnikam sdravje, tira ſlęjpim luzh njih
ozhy dodęjlil, kaku je tę gluhe
ſliſhati, tę mutaſte govoriti, tę hrome
hoditi ſturil, ja zèlú tę mèrtve
k'shivlenju obudil, ſo ony męjnili, de bó
on vſe hudobnu saviranje tih
ſovrashnikov okuli vèrgèl, sato jim ny
nikoli mogla v'glavo jiti, de bi ſe njih
lubimu Mojſtru kaj shaliga ali hudiga
sgoditi moglu.

Sa tęga vólo, kęr jim je on,
kakor ſte v'tim unidajnim Evangęlji
ſliſhali, na pôti pruti Jerusalemu pravil,
de bo on isdan nevęrnikam,
saſramovan, gajshlan, sapluvan, inu vmorjen,
niſo od tęga nizh saſtopili, inu niſo
sapopadli, kaj je bilu rezhenu. Ja, ſhe
per tęj poſledni vezhęrji je enu
prepiranje med njimi vſtalu, kdó bi imel
med njimi sa vękſhiga dèrshan biti:
(Luk. 18, 31. 22,24.) kęr le jim je
tedaj ſmèrt njih boshjiga Mojſtra ſhe
vſelej taku ena nesnana ręzh sdęla,

ſo imęli ony sadoſti ſèrzá njega
sagviſhati, de hózhio s'njim v' jęzho jiti,
ja tudi vmręti (Matth. 26.)

Letę miſli tih Jógrov, letó njih
ſèrzę je naſh Isvelizhar dobru posnal
ali on je tudi vęjdèl, de je bila njih
vera ſhe ſlaba, inu de ſo bily tó sgol
bojęzhi ludję: on je vęjdèl, de bó v'
malu urah letó njih vupanje, njega s'
eno króno na glavi viditi, k'nizh
poſtalu, de bó ſkusi tó njih sveſtoba
pruti njemu ſilnu doli pobyta. Kaj
ſtury on v' letęj shaloſtni perloshnoſti?
Kakor en lubesnivi ozhe ſvoje otroke
pred prihodno neſręzho obvaruvati
yſhe, taku pride on njih ſlaboſti
lubęsnivu na pomôzh. Moji priateli, jim
pravi on, vſe kar ſim vezhkrat od
mojga tèrplęnja k'vam govoril, inu
kar do sdaj niſte saſtopili, tó ſe bó
letó nôzh ſpolnilu. Leta vezhęrja,
katero ſim sdaj s'vami jędel, je ta
sadna mojga shivlenja. Zhes nekatere
minute bó zelu eden is vaſs mene
ſovrashnikam isdal, inu to
prerokvanje nad mano ſpolnil, de ſim bil jeſt
med krivizhne ſhtęt. (Isa. 53.) Jeſt
vęjm, de vy mène ſèrzhnu lubite,
jeſt vęjm, de bi vy radi vaſhe shiv-

lenje sa mene dali. Ali, premiſlite,
de je ta zhlovek ſlab, inu doſtikrat
prasnu tó, kar ſi on naprej vsame.
Kadar bom tèdaj jeſt kakór Paſtir
vdarjen, kadar bóm svęsan s' ſilo, inu s'
oroshjam kje pred ſódne ſtole pelan,
inu k' ſmertni ſodbi pelan, taku bódo
ja ovzę ràskroplene, inu vy vſi bóte od
ſtraha pobęjgnili, mene sapuſtili, inu kar
je nar hujſhi, nad mano ſe
poliujſhali. Poſluſhajte tedaj tó opominanje,
kar vam sdaj vaſh lubi Mojſter pred
ſvojo blishno ſmèrtjo da. Jeſt ſim vam
vezhkrat pravil, kaj imate vy vſi sa
eniga lubesniviga Ozhęta v' Nebęſsih,
kaku on rad vſe da, sa kar ga
próſsimo. Kęr imate tèdaj njegove
pomozhi sdaj nar bol potręba, o taku
proſsíte sdaj s' eno ſhtimo, de vam on
mózh od sgoraj da, de ne bote v'tęj
veliki ſkuſhnjavi, katęra bo sdaj
ſkoraj zhes vaſs priſhla, podlegli: Takú
lubesnivu je ta nar bólſhi Jęsus ſvoje
Jogre opominjal.

V tim zhaſsi je bil vshę eden is
njih ſvojo zhèrno hudobo dopèrneſsèl,
Judas ta neſręzhni, od lakomnoſti, od
nesmaſne shele po denarjih vuſs
oſleplen, grę kjękaj k' Jęsuſovim ſovrash-

nikam, sgliha s'njimi sa to ſhumo,
sa katęro jim hózhe ſvojga Mojſtra v'
roke dati: ſhtęje, inu ogleduje vshę
v'ſvojih miſlih tę lęjpe ſrebernike,
katęre bó sa plazhilu ſvoje hudobe
prejęl, ſe vshę napręj po ſhegi tih
Iakomnih nad njih poględam veſsely,
pak na ſkrivnim, ohrani ſvoje
isdajanje ſam per ſebi, vsame gori en
nedolshen obras, ſe vſęde s'timi
drugigimi Jogri vred k'mysi, ſe podſtópi
s' Jęsuſam vred ſvojo rokó v'ſklędi
omakati, ja zelú ta od Jęsuſa
poſvezheni kruh, katęru je bilu njegóvu
làſtnú tęlu jęſti, inu ta kęlh njegóve
preſvęte kryví pyti, katęra je imęla
sdaj sa odreſhenje zęliga ſvęjta
prelyta biti. O hudoba? o nehvalęshnoſt!
Sabſtojn mu ſhe ta sadnikrat njegov
lubi Mojſter saſtopiti da, de bi bolſhi
bilu sa njega, de bi en tak zhlovek
zelu rojen ne bil (Matth. 26, 24.)
On ne neha od ſvoje hudobe, dokler
30 ſpęle, sabſtójn mu k' enimu
snasnaminju, de on sa njegovo hudobo
dobru vęj, ſhe ta pomozheni kruh
podal, ali po letim grishleji, pravi ta
ſveta hiſtoria, je Satan v' Judesha ſhal.

Ali je zhudu, de bi naſh
vſmileni Jęsus per poględi take
nehvalęshnoſti od ſtrany eniga ſvojga Jógra v'
duhu shaloſten ne poſtal? slaſti kęr
previdi, koliku takih nehvalęshnih ſe
bo ſhe sa naprej podſtôpilu
s'nezhiſtimi rokami inu vuſtmi njegovu
preſvetu tekú v' ſvoje gręſhnu ſerzę prejęti.

Ali ſhe ny zhaſs od Jęsuſove
shaloſti govoriti: Govorímo veliku vezh
od njegove velike lubęsni, s'katęro on
ta nar ſvetęjſhi Sakrament ravnu pèr
letęj poſledni vezhęrji nóter poſtavi.
Kaj sa eno vękſhi saſtavo ſvoje
lubęsni nam hózhe on dati, kakôr de nam
ſvoje meſsú, ſvoje laſtnu telú sa jęd,
ſvojo kry sa pyazho da? Skusi tó
sadobę ti ſlabi kruh tih mozhnih, ti
bolniki inu vmęrajozhi ta nar
shlahtnęjſhi popotnizo pruti vezhnolti, ręvni
ludję eno nebęſhko jęd, inu kruh tih
Angelov. Naſhi offri poſtanejo enaki,
offru tiga pérviga Vikſhiga Maſhnika
Melchisedecha, kateri je ta pervi kruh
inu vinu óffral, ali veliku vezh ſęnza
tiga perviga óffra Melchisedecha, ſe sdaj
v' reſnizo prebèrne. Naſhe Zęrkve
poſtanejo ſkusi leta ſvęti offer inu
Sakrament ene nove Nebęſsa, naſhi Al-

tarji shivi ſtoli, ali ſędeshi tę zhaſty,
inu ſvetloſti boshje.

Hvala tebi Jęsu Chriſte , vęzhna
hvala bódi tebi sa letó neisrezheno
dobroto tvojo! Tvoji Iubęsni ny bilu
sadoſti, do ſi ſe ti is Nebęſs doli na
semlo ſpuſtil, de ſi podobo eniga
hlapza na ſe vsęl, ſam ſebe ponishal,
inu noter do ſmerti tiga krisha
ponishal; ampak ti ſi hotel ſhe ta
Sakrament tvoje lubęsni noter poſtaviti, jęd
inu shivesh naſhih duſh poſtati.

O vsami sa leto tvojo
neisrezheno lubęsèn naſho ſèrzhno hvalo gori,
inu dodęjli nam ravnu ſkusi letó
lubesęn, de ſe bomo my ſkusi zęl leta
ſvęti zhaſs radovolni , inu s' veſselam
k' tvojim ſkrivnoſtjam leſèm vkupej
seſhli, inu de bómo s'omezhenim
ſerzam, s' vſmilenimi, inu sgręvanimi
ſolsami tvoje britku tèrplenje
premiſhluvali!

O vlęjzi naſs ſkusi letę dny prav
mozhnu k' nogam letiga tvojga krisha,
de bomo tam od tvoje ſvęte kryví
oſhkrofleni, naſhe dolshnoſti prav
ſposnali, tę gnade, katęre is tvojih sa

naſs odpèrtih ran tekó, vkupej
ſpravili, inu tebi to molitu, to savupauje,
to lubęsen, inu to hvalęshnoſt
opravili, katéro je kàdaj naſhe ſèrzé v'
ſtani ſkasati! Poſvéti naſs na tako visho
ſkusi leta isvelizanſki zhaſs, Je bómo
zhe dalej bol pèrpravleni k' tvojim
ſvętim ſkrivnoſtjam pertekli, inu sadnizh
vrejdni poſtali, to lejtaſhno
Velikonózh v' ſvetóſti tvojih pravih Jogrov,
inu v'zhiſtoſti eniga nedolshniga
ſèrza obhajati. Amen.

Pridiga
Na
II. Nedęlo v' Poſti.
Chriſtuſova molitu, inu kryvavi
pot v' vèrti Gethſemani.

Jesus aſsumit Petrum, Jacobum, &
Joannem.

Jesus je ſabo vsęl Petra, Jakoba,
inu Joannesa. Matth. 17,1. Mark.
14, 33.

Dvakrat je po samerkvanji tih ſvętih
Evangeliſtov naſh Isvelizhar tę try
Jógre Pętra, Jakoba, inu Joannesa
ſabo vsęl. Enkrat po beſsędah tiga
danaſhniga Evangęlia na eno viſsoko
gorro, kęr ſe je pred njimi premęjnil,
inu v' ſvoji zhaſti pokasal; ta drugikrat,
kadar je v' ta kraj Gethſemani ſhal,
de bi tamkaj v' ſvoji nar vękſhi
shaloſti k' ſvojmu Nebęſhkimu Ozhętu
molil, inu ravnil na letim kraji isdán,
vjęt, svęsan, inu od tód prozh
k'martri pelán bil.

Vy vshę naprej vęjſte, lubi
Poſluſhavzi, de ne bómo danàs s'naſhimi
miſlami tę try Jogre na to viſsoko
gorro ſpremili, de bi my tam
Jęsuſa v' njegovi nebęſhki zhaſty ględali,
ampak de pojdemo s' njimi v'ta vert
Gethſemani, kęr bomo my njih lubiga
Mojſtra, naſhiga Odreſhenika v'ſvoji
neisrezhenu veliki shaloſti, v' molitvi,
inu v' ſmèrtnih teshavah vidili. Tam
bómo tudi urshah, inu grunt naſhe
pokore neſhli.

Ali poglęjmo popręj na to
shaloſtno podóbo naſhiga tukaj na krishi
ràspętiga Jęsuſa. Proſsímo ga, de on
k' letęmu premiſhluvanju nàſhe ſèrza
s'ſvojo gnado omezhy. Domiſlimo ſi,
de naſs on s'toliku vuſtmi k' pokóri
vabi, kolikùr je shlakov inu ran na
njegovim ſvęjtim telęſi, de naſs on s'
ràspętmi rokami zhaka, inu kakôr ta
nar bólſhi ozhe ſvojga sgubleniga
ſynu lubęsnivu objęti shęly. Sazhnímo,
inu perpravimo ſe.

I. Premiſhluvanje.

Spremímo prezej v'sazhętki
naſhiga k'tèrplenju pèrpravleniga Jęsuſa

zhes potok Zedron v' ta kraj
Gethſemani. Zhes potok Zedron, pravio
Vuzheniki je hotèl naſh Isvelizhar
sató jiti, de bi naſs podvuzhil, kakú ſmo
my vſi poklizani zhes taiſti potok jiti,
de bi my na zeſti naſhe pokóre is
njega pyli, njegóvo vodó s' naſhimi
ſolsami smęſhali, ja zhe bi bilú
potreba, tudi s'naſho kryvjó pogmęrali.

V Gethſemani saględamo my
dvoje shaloſtnu pèrgodenje.

1. To ſvęto shaloſt Jęsuſa
Chriſtuſa.

2. Tó sapuſhenje inu sbęjshanje
tih Jogrov.

Zhe obdvóje ſkèrbnu premiſlimo,
naſs móre letó premiſhluvanje k'eni
shivi pokóri omezhiti.

!) Tèdaj ta ſvęta shaloſt Jęsuſa
Chriſtuſa. V' kaj sa enim ſtani nam
njega ta S. Evangęlium napręj poſtavi?
V enim ſtani tę britkoſti, shaloſti ,
toshlivoſti, inu omedlevze. Moja
duſha je shaloſtna nóter do ſmèrti,
klizhe on (Matth. 26, 38.) Kaj je to sa

enu govórjenje? Ali ſo tó beſsęde
tigaiſtiga Jęsuſa, katęri je enu malu
poprej od ſvojga tèrplenja inu ſmèrti
s' eno prezhudno ſèrzhnoſtjo govóril,
katęri kakôr en radovolni óffer je'
ſórto inu zhaſs ſvoje ſmèrti na snanje
dal? katęri je ſvojga Isdajavza sadoſti
saſtopnu pokasal, inu njemu ſhe rękàl,
de ima ſkoraj ſturiti, kar miſli?
katęri je ſpolnenju tiga kryvaviga
prerokvanja ſam na pruti tękèl, kakôr de
bi tóiſtu ne bilu na njegovo glavó
namęnjenu? Od kód pride letó zhudnu
prebèrnenje? Kakú? Leta Jęsus,
katęri je popręj od sanizhovanja tiga
shivlenja tolikukrat pridigval, ta kèrit
ſvoje kryví takú shelel: leta zhlovek,
katęri ny îs obenïga drugiga urshoha
na ſvęjt priſhal, kakor de bi en
saklani óffèr, ena klętu, en svèrshik poſtal:
letá Bóg, katęri bi imel enkrat
Marternike potèrditi, de bódo v' ſrędi
plemęnov pęjli, na ojſtróſt tih noshov,
mezhov, inu ſekir, kakor na róshne
poſtele ſe vlęgli, preterganje njih kit,
ràskoſsanje njih vudov, ràsbyanje njih
koſty kakor priętnu gladenje inu
ſęgètanjé terpęli? Kakú je tó, de
ravnu létâ boshji zhlovek trepęzhé, blęd,
inu shaloſtèn? inu ſilnu otóshèn poſta-

ne? Şkusi kaj sa enu prevernenje ſe
letó gody? Letó ſe gody ſkusi enu
zhudu, mu ſkusi enu zhudu tę lubęsni.
Letá lubęsen mozhnęjſhi kakôr ſmèrt,
bol nevſmilena, kakôr njega trynogi,
pokashe na enkrat, inu ràsloshy
poſębej pred njega ozhy vſe njegóve
martre: on vidi shèblé, ſhibe, gajshle,
krish, ſulze, kalvario: on ſliſhi vshę
naprej hrup, inu krik tih ludy, klętu,
ozhitanje, saſhpotuvanje, inu
preklinuvanje tih rabelnov: letó nedólshnu
Jagne vshę zhuti ſvoje vude
ràstèrgati, ſvojo kry tezhi, Ivo jo duſho
pojęmati. Ozhe, savupie on, pruti
Nebęſsam, Ozhe, ali sabſtójn: leta beſsęda
ne bó sdaj ſèrzá tiga Nebęſhkiga
Ozhęta omezhila, de ſi je on lih ta nar
bolſhi vſih Ozhętov. Chriſtus je sdaj
Jakob v' oblazhili Esava: Naj klizhe,
naj, vpie on. Ozhe, vsami leta kęlh od
mene! Ta nebęſhki Isaak njegóv Ozhe
ne ſposna sdaj njega sa ſvojga Şynú,
sabſtojn vpie, sabſtojn klizhe on. Ali
kakú, o Nebęſhki Ozha, ali bóſh ti tęj
mili proſhni tvojga Şyna kaj doli
vdaril? letiga tvojga lubiga Şyna, na
katęrim ſi ti ſizer vſe dopadajenje imel?
Ja, jeſt bóm njemu, kàr sdaj próſsi,
doli vdani, jeſt mu bóm odrekal, pra-

vi Goſpod, sakaj jeſt ſim gavdaril sa
vólo pregręhe moga ludſtva (Isa. 53, 8.)
Ne zhakimo vezh obeniga drugiga
odgovora.

Leta je ta urshoh, sakaj ſe sdaj
ta ſizer vſelej vſmileni nebęſbki Ozhe
ne puſty omezhiti. Ali poglęjmo ſhe
eni drugi ſtudenez Chriſtuſove shaloſti.
On ſe vidi na enkrat obloshen s' to
grosovitno tęsho vſih gręhov zęliga
ſvejtá: to zhiſtu Jagne ſe vidi
ognuſsenu s'nagnuſsobo zęle semle, inu
pokritu s' hudobiami vſih gręſhnikov. Naj
ſe pokashe en ſam zhlovek, katęri bi
ne bil kriv nad njegóvim tèrplenjam!
Ali je kjè en nedolshen, katęri bi ne
ſliſhal v' ſhtivilu njegovih trynogov?
Je kdó med vami en taku ſręzhèn
zhlovek? Ali tó, kar martre inu
britkoſti naſhiga Jęsuſa nar tęshiſhi ſtury,
je ta pogled, s'katęrim on previdi, sa
koliku ludy bó njegova preſvęta kry
sabſtójn tekla. Per letęj miſli bo
njegova zhlovęſhka natura premagana,
inu doli pobyta, on oſlaby, on pade,
inu omedly, njegove zartane ſhilze
popokajo od saloſti, inu na męjſti
potú pokriejo kryvave ſrage njegov
ſvęti shivot, one kaplejo doli, inu s'nji-

mi ſe sèmla napaja: on leshy s'
obrasam na semli v' ſvoji kryvi s' ràspętmi
rokami, kakôr de bi vshę hotel
napręj podóbo ſvojga krisha na snanje
dati.

Poglejte gręſhniki, v' kaj sa en ſtan
ſte vy vaſhiga Isvelizharja perpravili!
kolikukrat ſe je on, de bi vaſs od
bresna, kamer ſte tekli, nasaj dershal,
kolikukrat ſe vam je on ravnu v' taki
podóbi na pot vlęgèl? Ali ſte vy is
grose nasaj odſkozhili? Veliku vezh je
ta hudobnik v' ſvoji hudobi lę napręj
ſilil, inu po beſsędah tiga Apoſtelna
s'ſvojmi nogami Şynú Boshjiga
pohodil.

Tezíte is mojih ozhy vy
isvelizhanſke ſolsę tę nar bôl shive
gręvinge inu pokóre! tezíte inu smęſhajte
ſe s'tęmy kryvavimi ſragami, ali
veliku vezh s'tęmi kryvavimi ſolsami,
katere je lubęsen is telęſa Jęsuſa
Chriſtuſa p o ſili vùn ſtlazhila. Sakaj ne
ſamu is ozhy, pravi S. Bernard,
amis vſih vudov ſe je on zhes mene
vbogiga gręſhnika jókal. O zhe lę ſama
miſèl tiga gręha tako ſmèrtno britkoſt
perneſse, kaj sa eno groso bi mogèl
pèr naſs gręh obuditi!

Inu vender, kadar ſe vy pred
nami vaſhih gręhov obtóshite, inu kadar
vam my kakuſhne arznie super nję
napręj piſhemo, katęre niſo po vaſhi
glavi, kaj sa ene beſsęde dęlate vy
ta zhaſs? Moj duhovni ozhe, pravite
vy, vsàmi od mene leta grenki kęlh:
jeſt ne mórem tó blagú nasaj dati, jeſt
ſe ne mórem s'unim ſpraviti, jeſt ne
mórem moje navade popuſtiti: sa
mene je lę ena navadna majhina pokóra!
Se tó pravi odgovoriti, kakôr
Chriſtus, katęri je rękàl: Ne moja, ampak
tvoja vóla ſe sgodi, Ozhe!

O kakú drugazhi ſe sadershy en
pravi ſpokorjeni greſhnik! On sdihuje,
on klizhe: Jeſt hudobni otrok tiga
nar bolſhiga Ozhęta bi hotèl tę shlahthe
ęrbſhine dęjlęshen biti, tó pak ne
ſpolniti, kai ſe meni naloshy? Rad
hózhem jeſt ta kęlh is lubęsni mojga
Jęsuſa, k'mojmu poſvezhenju ſpyti.
Taku govory enu rieſnižhnu sgręvanu
ſèrzę.

Ali pojdimo dalej v'naſhim
premiſhluvanji.

II. Premiſhluvanje.

Tó sapuſhenje inu sbęjsnanje tih
Jógrov pogmęra tó vshę takú ſmèrtno
shaloſt naſhiga Odreſhenika.

Kakú ſladkú je enimu shaloſtnïmu,
ſèrzu, kadar móre ſvojo britkóſt
enimu dobrima priatelu potoshiti? on ſe
sdajzi lashiſni zhuti, inu ſolsę
poſtanejo ſlajſhi, kadar ſe s'ſolsami eniga
vſmilenigs priatela smęſhajo. Ali
tudi letiga tróſhta ny mogel naſh
Isvelizhar vshiti. On vsame ſabo Pętra,
Jakoba, inu Joannesa, On jih próſsi,
de bi lę eno uro s'njim zhuli: ali vſe
sabſtojn; Jesus pride nasaj, pravi ta
S. Evangęlium, inu jih najde, de ſpę.

O vy ſveti Apóſtelni, ali ſte letó
vaſhimu Mojſtru oblubili? Niſte bily
poprej perpravleini s' njim tudi
vmręti? Kam je vaſha ſerzhnoſt priſhla?
Ali Chriſtus je môgèl enkrat sapuſhen,
inu vſiga troſhta obrópan biti.

Ja sdaj ſe zèlú ſkrivnoſt tę
hudobe blisha. Şatan s'ſvojo hudo trumo
doby oblaſt zhes tiga nar ſvetęjſhiga,
rabelſki hlapzi, inu trynogi ſe blisha-

jo, inu letó pèklęnſko trumo
napeluje Judas — Kdó? Judas ta Apoſtel
Chriſtuſov? ta k' vùndęjlenju tih
ſkrivnoſt, inu telęſsa Jęsuſoviga gori vsęti
Jogèr, on katęri je h'pridvigvanju tiga
Evangęlia namęnjen? Oſtèrmíte zhes
tó vy Nebęſsa! inu vy pravizhni
trepetajte sa vaſho laſtno ſtanovitnoſt!
Ali kaj ſe zhudimo zhes letó hudobo?
My ne bómo obene pregręhe neſhli,
katęro bi Iakomnoſt, inu vohernia ne
dopèrneſla. Od letę poſęden pèrtezhe
Judas, inu ſi svóli en kraj tę molitve
sa ſvoje isdajanje. Inu kaj sa enu
plazhilu prejme on sa ſvojo hudobo? O
ſhpot! o ſramota! Trydeſset
ſrebernikov, kar bi per eni glini trydeſsęt
naſhih goldinarjou sneſlu. Kar je ſhe
hujſhi, isdá on ſvojga lubiga Mojſtra s'
enim kuſhvanjam. Kateriga bóm jeſt
kuſhnil, je rękàl on k'tim rabelſkim
hlapzam, letá je, tega primíte, inu
ga petite varnu. Sabſtójn pravi Jęsus
k'njemu: Priatèl sakaj ſi priſhàl?
kakor de bi hotel rezhi: Judas plazhaſh
ti takú moje dobróte, mu mojo
lubęsen? Ali niſim jeſt tebe is dèrhali
vunkaj sbral, inu taku rekózh is blata
gori vsdignil? Ali te niſim v' ſhtivilu
mojih dvanajſt Raven — ſodnikov poſta-

vil, katęri imajo na ſtolęh tę zhaſty
tę dvannajſt lsraelſke Rodove ſoditi?
Ali niſim tebi kakor tim drugim
Jógram naturo, bolęsni, peklęnſke
duhóve, inu ſmèrt podvèrgèl? Ali
niſim tebe s' tirni drugimi Jogri vred sa
mojga poſębniga priatela svolil? tebi
kakor unim zhaſt, inu ſpoſhtuvanje od
zęliga ſvęjta perpravil? Ali niſim tudi
tebi ſhe lę nazoj lubęsnivu nogę vmil,
inu tebe kuſhnil? Ah ta Lakomnik ne
porajta nizh na vſe leto, inu miſli lę
na tó njemu oblublenu plazhilu sa
njega isdajanje.

Na trojnu praſhanje tędaj: Koga
yſhete? sgrabio ti rabelſki hlapzi to
nedolshnu Jagne, ga svęshejo kakor
eno divjo sverino, inu ga pęléjo v9
męſtu Jerusalem.

Na letej pôti, inu takú svesaniga
popuſtimo my tebe sa danàs o Jesus;
ali popręj ſe my h' tvojim nogam doli
vèrshemo, inu tebe ravnu ſkusi letę
ſhtrike, s' katerimi ſi ſe ti svesati
puſtil, ponishnu próſsimo, de hózheſh
tę gręſhne savęse, s' katęrimi je naſha
vboga duſha svęsana miloſtvu
odvesati, inu tę sheleshja gręſhnih navad ràs-

byti, v'katerih vshę toliku Ięjt kakôr
ſuſhni tiga Pèklá sdihujemo. Naj
pride naſhim proſhnjam ſuſebnu ta
kryvavi pót na pomozh, katęriga ſi ti v'
premiſhiuvanji naſhe hudobe, naſhe
nehvaleshnoſti is ſebe ſpótil! My
ſposnamo, de je ta miſel tvojo ſmertno
teshavo do verha dognala, s'katęro ſi
ti previdil, na koliku med nami bó
ravnu leta tvoja preſvęta kry
sgublena. Ali ne perpuſti, o vſmileni
Odreſhenik, de bi ſe edèn od mojih
poſluſhavzov, ena od tęh meni
savupanih ovzhizh v' ſhtivili tih pogublenih
sneſhla! My hózhemo rajſhi, dokler
je ſhe zhaſs, inu nam odlog dan, s'
sgręvanimi, ja kryvavimi ſolsami
naſhe krivize objokati, tukaj tvoj krish
objęti, inu od njega ne popręj
odſtopiti, dokler ti naſhe proſhnje, naſhe
sdihvanje, naſhe vpitje ne
vſhliſhhiſh. Amen,

Pridiga
Na
III. Nedęlo v' Poſti.
Chriſtus pred Kajphasovim, inu
Herodeshovim ſodnim ſtolam.

Omne Regnum in ſe ipſum diviſum
desalabitur, & domus supra domum cadet.

Vſaku Krajlęſtvu, katęru je ſamu
super ſebe ràsdęjlenu, bó puſtu
poſtalu, inu hiſha bó zhes hiſho
padla. Luk. 11, 17.

To Israelſku krajlęſtvu je reſnizo tih
danaſhnih Evangęlſkih beſsedy ſamu
na ſebi zhutilu, inu Zęlimu ſvejtu
ſkasalu. Is eniga vęrniga, ſvętiga folka ſo
njegovi Rojaki ſvojmu Bogú nesveſti
poſtali, njega sapuſtili, inu malike
molili. Puntarſki tolikukrat pruti ſvojim
Vajvodam inu Krajlam, sagriseni eden

v' drugiga med ſabo, oſhkreſleni
s'kryvjó ſvojih med ſabo podavlenih bratov,
ali je zhudu, de sadnizh ſvoje rokę
super njih nar vękſhiga Dobrotnika,
inu Krajla, namrezh Jęsuſa Chriſtuſa
ſtęgnejo, inu ſkusi to vſe beſsęde
njegoviga Prerokuvanja od
Jerusalemſkiga męjſta ſpólnio, inu perhitio: De
bodo dnęvi priſhli, kęr bodo
ſovrashniki letó poglavitnu mejſtu zęliga
Israelſkiga Krajleſtva obdali, grosovitnu
ſtiſkali, do tal rsvalili, ne en kamen
na tim drugim puſtili, inu vſe
njegove prebivavze, inu otroke
nevſmilenu pomorili. Ny bilú tèdaj sabſtojn,
o dobrótlivi Jęsus! de ſi ti ta zhaſs,
kadar ſi enkrat Jerusalem vględal, per
letim poględi ſolsę tiga vſmilenja zhes
letó neſręzhnu meſtu tozhil. Enu taku
puntarſku, krivizhnu krajlęſtvu,
katęru nedolshno kry prely tiyſhe,
katęru zęle dèrhali rabelſkih hlapzov, inu
berizhov po nedolshne, po pravizhne,
dobrotlive inu ſvęte moshę poſhila,
tęiſte kakor te nar vęzhi hudodęlnike
pred kryvizhne ſodnike vlazhi: enu
ſaku Krajlęſtvu more konzhanu biti,
inu puſtu poſtati.

Na tako, krivizhno visho vjętiga
ſmo my tebe, o vſmileni Jęsus, v'
naſhim vundajnim premiſhluvanji
popuſtili, inu v' taki podóbi, takú vjętiga,
s'ſhtriki, inu kętnami svęsaniga,
s'trynogi obdaniga te my danàs ſpęt
saględamo, inu tę hozhemo v'naſhim
danaſhnim premiſhluvanji noter v'
Jerusalem pred ſtole tih Sodnikov ſpremiti.

Pojdi lę kje ti naſh isdani
Isvelizhar, kamer te togota tvojih
obdivjanih ſovrashnikov vlęjzhe! Jeſt vidim,
de je sa tebe djanu, de ny obeniga
vupanja vezh tebe ohraniti, po tęm
kęr je edèn tvojih Apoſtelnov tebe
isdal, ta drugi vshę na tęm, de bi
tebe satajil, vſi drugi pak vshę
ràskropleni. Ti bóſh pred ſodnike vſtavlen;
ali ne troſhtaj ſe, de bi ti per enimu
ſamimu is njih pravizo ali vſmilenje
neſhal. Vſi. bodo enaku na tvojo ſmèrt
tiſhali, inu ti bóſh sa kriviga ſposnan,
zhe govoriſh, ali zhe molzhiſh: ja
zęlu tvoja nedolshnoſt bó enu ſhe
hujſhi obſojenje super tebe pervlęjkla.
Hrup, vpitje, jęsa, togota,
ſovrashtvu eniga ſpuntaniga, inu s' ſtrupam
napolnjeniga ludſtva bó ta edina
ręgelza tę ſodbe, katęra bó zhes tebe

ſtekla po unih beſsędah tvojga
Preróka, kir pravi: Jeſt ſim zhakal na
ſodbo, inu pole ona je sgol kriviza; jeſt
ſim zhakal na pravizo, inu pole, ona
je sgol vpitje. (Isa. 5, 7.) Ali pręjden
ti, o Jęsus pred tvoje ſodnike prideſh,
te my vſi vſkupej pouiſhnu proſsimo,
vèrsi en vſmileni pogled, inu ne
posabi v' tvojih grosovitnih martrah na
naſs vbóge gręſhnike, de bomo od
tega pogleda v'ſèrze prebodeni v'tim
danaſhnim premiſhluvanji tvojga
terplenja, ta edini urshoh tigaiſtiga, to je,
naſhe krivize s' grenkimi ſolsami
objokali. Perpravimo ſe.

Po tęm kadar je uaſh vjęti
Odreſhenik po poti vſe preſtal, kar ſi
more edèn od nevſmilenih
ſovrashnikov hudiga domiſliti, pride on sadnizh
kakór en hudodęlnik svęsan, inu
vklejnen v'Jerusalem , inu bo vſtavlen sa
pored pred try ſodne ſtole:

1.) Pred Kajphesov, kęr ga
nevoshlivoſt obſodi.

2.) Pred Herodeshov, kęr ga
hudobia sanizhuje:

3.) Pred Pilatushov, kęr ga
poſvęjtna modróſt tęm nar grosovitniſhim,
martram zhęs da.

Premiſlimo danàs Jęsuſa lę pred
Kajphasovim inu Herodeshovim
ſodnim ſtolam, inu poglęjmo, kaj nam on
sa en exempel tę pokóre da, kakú
popolnoma more ona biti, zhe
hozhemo, de bó ona en Bogú priętni óffer.
Chriſtus tèrpy v'ſèrzi pèr Kajphasu,
v' Duhu pèr Herodeshu, na ſvojim
teIęſsi pèr Pilatushu. Vsdignite ſe, inu
pojdite s' mano!

1.) Sdajzi v' sazhętki pęlejo
Jęsuſa pred Kajphasa eniga krivizhnäga
zhlovęka, katęri je na ſtoli tiga vikſhiga
Farja ſedel. Njegovu nar gerſhi
nagnenje je bila nevoſhlivoſt. Poglęjte,
kaj je is tęga vùn priſhlu.

Peter grę s' Chriſtuſovo druſhino
na Kajphasov dvor, inu satajenje grę
njemu sa petàmi. V' hiſhi enigu
velikiga ſe njegova ſlaba zhędnoſt
omahne, inu pade. Tam ſe bó vuzhil,
de ſe pèr tih velikih Jęsus Chriſtus
nima yſkati. Pętèr ſe na dvor vrine,
ali on bó ponishan. Na enu ſamu ob-

dolshenje, de je on tudi Chriſtuſovih
Jógrov edèn, tají on, de ga ne posná,
O ti nesvęſti Apóſtel! ſi ti na tvojo
dolshnoſt, inu oblubo, na tę zhudesha,
na zhaſt inu ſvitlobo tę gorre Thabor
taku hitru posabil? Pętèr vęj vſe letó;
ali on ſi ne vupa govoriti. On satají
ſvojga lubiga Mojſtra, on ſe roty, inu
perſęga, de ga ne posná. O ſlabi
Apoſtel! Kaj bi bil ti ſturil pred ſamim
Kajphasam, zhe nimaſh ti na njega
dvoriſhi pred eno dęklo sadoſti ſèrza s'
tvojim Mojſtram potęgniti? Bres vſiga
zvibla bi bil on snal takú delezh sajiti,
kakor Judas, aku bi ne bil Jęsus
ſvojo roko njemu podál, inu njega is
bresna vùn potegnil. Ta vſmileni
Odreſhenik vèrshe na Pętra en miloſtiv
pogled, katęru njemu v' ſèrze grę, Pętèr
ſe vmakne vùſs sadęt, inu njegove
ozhy poſtaneta dva potoka sgręvanih
ſolsâ: tudi ne bó dolgu, de bó on
leto ſvoje satajenje ſkusi ozhitnu
osnanuvanje Jęsuſa Chriſtuſa v'
Jerusalemi, inu po zęlim ſvęjti popravil. Ali
vy o Chriſtjani, katęri ſe vezhkrat v'
druſhini ne vupate sa vęrne Chriſtjane,
inu bogabnjęzhe ludy ſe vùn dati, kęr
ſe spadanja tih ſhpotlivzov bojté, inu
is tęga urshoha vaſhe andohti, almosh-

ne, inu druge dobre dęla pomajnſhate,
ali zèlu opuſtité, per malopridnih
pogovorih molzhité, ali ſe sravèn ſhe
namusnete, ne rezhete na tako visho
tudi vy ta zhaſs, de vy Chriſtuſa ne
posnate, ne njegoviga vuka, ne
njegove gnade, ne njegove sapovdi. O
Goſpod poglęj vèndèr s'ozhmy tvoje
piloſti na letę ſpazhene doli, katerih
je danaſhni dan lę prevezh med
Chriſtiani, inu ſturi s' enim ſamim pogledam
tvoje luzhi, de bodo ony kakor Pętèr
ſvojo zagovitnoſt ſposnali, inu
savergli! Ali poglęjmo nasaj, Kakú ſe
naſhimu Jesuſu pred Kaiphasam gody.
Ta nevoſhlivi inu hynavſki Kajphas
yſhe en urshoh Chriſtuſa pogubiti, inu
ſpęt en urshoh , de bi ſam ſebe lejpiga
ſturil: on yſhe prizhe super njega,
ali Chriſtus molzhy, nam k'enimu
navuku, de imamo opravlanje, ïnu
ozhitanje drugih ludy super naſs volnu
preneſti, ne pak ſe maſhuvati, to
hudu s'hudim vrazhuvati, alï ſamy ſebi
pravizo dęlati. On ne govory, kakor
ſhe lę ta zhaſs, kadar ga Kajphas sa
njegóv vuk vpraſha. Jeſt ſim ozhitnu
v' Templi vuzhil, kamer ſe vſi
s-hajajo, kaj mene vpraſhaſh? popraſhaj

tę, katęri ſo ſliſhali, kaj ſim k'njim
govóril.

Ali na leta odgovor ſe podſtópi
ena' rabelſka roka timu preſvetimu
oblizhju Jęsuſa Chriſtuſa eno ſtraſhno
shlafernizo dati, pred katęro ſe
Nebęſsa ſtręlsejo, inu ti nar vikſhi Angeli
ſvoje obrase sakriejo. Ogjin
Nebęſhki! savupie gori en S. Chryſoſtomus,
padi doli, vy bresni tę semle odprite
le, vy pèklęnſke martre ſhtraſajte,
maſhujte leto ſtraſhno ferbęshnoſt!
Oza ſe dotakne nękàdaj tę ſkrinje,
boshje inu ſmèrt ga per tèj prizhi
sgrabi. Bethſamitarji poględajo
ſirbizhnu ravnu letó ſhkrinjo boshjo, inu ony
bódo vdarjeni s'eno gmajn morſo,
kęr jih zhes pętdeſsęt tavshent ob
shivlenje pride. Jeroboam ſtęgne ſvojo
roko, de bi lę enimu Preróku
poshugal, inu njegova roka ſe vſuſhy. Inu
raji tih Prerokov Jesus Chriſtus ne
najde obeniga maſhuvavza! Ali ne
zhudimo ſe zhes letó, Chriſtiani moji,
on nózhe obeniga maſhuvanja.
V'krotkoſti odgovory on timu pregręſhnimu
rabelſkimu hlapzu: Aku ſim jeſt hudu
govoril, taku ſprizhuj od hudiga; aku
pak prav; sakaj ti mene byeſh?
Vuzhſte